ต้องออกตัวก่อนว่า เราเกิดมาพรั่งพร้อมด้วยความรัก อิ่มในรักจากพ่อแม่ คนในครอบครัว เพื่อนฝูง
เราศรัทธาต่อความรัก รักตัวเอง รักครอบครัว รักเพื่อน รักคนรอบข้าง รักงาน ความผิดหวังเรื่องความรักไม่อาจสร้างแผลฉกรรจ์ให้เราได้เพราะเรารักตัวเองเป็น ทำได้แค่สอนให้เรารู้จักความรักในมุมมองต่างๆและทำให้เรารักตัวเองมากขึ้นๆ เป็นผู้หญิงที่น่ารักขึ้นสำหรับความรักเพราะเราได้เรียนรู้จากมัน...
แต่.....
เราเองก็เป็นคนหนึ่งที่มองว่าการมีคนรัก การมีครอบครัวเป็นเรื่องที่น่าเศร้าอยู่ลึกๆที่ปลายทาง... สุดท้ายไม่ว่ารักแค่ไหนก็ต้องพลัดพราก และต่างก็ต้องเจ็บปวด
เรามองเห็นความทุกข์ในนั้น ทั้งการอยู่ร่วมกันหรือการจาก... ที่จริงอยู่ด้วยกันมันมีทั้งสุขและทุกข์
แหละปนๆกันไป เป็นธรรมดา ถ้าได้อยู่ร่วมกับคนดีมีศีลธรรม จิตใจดี คุยกันเข้าใจ หรืออย่างน้อยศีลเสมอกัน คิดอะไรคล้ายๆกัน เห็นอะไนไม่ต่างกันสุดขั้ว ก็น่าจะมีความสุขมากกว่าทุกข์ในระหว่างใช้ชีวิตร่วมกัน
แต่การใช้ชีวิตร่วมกับคนอื่นตลอดเวลา สิ่งหนึ่งที่ต้องมีเลยนอกจากความรัก ความเข้าใจ คือต้องอดทนและให้อภัยกันเสมอ ขนาดตัวเองยังทนตัวเองได้ยาก นี่ต้องทนคนอื่น ขนาดอยู่กับพี่กับน้องยังต้องปรับตัว เรียนรู้กัน ถึงจะประคับประคองไปได้ นอกจากนี้ยังจะต้องความห่วง ต้องมีความซื่อสัตย์ ความเชื่อใจ ไว้ใจ ความเห็นอกเห็นใจ อีกมากมาย....
การมีชีวิตคู่ คือสนามฝึกความอดทน ฝึกความเป็นมนุษย์ให้อ่อนโยน เห็นอกเห็นใจคนอื่นเป็น อยู่ร่วมกับคนอื่นได้ รู้จักการให้และรับความรัก ... เป็นบททดสอบของการสร้าง สร้าง และสร้าง ไม่ว่าจะความรักและสิ่งที่เนื่องจากความรักความผูกพัน สร้างฐานะ ไปจนถึงสร้างสายโลหิตของตัวเอง เพื่อเป็นครอบครัว...
การมีครอบครัวเป็นจุดสูงสุดของพัฒนาการของมนุษย์ที่เติบโตเต็มที่ เป็นสิ่งที่คนต้องประมวลศักยภาพทั้งหมดของความเป็นคนรอบด้านเข้ามาไว้ด้วยกัน
สร้าง สร้าง สร้าง... ด้วยรัก และผูกพันอย่างสุดซึ้งแล้วก็ต้องทิ้งมันไปทุกอย่าง ทุกอย่างที่สร้างกับมือด้วยหัวใจ ผูกพันทั้งชีวิตสุดเท้ายต้องทิ้งหมด ยิ่งมีมากคน ยิ่งมีหลายสิ่ง ยิ่งผูกพันมากรักมากหวงมาก ตอนจากยิ่งทุกข์มาก ตัวเองก็เป็นอีกหนึ่งคนที่กลัวความเจ็บปวดตรงนี้.... ยกกเว้นตอนอยู่ด้วยกันเกลียดกัน ตอนตายน่าจะโล่งอก
ส่วนตัวตอนอายุน้อยๆ ก็ไม่เคยใส่ใจเรื่องความรัก เรื่องสร้างความผูกพันแแบบนี้กับใคร..ไม่ใชคนสวย ไม่ใช่ช่างเลือก แต่ไม่ใส่ใจมองหา
ใครมาตอแยก็ตัดจบง่ายๆ เร็วๆ ไม่คิดเยอะ...
คือออออ... เห็นก็รู้คนนี้เป็นได้แค่เพื่อน จีบให้ตายก็ไม่เป็นอย่าวอื่น ไม่ต้องให้เขาเสียเวลา ก็จะตอบง่ายมากกับคนเข้าหา ตัดจบ ไม่สนความรู้สึกเขา ตอบตรง
ปฏิเสธตรงๆ สั้นๆ....
ไม่เอา ไม่ไป ไม่ชอบ ไม่พร้อม ไม่อยากทำ ไม่รับสาย บล็อคเบอร์ โทรไปด่าเพื่อนมันเบอร์หลุดไปได้ไง..... แค่นี้ผู้ชายก็หายออกไปจากชีวิตจนหมดแล้วค่ะ...
มีแต่รุ่นพี่ รุ่นน้อง มีแต่เพื่อนซะส่วนใหญ่รายล้อมตัว เราแบ่งตะกร้าความสัมพันธ์ให้ทุกคนชัดเจน ....
