ห้อยจิตห้อยใจไว้เดียวดาย
หัวจิตหัวใจที่เหน็ดเหนื่อย
อ่อนแอมันช่างล้าไหว
หัวจิตหัวใจที่ล้มลุกคลุกคลาน
ซมซานคลุกฝุ่นเละใหลเหลว
บางคนจุ่มจมยึดติดกับ
หัวจิตหัวใจที่ทรุดโทรมนั้น
จนวันที่บอกว่า“ปล่อยวาง”
อุตส่าห์แอบหลบเลี่ยงลี้
ออกไปสู่กาสาวพัตรวัดวา
ถือเคล็ดแขวน“ใจ”ให้สงบ
แล้วตบด้วยคำลาความรัก
พักแขวนใจตนไว้กับปลายฟ้า
ทะเลกว้างนึกว่าจะสงบสุข
ระฆังรักหัวใจคู่หวานแขวนกันบานตะไทเลยละ
ก้ออดจะคิดโดนตัวจิต
สร้างอาลัยอาวรณ์ให้
ใจแกว่งไกวไปเสียหลัก
ขาดสติสมาธิหนักยิ่ง
ข้างๆกลับรุมล้อมไปด้วย
คู่รักคู่ตุนาหงันมารุมล้อม
แขวนระฆังหัวใจคู่ชื่นมื่น
สุดจะระบมหัวใจซ้ำ
ก่ะว่าแล้วไง
หัวจิตหัวใจอ่ะ
นิ่งที่ข้างใน
ม่ะต้องเอาออกไป
ให้ใครกระทบกระแทกกระเทือนข้างในดอก
Pataว่านะ
เบื้อเบื่อ หาสมาชิกไม่เว้นวัน
เก็บเองใจเรามาไว้กับตัวตน
ของเราเลยมีคุณค่าจะตายไป
รึไม่ก่ะมาเข้าชมรม“คนรักใจตน”
ก่ะได้นะ Pataเป็นประธานเอง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
