เรื่องของจิตใจ นั่นพูดกันยาก แต่ที่เราเห็นคนรุ่นปู่ย่าตายาย ที่เข้าวัด ..ทำบุญทำทาน ท่านก็มีระเบียบ มักสินลูกหลานให้ระมัดระวังคำพูด .รวมทั้งกิริยาท่าทาง ต่างๆ เค้าก็สอนกันตั้งเด็ก ..เด็กก็ระมัดระวัว เรียนรู้ไปตามผู้ใหญ่ ..ญาติพี่น้อง
.. สมมุติว่า .ไปเกิดในหมู่โจร เยี่ยงย่างนักเลงอันธพาล ที่มีคำพูด ในความกักขฬะ เด็กคนนั้น เค้าจะมีวาจาเป็นอย่างไร ยิ่งเค้าไม่เคยฝึกหัดให้มีสติรู้จักอารมณ์ ระงับอารมณ์ ..อะไรเลย . พอเกิดไม่ชอบ ไม่พอใจ กเหมือนเปิดทางให้อารมณ์ต่างๆลงลงมา พุ่งพรวดออกไปทางวาจาด้วยอารมณ์ที่มันมีแรงดัน พ่นออกไปทางปาก ..อารมณ์นั้นเป็นไฟ วาจาก็เป็นไฟ ไปเผาคนนั้นคนนี้ เมื่อไปสัมผัสในเสียงที่เป็นไฟ มันก็เกิดเป็นการคล้องเวรกรรมกันต่อไปอีก
นี่ที่เขียนมานี้ มันเหมือนเป็นคำพูด พูดได้เป็นถึงนั่นนี้ ท้องฟ้าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ แต่การกระทำนั้นอยู่บนพื้นดิน..นั้นก็คือ คนที่เค้ารู้จักกรรม ..เค้าก็จะไม่พร่ำเพ้ออะไร ..เค้าจะแก้ไขที่ตัวเค้าเอง ..เห็นว่ามันเป็นกรรม เป็นวจีกรรม ก็หยุดมันซะ ..แล้วจะมีคนซัดกี่คน ที่หยุด อารมณ์กรรมที่เกิดขึ้นในกายได้ ..อารมณ์มันมาเหมือนปวดหนักปวดเบา ไม่ระบายมันออกไป กักขังมันไว้ มันอึดอัด ค้างคา ..อกมันจะแตก ..จึงต้องระบายออกมาทางวาจา ..ที่มีผู้เปรียบเทียบ ว่าวาจาที่เน่าเหม็น ..
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