วันเวลาผ่านไป คงด้วมิตรภาพที่ดี เวลาเกิดอะไรขึ้น เจ็บไข้ได้ป่วย บางคนยัง DM ทักทายยมาหาอย่างห่วงใยในฐานะเพื่อน เราเองก็เห็นการเติบโตของเขา หน้าที่การงาน ครอบครัว รู้จักทั้งบ้านก็มี...
เคยมีคนถามว่าทำไมสั้นขนาดนี้ ไม่ให้โอกาส รีบตัดจบเกินไปไหม ... ก็ตอบเขาตรงๆว่าไม่มีโอกาส ใจเรารู้ว่าคนนี้ไม่มีโอกาส (เรียกได้ว่าไม่มีกรรมต่อกันมากมายก็ได้ เขาสะดุดตา สะดุดใจเรา แต่เราาไม่สะดุด หรือสะดุดนิดหน่อยเราก็จบง่าย เขาก็จบง่าย)
ไม่อยากให้ใครต้องมาเสียเวลาด้วยกับเรื่องพวกนี้ที่มันเป็นไปไม่ได้ รักไม่รักเรารู้ใจเรา ... เราไม่นับหนึ่งกับคนที่เรารู้ว่าเขาไม่มีโอกาสไปต่อได้แน่นอน
กับคนที่ไม่มีแต้มมาก่อน ถึงจะมาจีบก็ไม่ให้โอกาสนับหนึ่ง จบง่ายค่ะ
จะมีปัญหาคือคนที่มีแต้มบุญร่วมกันมาเดิม มากน้อยไม่รู้ แต่มีกรรมมีเวรต่อกันอยู่ให้สะดุดใจทั้งสองฝ่ายแน่ๆ .... ปัญหาคือใจเรา
ใจเราผูกพันกับเขาเลยอย่างง่ายดาย.... ไว้ใจ คุ้ยเคย คุยด้วยได้ อันนี้ตัวเองปล่อยตามความรู้สึกนะคะ ปล่อยมันเรียนรู้ไปตามธรรมชาติ
แต่ต้องอยู่บนศีลธรรมอันดี... แล้วก็สุุดแล้วแต่วาสนา แต่ก็ไปไม่ได้ไกลค่ะ มีเหตุมีปัจจัยให้พรากจากในแบบต่างๆ...ก็บอกลาขอเป็นเพื่อนทุกคน... บางคนยอมรับข้อตกลงโดยดีเราก็มั่นใจว่า ถ้าเจอกันอีกเขากับเราเป็นแค่เพื่อนกันแน่นอน ใจเราบันทึกเขาไว้แบบนั้น
แต่อย่างไรก็ตาม ก็ได้เรียนรู้ว่าความรัก ไม่จำเป็นต้องครอบครองเคียงข้าง แม้มันจะเป็นความต้องการของคนที่มีความรักก็ตาม เราก็อยากอยู่กับคนที่เรารักแหละ เป็นเรื่องธรรมดา... แต่การรู้จักหักใจ รักตัวเองเป็น แค่เห็นคนที่เรารักมีความสุขดี ก็พอ... ชีวิตเขาไม่ต้องมีเราก็ได้ และชีวิตเราก็อยู่ได้แม้ไม่มีใคร มันก็ต้องได้ นั่นคือความปลอดภัยของทั้งสองคน สุดท้ายเราก็ไม่ต้องทำเขาเจ็บ... นั่นคือเราก็เจ็บ รักกันตายจากกัน
มันเจ็บทั้งคู่นะ
....เรื่องนี้เราเลือกที่จะไม่เริ่ม แต่ถ้าต้องเริ่มก็เพราาะมีเหตุปัจจัยที่เราหลีกเรื่องนี้ไม่ได้ แต่สุดท้ายเมื่อเรารู้ว่าเราต้องการอะไรให้จิตวิญญานของตัวเอง คนที่เขายังไม่พร้อมที่จะไปกับเราก็จะมีเหตุปัจจัยให้เค้ามีเส้นทางของเขาเอง
คุณตอบตัวเองให้ได้ก่อนว่าต้องการอะไรกับชีวิต ต้องการอะไรจากคนรัก จากคู่ชีวิต และอยากให้อะไรกับเขา... เราอยากให้อะไรกับคนที่เรารัก มันสำคัญกว่าเราอยากได้อะไรจากเขา ...
ถ้ารักกันไปแล้ว คุยกันดีๆ แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน.... ผู้หญิงบางคนเขาอาจจะอยากลำบากไปกับคุณก็ได้ หรืออาจจะจากคุณไปอย่างเข้าใจ ให้เกียรติเขาด้วยการพูดคุยในฐานะคนรักกันค่ะ เพื่อตัดสินใจเลือกเส้นทางร่วมกัน แม้สุดท้ายอาจต้องแยกทางก็ตาม...
ระวังอีกอย่างคือ คุณยังไม่เจอคนที่คุณรักจริงๆ ถ้าเจอคุณจะอยากเดินเคียข้าเขาทั้งสุขและทุกข์ ยิ่งถ้าคุณคิดว่าส้นทางที่คุณจะออกเดินทางไปปลายทางมันคือที่ที่ดีที่สุด คุณจะยิ่งไม่อยากให้เขาหลงหูหลงตาคุณไปเลยคุณกลัวเขาหลงทาง....
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
