8 ธ.ค. เวลา 07:57 • นิยาย เรื่องสั้น
โรงพยาบาลพุทธชินราช พิษณุโลก

ศิลปะกับการบำบัดจิตใจของคนที่(ไม่ปกติ)ทางใจ

-----
ตอนนี้เราป่วยเป็นโรคทางจิตเวชเหมือนโดนสาป ทุกอย่างมันยากไปหมดไม่มีสมาธิเขียนงาน อารมณ์รุนแรงถึงขนาดทำร้ายร่างกายคนในบ้านแบบไม่รู้ตัว
-----
หงุดหงิดทุกเที่ยงวัน ทำอะไรซ้ำไปซ้ำมา ไม่อยู่นิ่ง และที่สำคัญคือทำตัวไม่เป็นประโยชน์อะไรเลย
-----
พ่อกับแม่ให้เราอยู่ในห้องทั้งวัน เขากลัวเราออกไปอาละวาด เพราะไม่มีใครรู้ได้เลยว่าอารมณ์เราจะแปรปรวนเมื่อไหร่
-----
ที่บ้านมีหมาสามตัว นี่คือสิ่งที่ฮีลใจเราอยู่ อย่างน้อยก็ยังมีเพื่อนเล่น
-----
ใจเราคิดนะว่า เราอยากออกไปข้างนอกไปทำงานให้มันเป็นประโยชน์แล้วจะได้เงินได้ทองกลับมาบ้านไม่ใช่เอาแต่ให้พ่อแม่เลี้ยงยันแก่ยันเฒ่า
-----
เราอยากรู้มากมากเลยว่า Art therapy เนี่ย มันทำได้จริงไหมเพราะด้วยความที่เราชอบวาดรูปตอนเราอยู่ในห้องเราก็ไม่ได้ทำอะไรนอกจากวาดรูปอยู่แล้วแต่ก็ไม่เห็นจะดีขึ้น
-----
เราค้นหาใน Google ไปเจอเข้ากับเว็บไซต์ของโรงพยาบาลเปาโลเขาเขียนไว้ ตั้งแต่วันที่ 6 มิถุนายน 2567 ว่า มันคือการใช้ศิลปะเป็นเครื่องมือนำผู้ป่วยออกมาจากความวิตกกังวล ความเศร้าทางอารมณ์ให้ศิลปะเป็นที่ระบายสิ่งต่างๆที่อัดอั้นอยู่ภายใน ซึ่งเป็นการสร้างรากฐานความมั่นคงทางจิตใจให้ผู้ป่วยเห็นคุณค่าในตนเอง
-----
ศิลปะบำบัดมีหลายรูปแบบเช่น การวาดรูป การปั้น งานฝีมือ การถ่ายภาพ การทำงานกับผ้า แบบจำลอง และการเล่าเรื่อง
-----
ณ จุดนี้ เราทำข้อหนึ่งอยู่คือการวาดภาพซึ่งเราว่าเราไม่หาย พอหมดฤทธิ์ยาเราก็อาละวาดขว้างข้าวของแล้วก็มีสมาธิวาดอะไรได้อีก ได้แต่คิดว่าตัวเองไร้ประโยชน์
-----
วอนผู้ที่ผ่านมาอ่านบทความนี้ ช่วยเราที เราควรทำอย่างไรกับวัย 26 ที่ยังออกไปหางานทำข้างนอกไม่ได้ตอนนี้ดีแค่ไหนแล้วที่รู้ตัวว่า ตอนหงุดหงิดยังเริ่มรู้ตัวจึงได้ให้พ่อแม่ออกไปข้างนอกก่อนไม่อย่างนั้นเราอาจจะไม่ได้ทำร้ายแค่ข้าวของก็ได
-----
ปล.จากนักวาดภาพประกอบสู่คนโรคจิต
โฆษณา