เด็กคนนึงที่กลัวการพูดต่อหน้าผู้คน
คุณเคยมีความรู้สึกกลัวบางสิ่งบางอย่างไหม แล้วอะไรคือเหตุทำให้คุณกลัวสิ่งนั้นกันล่ะ ฉันเองก็เป็นคนที่มีนิสัยขี้กลัวเหมือนกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อต้องขึ้นไปพูดต่อหน้าคนเยอะๆ ต้องยอมรับว่าฉันเองไม่ใช่คนที่พูดดี พูดเก่งอะไรนัก หากมีงานกลุ่ม ฉันยอมทำทุกหน้าที่ ขอแค่ไม่พูดนำเสนอก็พอ แต่ก็นะ เราจะเลี่ยงความกลัวไปได้ถึงแค่ไหนกัน เมื่อตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่สามารถเลี่ยงได้แล้ว เราก็คงมีแต่ต้องสู้เผชิญหน้ากันมัน
ไม่นานมานี้ฉันได้พูดนำเสนอโครงงาน มันเป็นครั้งแรกของฉันเลย ที่ได้พูดต่อหน้าอาจารย์หลายคน เพื่อนร่วมคณะ และต่อหน้ากล้องที่liveผ่านFacebookด้วย
ก่อนวันนำเสนอฉันรู้สึกกลัวมาก ทั้งกลัวพูดผิด กลัวลืมเนื้อหาระหว่างพูด และ กลัวพูดไม่ทันเวลา กลัวโดนจับผิด กลัวไปหมดทุกอย่าง ฉันเลยทุ่มเทตั้งใจซ้อมอย่างมาก จนกระทั่งถึงวันจริง พอถึงคิวที่ฉันขึ้นพูด ความรู้สึกที่ยังจำได้เลยคือ มือสั่น ตื่นเต้นมากๆ ฉันพยามพูดโดยไม่มองเนื้อหาในกระดาษแบบที่ซ้อมไว้ แต่ยอมรับว่ามันยากและท้าทายตัวฉันมาก ความตื่นเต้นเล่นงานฉันสุดๆ สุดท้ายฉันก็พูดไปโดยมองเนื้อหานั้นละ และพยามเหลือบมองกล้องด้วยเป็นบางคราว
หลังจากเสร็จการนำเสนอ ฉันก็รู้สึกโล่งมากๆ ดีใจกับตัวเองที่ก้าวข้ามผ่านความกลัวไปได้ขั้นนึง ฉันได้ไปดูคลิปตัวเองย้อนหลัง ก็รู้สึกว่าตัวเองนั้นพยายามเต็มที่สุดๆ แม้จะมีพูดตะกุกตะกักบ้าง แต่ครั้งแรกทำได้ขนาดนี้ก็ถือว่า โคตรสุดยอดเลย ถ้าฝึกทักษะเพิ่มอีกนิด
คงต้องทำได้ดีขึ้นแน่ๆ ฉันเริ่มรู้สึกสนุกกับการพูด เริ่มหาหนังสือพัฒนาทักษะด้านการพูดมาอ่านและปรับใช้มากขึ้น และฉันตั้งเป้าหมายไว้ว่า ครั้งนึงจะลงแข่งขันพูดบนเวทีให้ได้!!!
เมื่อลองได้มานั่งคิดไตร่ตรองดู อันที่จริงนั้น ความกลัว ความตื่นเต้น ความคิดแง่ลบต่างๆคือสิ่งที่ฉันสร้างขึ้นมาเพื่อเตือนตัวเองว่า "สิ่งที่แกกำลังทำอยู่ มันคือสิ่งใหม่ๆนะ แกกำลังก้าวออกจาก comfort zoneตัวเองนะ คิดดีๆแกจะทำไหวหรอ" แต่หากเราทำมันบ่อยๆเข้า เราก็จะเก่งขึ้น สิ่งต่างๆดังกล่าวมันก็จะค่อยๆหายไปเองนั้นละ หากเรายังมัวแต่อยู่ที่เดิมๆที่ปลอดภัย แล้วเมื่อไรเราจะได้พบเจอโอกาสใหม่ๆล่ะ!?
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
