7 ธ.ค. เวลา 04:25 • นิยาย เรื่องสั้น

คำสาปแห่งที่ดิน

การตัดสินใจซื้อที่ดิน
หลังจากที่พ่อหาญทำงานในเมืองใหญ่หลายปี เขาก็เริ่มรู้สึกเบื่อหน่ายกับความวุ่นวายของชีวิตในเมือง ความรีบเร่งจากการทำงาน และเสียงดังจากรถติดที่ไม่มีวันจบสิ้น พ่อบอกว่าเขาต้องการที่ที่เงียบสงบ ที่สามารถเป็นที่พักผ่อนให้เขาหลังจากเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานมาหลายปี แต่สิ่งที่เขาหวังจะพบกลับกลายเป็นความมืดมิดที่ไม่มีทางออก
เมื่อพ่อหาญได้พบกับนายสมชายครั้งแรก เขารู้สึกถึงบางสิ่งที่แปลกประหลาดในท่าทางของนายสมชาย นายสมชายดูเหมือนจะรีบร้อน และเมื่อพูดถึงที่ดิน นายสมชายย้ำแต่เพียงว่า "ที่ดินนี้ไม่มีอะไรหรอก... แต่ถ้าคุณอยากได้ ก็คงไม่ต้องคิดมาก" เสียงของเขาดูแหบแห้ง และสายตาของเขาดูเหมือนจะหลบเลี่ยง พ่อหาญเริ่มรู้สึกว่ามีบางสิ่งที่ซ่อนอยู่ในคำพูดนั้น แต่มันก็เป็นราคาอันต่ำเกินกว่าจะตัดสินใจทิ้งไป
เมื่อพ่อหาญตัดสินใจซื้อที่ดินนั้น นายสมชายดูเหมือนจะรีบเร่งทุกขั้นตอน การเซ็นเอกสารทำให้พ่อหาญรู้สึกไม่สบายใจ แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร ความรู้สึกเหมือนมีบางสิ่งคุกคามยังคงติดอยู่ในใจ แม้ว่าทุกอย่างจะเป็นไปอย่างรวดเร็ว แต่มันกลับทำให้พ่อหาญรู้สึกเหมือนเขากำลังถูกดึงเข้าไปในอะไรบางอย่างที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้
การสร้างบ้านใหม่
หลังจากที่พ่อหาญได้ที่ดินมา เขาเริ่มสร้างบ้านหลังใหม่ ความหวังทั้งหมดของเขาอยู่ที่บ้านหลังนี้ ที่หวังว่าจะเป็นที่พักผ่อนและความสงบสุข แต่ความสงบสุขที่เขาคิดไว้นั้นกลับกลายเป็นเพียงแค่ภาพลวงตา
ในตอนกลางคืนแรกที่เขานอนอยู่ในห้องนอนใหม่ เขารู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง ภายในห้องนั้นมืดและเงียบอย่างผิดปกติ ท่ามกลางความเงียบสงบที่เขาคิดว่าเป็นความสุข กลับมีเสียงแปลกๆ ดังขึ้นมา เสียงกระซิบเบาๆ ที่เหมือนจะมาไม่สิ้นสุด เสียงที่ทำให้ผิวหนังของเขาเกรียมขึ้นมาทันที เสียงนั้นเรียกชื่อเขาซ้ำๆ ดังขึ้นและรุนแรงขึ้นในทุกๆ คืน
ครั้งหนึ่งในขณะที่พ่อหาญกำลังหลับ เขารู้สึกถึงความเย็นยะเยือกที่กระทบผิวกาย ร่างกายของเขาตอบสนองโดยอัตโนมัติและสะดุ้งตื่น แต่เมื่อเขาหันไปมองกลับไม่พบอะไร เพียงแต่ความเงียบที่หนาวเหน็บ
ในคืนนั้น พ่อหาญได้ยินเสียงบางอย่างราวกับมีฝีเท้าเดินตามหลังเขา เขาหันไปมองแต่ก็ไม่มีใคร ยิ่งไปกว่านั้น เขารู้สึกเหมือนมีกลิ่นดินเก่าลอยมาในอากาศ กลิ่นที่ทำให้เขารู้สึกเวียนหัวและไม่อาจจะหายใจได้เต็มปอด ความรู้สึกเหมือนมีใครกำลังคอยจับจ้องทุกฝีก้าวของเขา ทำให้พ่อหาญเริ่มสูญเสียความสงบไปทีละน้อย
อาการแปลกๆ เริ่มเกิดขึ้น
พ่อหาญเริ่มรู้สึกถึงการคุกคามที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ทุกคืนที่เขานอนในบ้าน เขาจะได้ยินเสียงกระซิบข้างหู คำพูดที่ชัดเจนแต่ไม่สามารถจับใจความได้ บางครั้งมันก็เหมือนเสียงร้องไห้บางอย่างที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นรัว เมื่อเขาพยายามหันไปมอง ร่างนั้นก็หายไปเสมอ แต่ในความมืดมิดนั้น พ่อหาญรู้สึกเหมือนมันยังคงอยู่ข้างๆ เขา
