29 พ.ย. เวลา 04:13 • นิยาย เรื่องสั้น

ดวงไฟลึกลับกับความทรงจำในค่ำคืนที่วังเวง

20 กว่าปีที่แล้ว พื้นที่รอบบ้านของฉันเต็มไปด้วยป่าไม้หนาทึบ ทุ่งนา และบ้านคนที่อยู่ห่างกันไกล บรรยากาศในยามค่ำคืนนั้นเงียบสงัดและวังเวงจนชวนให้รู้สึกเหมือนหลุดเข้าไปในโลกอีกใบหนึ่ง โลกที่เต็มไปด้วยเรื่องเล่าลี้ลับและความเชื่อพื้นบ้านที่คนในชุมชนถือกันอย่างจริงจัง
ในช่วงนั้น มีข่าวลือแพร่สะพัดเกี่ยวกับ “ปอบผู้ชาย” คนหนึ่งที่ชอบเดินวนเวียนไปตามบ้านของชาวบ้าน มีคำเล่าขานว่าเขาเคยไปที่วัดแห่งหนึ่งบนเชิงเขา และถูกจับได้ว่ากินกระรอกในลักษณะที่ผิดธรรมชาติ เรื่องนี้ทำให้ทั้งชุมชนเริ่มระแวงและหวาดกลัว หลายบ้าน—including my own—ปลูก ว่านไฟ ไว้ตรงมุมบ้านเพื่อป้องกันสิ่งไม่ดี
คืนหนึ่ง ฉันได้พบกับสิ่งที่ยังติดอยู่ในความทรงจำมาจนถึงวันนี้ ดวงไฟสีแดงขนาดใหญ่ ปรากฏขึ้นใกล้บริเวณต้นว่านไฟของบ้าน มันเคลื่อนผ่านช้า ๆ เงียบสงัด ไม่มีเสียงใด ๆ ฉันจำได้ว่ารู้สึกกลัวจนหัวใจเต้นแรง รีบวิ่งขึ้นบ้านโดยไม่กล้าหันกลับไปมองอีกเลย
ในตอนนั้น ฉันเชื่ออย่างสนิทใจว่าสิ่งที่เห็นคือบางสิ่งที่ลี้ลับ อาจเกี่ยวข้องกับข่าวลือที่คนในหมู่บ้านพูดถึงกัน หรืออาจเป็น “พลังงาน” บางอย่างที่เราไม่อาจเข้าใจได้
ปัจจุบัน พื้นที่รอบบ้านเปลี่ยนแปลงไปมาก ป่าไม้ที่เคยหนาทึบถูกแทนที่ด้วยบ้านคนจำนวนมาก เสียงของธรรมชาติที่เคยโดดเดี่ยว ถูกกลบด้วยเสียงพูดคุยและแสงไฟจากชุมชน แม้บรรยากาศในยามค่ำคืนจะไม่วังเวงอีกต่อไป แต่ต้นว่านไฟที่ปลูกไว้ยังคงเติบโตและแตกหน่ออยู่ตรงจุดเดิม
เมื่อมองย้อนกลับไป ฉันยังคงเชื่อว่าสิ่งลี้ลับมีอยู่จริง หรืออาจเคยมีอยู่ในยุคสมัยนั้น บางครั้ง ความทรงจำในอดีตเหล่านี้ไม่เพียงแค่ทำให้เรานึกถึงความเชื่อที่เคยหล่อหลอมชีวิต แต่ยังสะท้อนถึงความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติที่เราอาจหลงลืมไปในยุคปัจจุบัน
เรื่องเล่าลี้ลับเหล่านี้ อาจไม่ใช่เพียงเรื่องของความกลัว แต่คือเสน่ห์ของวัฒนธรรมและความทรงจำในอดีตที่ยังตราตรึง ฉันหวังว่า เมื่อคุณได้อ่านเรื่องนี้ จะรู้สึกถึงบรรยากาศในค่ำคืนอันเงียบสงัด และอาจสัมผัสถึงพลังของธรรมชาติและสิ่งที่เราไม่อาจมองเห็นได้
โฆษณา