19 พ.ย. 2024 เวลา 11:20 • ปรัชญา

เป้าหมายที่ชัดเจน และกระบวนการสู่จุดหมาย

ผมเป็นคนๆนึงที่ อินกับการไล่ล่าเป้าหมายมากๆ รู้สึกราวกับว่า พอโตขึ้น เวลาถึงวันเทศกาลหรือวันพิเศษอะไรต่างๆ ก็ไม่ได้อินกับมันมากมาย แต่รู้สึกราวกับว่า แต่ละวันก็เหมือนๆกัน ไม่ได้มีอะไรต่างกันมาก แค่วันนึงเป็นวันที่(เหมือนว่าจะ)แย่ และวันนึงก็เป็นวันที่ดี ในวันทั้งหมด 365 วันในหนึ่งปี
สิ่งที่เป็นปัจจัยหลักที่ทำให้ผมรู้สึกว่า ตัวผมเองแตกต่างจากแต่ก่อนมากๆเลยก็คือ "เป้าหมาย" ที่เปลี่ยนไป พอเป้าหมายเปลี่ยน ตัวชี้วัดต่างๆในชีวิตก็จะเปลี่ยนตามไปด้วยโดยอัตโนมัติ วิธีการเลือกคบคนก็เปลี่ยน ทักษะการสื่อสารก็เปลี่ยน หลายๆอย่างเปลี่ยนแทบจะทั้งหมด แต่สิ่งที่ยังเหมือนเดิมเสมอคือ ตัวผมเอง ก็ยังคงเป็นตัวผมเอง แต่แค่แตกต่างไปจากเดิม ตั้งแต่เปลี่ยนไปนิดหน่อย จนไปถึงมหาศาล
ผมดำเนินชีวิตของผม โดยมีคติประจำใจว่า...
ถ้าเป้าหมายชัดเจน กระบวนการจะมาเอง
-
เป็นประโยคนึงที่ผมนั้นชอบมากๆ และช่วยผมได้อย่างมากมายมหาศาลเวลาผมท้อแท้กับกระบวนการไปสู่การได้รับในสิ่งที่ต้องการจริงๆ
และอีกเรื่องราวนึง เป็นเรื่องราวของคนขุดทอง ซึ่งผมน่าจะอ่านเจอจากหนังสือ "คิดแล้วรวย" เมื่อประมาณ 1-2 ปีก่อน
ในหนังสือได้กล่าวไว้ประมาณว่า มีชายคนนึง (ผมขอย่อนะครับ) ขุดทอง แรกๆก็เจอทอง พอหลังๆ กลับไม่เจอ จนขุดไปเรื่อยๆ และเรื่อยๆ กลับรู้สึกว่า "คงไม่มีอีกแล้วมั้ง" หลังจากนั้น ชายคนนี้ จึงได้ขาย "เหมืองทอง" ให้กับคนรับซื้อของเก่า (ถ้าผมจำไม่ผิด) ทีนี้ ชายผู้ซึ่งเป็นคนรับซื้อของเก่าจากชายคนนั้น ได้ไปขอคำแนะนำในเรื่องของ "สายแร่" กับผู้เชี่ยวชาญเฉพาะด้าน และผลปรากฎว่า อีกไม่กี่เมตร ขุดไปอีกแค่นิดเดียว ก็จะเจอทองคำในปริมาณมหาศาล
เรื่องราวดังกล่าวเป็นเรื่องราวที่ ผมซึ่งเป็นผู้อ่านนั้น รู้สึกเสียดายแทนมากๆ แต่...
สิ่งใดที่เกิดขึ้นแล้วย่อมดีเสมอ
-
แต่ในความรู้สึกจริงๆ มันคงไม่ดีหรอก แต่จริงๆ ชีวิตมันก็ไม่ได้มีอะไรผิดพลาดหรอก แค่ไปอีกทางนึงก็แค่นั้นเอง
โฆษณา