วันหนึ่งขณะที่พ่อหาญนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น เขาเห็นเงาของใครบางคนสะท้อนในกระจก แม้เขาจะหันกลับไปมองก็ไม่มีใครอยู่ เขาต้องใช้มือขยี้ตาแล้วหันไปมองอีกครั้ง แต่เงานั้นก็ยังคงอยู่ และในกระจกนั้นเขาเห็นใบหน้าที่รู้สึกคุ้นเคย—เป็นใบหน้าของนายสมชาย ซึ่งตอนนี้เต็มไปด้วยความโกรธแค้นและแฝงไปด้วยความชั่วร้ายที่ไม่สามารถบรรยายได้
การไปหาหลวงพ่อ
เมื่ออาการของพ่อหาญทวีความรุนแรงขึ้น พ่อหาญเริ่มรู้สึกเหมือนถูกบังคับให้ทำบางสิ่งที่ไม่ใช่ความตั้งใจของตัวเอง เขาเริ่มตระหนักว่าเหตุการณ์เหล่านี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่มันคือการคุกคามที่บางสิ่งบางอย่างในที่ดินนั้นทำขึ้น
หลวงพ่อฟังเรื่องราวของพ่อหาญด้วยความสงบ ก่อนที่จะบอกว่า "สิ่งที่อยู่ในที่ดินนั้นไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์สามารถเข้าไปยุ่งเกี่ยวได้ มันเป็นวิญญาณที่อาฆาตแค้น... สิ่งที่คุณเจอไม่ใช่แค่ความบังเอิญ แต่เป็นคำสาปที่รุนแรง" เสียงของหลวงพ่อเต็มไปด้วยความวิตกกังวล เหมือนเขารู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป
การทำพิธี
เมื่อหลวงพ่อเริ่มทำพิธี เสียงกระซิบที่พ่อหาญได้ยินกลับเริ่มดังขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันดังกว่าเดิมและกระหึ่มรอบๆ วัดจนทุกอย่างสั่นสะเทือน ฟ้าครึ้มและลมพัดแรงจนไฟในห้องธรรมะดับลงในทันที ร่างกายของพ่อหาญเต็มไปด้วยเหงื่อหนาวและเขารู้สึกเหมือนว่ามีสิ่งหนึ่งกำลังค่อยๆ เข้ามาใกล้
ในขณะที่หลวงพ่อกำลังสวดมนต์ ปรากฏการณ์แปลกๆ เริ่มเกิดขึ้น เสียงกระซิบดังขึ้นรอบๆ วัด เสียงหัวเราะเย็นเยือกที่ไม่มีที่มาที่ไป เสียงนั้นชัดเจนจนพ่อหาญต้องหันไปมอง และเมื่อเขาหันไป เห็นร่างของนายสมชายที่กลายเป็นวิญญาณที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง ดวงตาของเขาเปล่งประกายไปด้วยความชั่วร้าย เสียงหัวเราะของเขาดังก้องไปทั่วทุกมุม
หลวงพ่อสวดมนต์เสียงดังขึ้น และพยายามขับไล่วิญญาณออกไป แต่ร่างของนายสมชายกลับยิ่งแข็งแกร่งขึ้น พ่อหาญรู้สึกเหมือนตัวเองจะถูกดึงไปในความมืด เสียงของวิญญาณนั้นเหมือนจะมีชีวิตขึ้นมา ทุกครั้งที่เขาพยายามขยับกลับมีบางสิ่งดึงเขาให้หยุด
เสียงสวดมนต์ของหลวงพ่อดังขึ้นอย่างรุนแรง และร่างของนายสมชายเริ่มสลายไปในอากาศ เสียงหัวเราะนั้นหายไป ทิ้งไว้เพียงความเงียบสงบที่ยากจะเข้าใจ
ผลของการพิธี
แม้ว่าทุกอย่างจะสงบลง แต่ความทรงจำเกี่ยวกับที่ดินนั้นยังคงติดอยู่ในใจพ่อหาญ บางสิ่งบางอย่างยังคงคุกคามเขาอยู่ตลอดเวลา เขาตัดสินใจที่จะไม่กลับไปที่ดินนั้นอีก เพราะเขารู้ดีว่ามันไม่ใช่แค่คำสาป แต่เป็นการคุกคามที่ไม่มีที่สิ้นสุด
โฆษณา