วงแหวน
ฉันจำวินาทีที่เธอพนมมือและก้มหัวลงไหว้ฉันอย่างอ่อนหวานตรงหน้าได้ดี เธอสวมเดรสยาวแขนกุดสีครีมออกขาว คลุมทับไว้ด้วยเสื้อลูกไม้แขนยาวสีเดียวกัน สองมือที่พนมอยู่ตรงหน้านั้น ที่นิ้วนางซ้ายของเธอมีแหวนเรียบ ๆ วงหนึ่ง วงที่ฉันเพิ่งสวมให้เธอเมื่อนาทีก่อน ท่ามกลางสายตาผู้หลักผู้ใหญ่รอบตัว ที่นั่งล้อมรอบเราสองคนเอาไว้บนพรมผืนใหญ่กลางบ้าน
ก่อนหน้าวันนั้นราว ๘ ปี ที่ลานกลางแจ้งหน้าอาคารเรียนในมหาวิทยาลัย ขณะที่นิสิตน้องใหม่ถูกบอกให้ตั้งแถวล้อมวงเป็นวงกลม โดยมีรุ่นพี่ช่วยกันนำให้ทำกิจกรรมสันทนาการ เพื่อเป็นการให้เพื่อนใหม่ที่เพิ่งเจอหน้ากันวันแรก ได้ทำความรู้จักกัน
ฉันยืนอยู่ด้านหลัง ด้วยความที่เป็นน้องใหม่ตัวสูงกว่าคนอื่นสักหน่อย แต่เมื่อมองข้ามหัวข้ามไหล่เพื่อนข้างหน้าออกไป ฉันก็มองเห็นเธอเป็นครั้งแรก
เธอยืนหัวกระเซิงอยู่ฝั่งตรงข้ามกับฉัน ใส่เสื้อยืดสีน้ำเงินเข้ม สวมกางเกงยีนส์และรองเท้าหนังทะมัดทะแมง ดูแตกต่างจากสาว ๆ ร่วมรุ่นคนอื่นอยู่ไม่น้อย ภาพนั้นเตะตา ... ฉันจำได้ไม่ลืม
เวลาเดินหน้าไป จากเพื่อน มาเป็นเพื่อนสนิท ฉันชอกช้ำเรื่องอะไร เธอก็ลูบหัวตบไหล่ให้กำลังใจเสมอ เธอทะเลาะกับใครมา ฉันก็นั่งฟังเธอระบายได้เป็นวัน ๆ
ผ่านไปอีกหลายปี จนก่อนจะผ่านวัยนิสิตไม่นานนัก เราก็ตกลงคบหา เป็นคนรักกัน นิสิตหนุ่มผมยาวกับนิสิตสาวหัวกระเซิง ฉันว่ามันก็เข้ากันดีนะ
ฉันเรียนจบออกมาลุ่ม ๆ ดอน ๆ อยู่หลายปี ในขณะที่คนเรียนเก่งอย่างเธอ มีหน้าที่การงานมั่นคง เจริญก้าวหน้าไป
ประสาหนุ่มสาว เปลี่ยนสังคม เปลี่ยนความรับผิดชอบ ได้พบเจอผู้คนใหม่ ๆ เราก็กระทบกระทั่งทางจิตใจกันประปราย แต่ก็แปลกดีที่ไม่ว่ายังไง เราก็พูดคุยกันได้เสมอ เธอเป็นผู้หญิงที่มีเหตุผลที่สุดเท่าที่ฉันพบเจอมาในชีวิตเลยล่ะ
เธอจะรู้ตัวหรือไม่ก็ตาม แต่แทบจะทุกอย่างที่ฉันหามา หรือสร้างมาในช่วงเวลานั้น มีเธอเป็นเหตุผลและแรงบันดาลใจทั้งสิ้น เด็กหนุ่มวัยเบญจเพศอย่างฉันคงไม่ได้เรื่องได้ราวอะไรนักหนา ถ้าไม่มีเธอคอยส่งสายตาและกำลังใจให้ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเกินจริงหวานแหววอะไรเลย มันเป็นความจริงที่สุด
๘ ปีผ่านไป เธอก็มานั่งตรงหน้าให้ฉันสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายให้ เป็นหนึ่งในความทรงจำที่แจ่มชัด งดงาม และประทับในร่องความทรงจำของฉันมาตลอด
