ประสบการณ์ของมนุษย์นั้นเมื่อมีโอกาสเล่า ก็จะเล่าเรื่องที่สามารถจดจำได้เเต่ในเฉพาะ สูงสุด ต่ำสุด เจ็บปวดตามเงื่อนไขของอายุที่ผ่านมา ส่วนหนทางข้างหน้าสำหรับอีกหลายท่านนั้นยังอีกยาวไกล ที่อาจจะมีช่วงใดช่วงหนึ่งที่ต้องจดจำอีก สำหรับตัวเองเมื่ออายุ26ปี คือการหลงอยู่ใต้น้ำบริเวณหน้าท่าเทียบเรือในประเทศ มันหน้ากลัวมาก! เนื่องจากการดำน้ำเมื่อเริ่มภาระกิจจะใช้มุมมองเพียงซ้าย ขวา หน้าและล่าง โดยไม่ระมัดระวังคลื่นใต้น้ำ ผมถูกระเเสคลื่นพัดเปลียนทางไปอยู่ใต้ท้องเรือยอร์ช ขนาดกลางที่จอดเรียงติดๆกันอยู่
...ความขุ่นของน้ำกับเวลาประมาณ6.00pm.เป็นช่วงเวลาที่แสงน้อย ณ.วินาทีนั้น ผมต้องตัดสินใจเลือกทางที่จะว่ายให้พ้นไปจากที่นั่นให้ได้ แล้วโชคดีก็เป็นของผม✌️ ผมเห็นความสว่าง กว้างขึ้นๆๆ จนโผล่ขึ้นสู่อีกด้านหนึ่งของแนวจอดด้านทะเลได้ WoW!! ณ.นาทีนั้น คิดถึงแต่การที่จะทำอย่างไรให้อยู่รอดผ่านพ้นวิกฤตนี้เท่านั้น...
..หลังผ่านวัยฉกรรจ์มาอีกหลายปี ผมจึงได้ทบทวนเรื่องความเป็นจริงของชีวิตว่าแท้จริงแล้วชีวิตคือ" ปัจจุบัน" ไม่ใช่อนาคต...จนมาถึงวันนี้อายุมากขึ้น ความห้าวก็น้อยลงไปมาก ทำให้การเดินทางในแต่ละก้าว จึงมองเพียงแค่เมตรเดียวข้างหน้าเพื่อควบคุมปัจจุบันให้ได้เท่านั้น.... จากการตระหนักในเหตุการณ์นั้นรวมทั้งเล็กๆน้อยๆอีกหลายต่อหลายครั้งก็ไม่เคยที่จะเกิดสภาวะวิกฤตกับชีวิตกับผมอีกเลยโดยตั้งปณิธานไว้ว่า จะไม่ประมาทหรือเข้าไปอยู่ในความเสี่ยงอีกต่อไปครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
