นี่แหละ ที่ว่า เมื่อมีชีวิต ก็หามากองๆไว้ เป็นหลักฐานว่า เกิดมานั้น มีอะไรที่ยิ่งใหญ่…ความโลภโกรธหลง ทะเยอทะยานหามา กองๆ .ทิ้งไว้ .ขนาดตายไป ก็เอากองข้างกายที่ไม่มีลม .แล้วมันมีประโยชน์อะไร ไม่มีกายจะใช้ทรัพย์สมบัตินั้นอีกเลย . มีผู้เค้าบอกว่า จิตมนุษย์ เกิดมา ก็โลภ ทะเยอทะยาน เสาะแสวงหา ความยิ่งใหญ่ ..ทรัพย์สมบัติ ลาภยศสรรเสริญ ..ก็มุ่งมั่นหาในสิ่งที่จิตนั้นเอาไปได้ .หาจนลืมว่า ..วันหนึ่งจะต้องตาย ..บ้างก็หาจนล้นเหลือ. แล้วกนั่งเฝ้านอนเฝ้า สมบัตินั้นจนวันตาย .