ปล่อยวางในจิตใจ
ผู้ที่ไม่บำเพ็ญจิตภาวนา กูไม่เข้าวัด กูไม่ฟังธรรม กูไม่รักษาศีลหรอก พอเจ็บไข้ได้ป่วย แก่เฒ่าชรา มันผิดปกตินะ มันจะออกไปเถลไถลถลำแถลกออกอย่างที่ไม่น่าจะเป็นไป แต่ผู้ที่บำเพ็ญรักษาศีลภาวนา บำเพ็ญศีลบำเพ็ญธรรม มันนิ่งนะ คล้าย ๆ กับว่ารู้ ปล่อยวาง แต่ผู้ที่ไม่เคยภาวนา พอจวนเจียน เรื่องราวอะไรก็เกิดขึ้นมา ดูเหมือนจะเข้าหลักประหารอย่างนั้นล่ะ กระโดดโลดเต้น ไม่พออก ไม่พอใจ กระฟัดกระเฟียด มันไม่ยอมไม่ปลง ไม่วาง
แต่ว่าผู้ปฏิบัติศีลปฏิบัติธรรม เราก็คิดไว้อยู่เสมอนะ เกิดแล้วก็แก่ แล้วก็เจ็บ แล้วก็ตาย ไม่มีใครที่จะหลีกลี้หนีพ้นไปได้ คราวนี้มันถึงข้าแล้วเหรอ จวนเจียนแล้วเหรอ มาใกล้ข้าแล้วเหรอมรณภัย แต่ก่อนเห็นแต่คนอื่นเขาล้มหายตายจาก บัดนี้มาถึงข้าแล้วเหรอเนี่ย มันก็รู้สึกมันปล่อยวางเป็นระยะ ๆ ปล่อยวางลึก ๆ ในจิตในใจ จิตใจจึงไม่กระเพื่อมไม่วุ่นวายไม่กระสับกระส่าย
หลวงพ่ออินทร์ถวาย สันตุสสโก
จากพระธรรมเทศนา “จิตใจของผู้ปฏิบัติภาวนา ย่อมสงบนิ่งเมื่อเจอปัญหา”
แสดงธรรมเมื่อวันที่ ๒๘ พฤศจิกายน ๒๕๖๖
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
