25 พ.ย. เวลา 03:41 • ความคิดเห็น
เรื่องไตรสิกขา เรื่องศีลสมาธิ ..ไปจนถึงขั้นที่เรียกว่า ปัญญาธรรม นั้น เป็นการนอบน้อม ในคำสอนของใคร มาประพฤติปฏิบัติธรรม ..ปฏิบัติไปตามรอยคำสอน ของท่าน ที่ให้สร้างบุญกุศลบารมี ..สร้างบุญกุศลบารมี ให้หนีเวรกรรม ทั่งที่มีอารมณ์โลภโกรธหลงนำพา ..จิต ..ให้หลงใหล ไปสร้างกรรมด้วยกิริยากายวาจาใจที่เคลื่อนไหวไปตามอารมณ์
..เช่น พอไม่พอใจ ไม่ได้ดัวใจ ก็โมโห ..พูดจาไปด้วยอารมณ์ ..นั่นก็เพราะ ..สติ..นั่น ไม่เคยฝึกหัดที่จะ หยุดยั้งอารมณ์เลย ..จิตนั้นไม่มีบุญกุศลบารมีมาหล่อเลี้ยงจิต มันก็เลยมีแต่อารมณ์กรรม ที่เกิดขึ้นพาไป ..ไปสร้างแต่กรรม
ที่ว่า จิตเกิดมาเป็นมนุษย์เป็นสัตว์ ก็ด้วยกรรมนำไป ..จึงต้องมาเกิด คราวนี้เกิดเป็นมนุษย์นั่น โชคดีหน่อย ตรงที่เค้าให้สติปัญญา ที่สามารถนำมาใช้ พิจารณาเรื่องราวต่างๆได้ ..เรื่องราวในขันธ์ห้าได้ ..ที่ว่าเป็นรูปธรรมนามธรรม ..อยู่ในเรือนกายที่พ่อแม่มีกายเป็นมนุษย์ให้ดวงจิตนั้นมาอาศัยอยู่ชั่วขณะหนึ่ง
จิตนั้นอาศัยกินอาศัยนอน อยู่ในเรือนกาย ..แต่หลงใหลเรือนกาย สำคัญผิดว่ากายนี้เป็นของตนเอง ..สำคัญผิดว่า อารมณ์นึกคิดอะไรต่างๆ นั้นเป็นของตนเอง ก็เลยยึด เอากายเอาอารมณ์นั้นเป็นของจิต ..ก็สำคัญผิด หลงใหลอยู่อย่างนั้นไปทั้งชีวิต
ในการที่เราได้มาเจอะเจอรอยคำสอนขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เราเอารอยทั้งสี่ของท่านมากระทำขึ้น นำกายพ่อแม่ ธาตุนะโม มายืน เดิน นั่ง นอน ในกิริยานี้ ทำให้กายนิ่ง จิตนิ่ง ไม่คิดอะไรเลย ..ท่านบอกว่า เมื่อเราทำกายนิ่งได้ จ้ตนิ่งได้ ก็จะเกิดปัญญาธรรม ค่อยๆเรียนรู้จัก โลกรู้จักธรรม รู้จักว่าโลกพาจิตให้จมอยู่กับทุกข์ รู้จักว่าธรรม นำพาจิตไปหาความสุข สุขของจิตที่พ้นไปจากอารมณ์โลภโกรธหลง อารมณ์กรรม ตัวกระทำทั้งหลาย จิตก็ใสสะอาด กายบริสุทธิ์จิตบริสุทธิ์ .
เรื่องราวของรอยทั้งสี่ ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเต้า นั้นยากที่จะนอบน้อมมากกระทำ เพราะจิตนั้นต้องสะสมบุญกุศลบามรมา สร้างทานมา สร้างบุญมา ถึงจะสามารถมาเดินในรอยทั้งสิ่ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ .
เรื่องของไตรสิกขานั่น เป็นเรื่องที่ต้องใช้กาย นั้นมาฝึกหัด ปฏิบัติธรรมขึ้นมา จิตนั้นจึงสามารถเข้าไปเรียนรู้ ในคำสอนต่างขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ไม่มีตัวตน จับต้องก็ไม่ได้ ต้องอาศัยจิตนั่นแหละ ที่เป็นนามธรรม จับต้องไม่ได้เหมือนกัน เอาจิตไปเรียนรู้ ..อยู่ในคำสอนของท่าน ..หนุนนำให้เกิด ..ศีลสมาธิปัญญา
..ศีลสมาธิ ที่เกิดขึ้น..ที่มาจากการประพฤติปฏิบัติธรรมตามรอยคำสอนขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่มีเรื่องราวต่างมากมาย ..ให้เราได้เรียนรู้ศึกษาขึ้นมา ด้วยคำว่า มะโนทะศึกษา ในธรรมขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ประกอบขึ้นมา ทั้งเหตุผล สิ่งต่าง..ไหลมาแต่เหตุ ก็ดับเหตุนั้นเสีย ..เมื่อรู้จักกรรมนำมาเกิด ก็หยุดกรรมนั่นเสีย ..ไม่ใช่ไปสร้างแต่กรรม มีกายวาจาใจล้วนเป็นกรรม ..แล้วเมื่อไหร่จะหยุดเกิดเสียที..หรือว่า ทำให้มันเกิดน้อยลงไปๆ ก็ยังดี ..เกิดมาแล้วก็ทุกข์ ..
โฆษณา