จากเพื่อน มาเป็นเพื่อนสนิท เป็นคนรัก และกลายมาเป็นคู่หมั้น เราสองคนผ่านสถานะต่าง ๆ มาเป็นขั้น ๆ อย่างไม่ได้ตั้งใจ นั่นทำให้เราได้เรียนรู้นิสัยใจคอ และเติบโตมาด้วยกัน
นาทีนี้ ผ่านวันที่งดงามนั้นมาจะสามสิบปีแล้ว หลายอย่างเปลี่ยนไปตามสายธารของเวลา ทั้งสุขทั้งทุกข์ ทั้งงอกงามและสูญเสีย
แหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอในวันนี้ ไม่ใช่แหวนของฉันอีกแล้ว โลกตบตีสั่งสอนให้ฉันเรียนรู้ว่า เมื่อชะล่าใจในการใช้ชีวิต บางครั้งมันก็ทำให้ต้องสูญเสีย โดยเฉพาะสิ่งที่มีค่าในชีวิต และฉันก็เสียเธอไปหลังจากวันที่งดงามคราวนั้นไม่นาน
จากเพื่อน มาเป็นเพื่อนสนิท เป็นคนรัก เป็นคู่หมั้น จนกลายเป็นคู่ชีวิต และมีอันจะกลายไปเป็นคนที่เหมือนไม่รู้จักกันอีกครั้ง เมื่อแหวนวงที่ฉันสวมให้นั้นหายไปจากนิ้วนางข้างซ้ายของเธอ
แต่ก็สมกับที่เธอเป็นผู้หญิงที่มีเหตุผลที่สุดเท่าที่ฉันพบเจอมาในชีวิต เพราะในที่สุดเราก็กลับมาเป็นเพื่อนกันอีกครั้ง เมื่อต่างคนต่างมีชีวิตของตัวเองกันไป เราอาจไม่ได้หัวเราะให้กับวันเวลาแย่ ๆ ที่เคยผ่านมันมา แต่ว่าฉันก็ยิ้มให้กับวันใหม่ ๆ ที่มีร่วมกัน
บางที ธรรมชาติก็คงจัดสรรในสิ่งที่เหมาะสม และสอนฉันและเธอว่า “เพื่อนสนิท” นั้นเป็นสถานะที่เหมาะกับเราที่สุดก็เป็นได้
ในชั่วชีวิตของคนเรานั้น จะมีกี่คนกันเชียวครับ ที่เป็นตั้งแต่เพื่อน เพื่อนสนิท คนรัก คู่หมั้น คู่ชีวิต คนไม่รู้จัก และกลับมาเป็นเพื่อนสนิทกันอีกครั้ง
ฉันนึกถึงพันธะสัญญาที่มากับแหวนวงนั้น ที่ฉันสวมมันไว้กับนิ้วนางข้างซ้ายของเธอ วงกลมของวงแหวนสะท้อนให้ฉันรู้สึกว่า ในที่สุด เราก็วนกลับมาอยู่ในชีวิตของกันและกัน ที่ทั้งต่างเวลา ต่างสถานะ
ฉันเคยได้ยินว่า ความทรงจำที่มีความหมายกับเรานั้นจะเป็นความทรงจำที่มีสี ต่างกับความทรงจำทั่ว ๆ ไปที่จะซีดจาง เป็นโมโนโทน คล้ายกับซีนในภาพยนตร์ที่เป็นความทรงจำย้อนอดีต ที่มักจะใช้ภาพสีซีด ๆ หรือไม่มีสีเป็นขาวดำ เพื่อใช้เล่าเรื่องอดีตประมาณนั้น
แต่สำหรับชายวัยใกล้ชราอย่างฉัน วันที่ฉันสวมแหวนวงนั้นให้เธอ เป็นความทรงจำที่มีสีสันตระการตา และความหมายตระการใจ เสมอมา ... และเสมอไป
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
