8 ชั่วโมงที่แล้ว • ความคิดเห็น
ไม่มีธรรมะหลักใดที่ดีไปกว่า การยอมรับความจริงและร้องไห้ออกมาครับ เป็นเรื่องธรรมดาที่เราจะร้องไห้เมื่อเสียคนรัก ยิ่งเราปฏิเสธอารมณ์ที่เป็นสิ่งชอบธรรมของมนุษย์ มันยิ่งทำให้เราเจ็บปวดครับ ศาสนาพุทธสอนให้เราปล่อยวาง แต่บางครั้งเรามักทำลายอารมณ์ความรู้สึก มากกว่าจะปล่อยวางมันจริง ๆ ครับ
ถ้าหากคุณเสียใจ มันโอเคที่จะร้องไห้ ถ้าหากคุณดีใจ คุณก็แค่หัวเราะออกมา ผมอ่านพระไตรปิฏก, พุทธวจน, พุทธรรม หรือหนังสือสอนเกี่ยวกับจิตวิญญาณ สิ่งที่สอนธรรมะผมได้ดีที่สุดคือ สภาวะที่ผมเจอกับความทุกข์จริง ๆ ครับ ไม่ใช่ในตัวอักษร เพราะงั้น หากคุณเจอกับอารมณ์อะไรที่เข้ามากระทบ มันโอเคที่จะตอบสนองออกมาให้เหมาะสมครับ
สิ่งสำคัญจริง ๆ คือ การยอมรับว่าเรากำลังเสียใจ ครับ ครั้งหนึ่งที่ผมเสียคุณแม่ไป ลึก ๆ ผมไม่ยอมรับว่าท่านเสียไปครับ และมันเป็นแผลในใจผมมาตลอด 6 ปีเต็ม กว่าผมจะยอมรับว่าท่านไม่อยู่แล้วจริง ๆ ก็คือตอนที่ผมกล้าจะเผชิญหน้ากับความทุกข์ของตัวเองครับ ยิ่งเราไม่ยอมรับความทุกข์ เรายิ่งทุกข์มากกว่าเดิมครับ
การยอมรับว่าเรารู้สึกเศร้า และไม่ปล่อยให้มันไหลไปจนเกิดความคิดต่าง ๆ เราก็จะแค่รู้สึกเศร้าครับ เราจะไม่โทษตัวเองหรือโทษคนอื่น ความคิดโทษตัวเองหรือโทษคนอื่น เกิดหลังจากการที่เรารู้สึกเศร้าครับ ตามหลักของ ปฏิจสมุปบาท ที่ว่า เพราะมีเวทนาเป็นปัจจัย จึงมีตัณหา ความคิดโทษตัวเองหรือโทษคนอื่นจะเกิดหลังจากตัวตัณหานี้แหละครับ
ขอแสดงความเสียใจและเป็นกำลังใจให้เจอกับความสงบสุขในเร็ววันครับ

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา