ในฐานะหมอที่เป็นมะเร็ง.....
เป็นเรื่องของเหตุและผล
ทุกอย่างมีเหตุ มีปัจจัยค่ะ
มีเหตุ มีปัจจัยที่ทำให้ป่วย ทั้งที่รู้และไม่รู้ ทั้งที่เราทำหรือไม่ได้ทำ
มีเหตุ มีปัจจัยที่ทำให้ได้รักษาหรือไม่ได้รับการรักษา
มีเหตุ มีปัจจัยให้ได้เจอหมอคนนั้น เจอหมอคนนี้ ได้รับการรักษา ดีบ้าง ไม่ดีบ้างต่างกัน
มีเหตุ มีปัจจัยให้รักษาง่ายบ้าง ยากบ้าง หายบ้าง ไม่หายบ้างต่างกันไป
ในฐานะหมอที่วันหนึ่งตื่นขึ้นมาจากความเขื่อเดิมๆของตัวเองแล้วพบว่า
ที่จริงแล้ว เราเป็นแค่เศษเสี้ยวธุลีของจักรวาล มีเรื่องที่เรายังไม่รู้ในโลกนี้ ในเรา ในร่างกายเราอีกมาก คนไข้มาด้วยอาการเดียวกัน ทำไมคนนั้นเป็นโรคนั้น ทำไมคนนี้เป็นโรคนี้ คนไข้โรคเดียวกัน หมอคนเดียวกันรักษาด้วยยาขนานเดียวกัน ทำไมคนนั้นรักษาหาย อีกคนรักษาไม่หายต้องปรับเปลี่ยนยากสองสามครั้ง ต้องรักษายากกว่า เจ็บตัวมากกว่า เสียเวลามากกว่า เสียเงินมากกว่า
เราทำให้คนไม่ตายได้จริงๆเหรอ ไม่มีหมอคนไหนไม่มีคนไข้ไม่ตายในมือ ถ้าวันนั้นถึงเวลาของเขาจริงๆ เราห้ามความตายให้ใครไม่ได้
เราทำให้เขาหายป่วยได้จริงๆเหรอถ้าวันนั้นเขายังต้องใช้เวลาในการเจ็บไข้อยู่ ทุกอย่างมีเหตุมีปัจจัย มีเวลาของตัวเอง
จากวันนั้นก็บอกตัวเองได้ว่า
เราเป็นเพีงเศษเสี้ยวจักรวาลไม่ใช่บุคลพิเศษสำคัญอะไรที่จะกำชีวิตผู้คนไว้ในมือแบบที่เคยหลงคิดมา.... เราเป็นเพียงแค่หนึ่งในเหตุปัจจัยทั้งหลายของคนไข้....
ขอเพียงแค่เราอย่าเป็นโชคร้ายของคนไข้ที่มาเจอเราเลย... ก็พอค่ะ
ส่วนในฐานะคนไข้โรคมะเร็งและโรคร้ายอื่นในตัวเอง ก็ไม่รู้ว่าเรียกปาฏิหาริย์หรือเปล่า มันยากตั้งแต่คนอะไรโรคร้ายแรงอยู่ในคนๆเดียวได้สองโรค...
เรารู้แค่ว่า
โรคหนึ่งวินิจฉัยยาก แต่ก็วินิจฉัยได้เพราะโชคดีที่เป็นหมอเอง ตั้งข้อสงสัยตัวเองได้ สังเกตอาการเป็น เก็บรวบรวมข้อมูลให้อาจารย์ได้ทั้งรูปถ่ายและผลเลือด กว่าจะได้ข้อมูลครบวินิจฉัยได้ก็ สองปี
ส่วนโรคมะเร็ง เราโชคดีที่รู้เร็ว เราโชคดีที่วินิจฉัยได้ไม่ยาก ไม่ต้องเสียเวลามาก ไม่ต้องหลงทาง เราโชคดีที่เจอหมอดีและเก่ง เราโชคดีในวันที่เราพร้อมจะผ่าตัดหมอว่างและยังไม่มีคิวคนอื่น เราโชคดีที่จัดการทุกอย่างได้ดีในช่วงเวลาที่เหมาะสม ....
ระหว่างรอความโชคดี ล้วนต้องรอบนความไม่รู้ว่าจะดีหรือแย่ แต่เราโชคดีทุกครั้งในตอนที่รอคอยคำตอบนั้นมันออกมาดีทุกๆครั้ง ก็ไม่รู้ว่าเรียกปาฏิหาริย์หรือเปล่า...
ล่าสุด ไปหาอาจารย์ ก่อนไปป่วยติดเชื้อสะบักสะบอมเป็นเดือน ก็เล่าให้อาจารย์ฟัง... อาจารย์บอกว่า...
น่าสงสารจัง แต่โรคของพี่ถ้าติดเชื้อ มะเร็งมันจะยุบนะ....
เราน่าจะโชคดีอีกแล้ว...😅😆
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
