เด็กหญิง วิลมา รูดอล์ฟ เป็นโรคโปลิโอตั้งแต่จำความได้
วิลมาคลอดก่อนกำหนด หนักเพียงสองกิโลกรัม ในเดือนมิถุนายน ปี 1940 ที่เทนเนสซี ชีวิตวัยเด็กเข้าออกโรงพยาบาลตลอด ถ้าไม่เป็นโรคปอดบวม ก็เป็นไข้อีดำอีแดง และโรคอื่น ๆ
เมื่ออายุหกขวบ เธอป่วยเป็นโรคโปลิโอ ใช้ขาข้างซ้ายไม่ได้ ต้องใส่ขาเทียม
วิลมาบอกว่า "ฉันใช้เวลามากในการพยายามคิดว่าจะเอาขาเหล็กนี่ออกไปจากตัวได้ยังไง... แต่เมื่อคุณมาจากครอบครัวใหญ่ที่อบอุ่น มันมักมีหนทางที่จะไปถึงเป้าหมายเสมอ"
ที่ว่าครอบครัวใหญ่ เธอหมายความตามนั้นจริง ๆ เธอเป็นลูกคนที่ยี่สิบจากยี่สิบสองคน เธอมีแม่สองคน
ในช่วงทศวรรษ 1940 ชาวอเมริกันลำบากมากทางเศรษฐกิจเพราะตลาดหุ้นล่ม ครอบครัวของเธอยากจน พี่น้องทุกคนสวมเสื้อผ้าที่ตัดจากกระสอบแป้ง
ในช่วงแรกของชีวิต เธอจึงต้องเรียนหนังสืออยู่ที่บ้านกับครอบครัวเพราะเธอพิการ เธอเข้าเรียนครั้งแรกเมื่ออายุสิบเจ็ด โรงเรียนในยุคนั้นยังแบ่งผิวขาวกับดำ และเนื่องจากนโยบายเหยียดผิวในยุคนั้นอีกเช่นกัน เธอเข้ารักษาในโรงพยาบาลใกล้บ้านไม่ได้ แม่ต้องพาเธอไปหาหมอผิวดำในสถานพยาบาลไกลจากบ้านมาก
หมอบอกว่าในชีวิตนี้เธอจะไม่สามารถเดินได้ แต่แม่ไม่เชื่อและไม่ยอมแพ้
ทุกอาทิตย์แม่พาเธอไปหาหมอกายภาพบำบัดที่โรงพยาบาลห่างจากบ้าน 50 ไมล์ ทุกวันพี่น้องของเธอผลัดกันนวดเท้าที่เป็นโปลิโอของเธอ
ผ่านความอดทนหนักหน่วงหลายปี ขาที่เป็นโปลิโอก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ จนในที่สุดก็ดูเป็นปกติดี เธอหยุดสวมขาเทียมตอนอายุเก้าขวบ แต่ยังต้องสวมรองเท้าพิเศษ แต่ไม่นานต่อมา เธอก็เลิกสวมมันโดยสิ้นเชิง
ครั้งหนึ่งเมื่ออายุสิบเอ็ดขวบ เธอเห็นพี่ชายเล่นบาสเกตบอลที่หลังบ้าน เธอขอเล่นด้วย
หลังจากนั้น เธอก็หายใจเข้าหายใจออกเป็นบาสเกตบอล
นางสาว วิลมา รูดอล์ฟ วิ่งเร็วราวสายฟ้า
จากเด็กหญิงที่ป่วยด้วยโรคโปลิโอ คนที่หมอบอกว่าจะเดินไม่ได้ตลอดชีวิต กลายเป็นคนวิ่งเร็วที่สุดในบ้านเกิด
และสิ่งที่ไม่มีใครอยากเชื่อก็คือ เธอได้รับคัดเลือกเป็นตัวแทนไปแข่งขันวิ่งเร็ว
ไม่ใช่ระดับโรงเรียน ไม่ใช่ระดับมหาวิทยาลัย ไม่ใช่ระดับรัฐ แต่เป็นระดับโลก
ในการแข่งขันโอลิมปิกที่โรม ปี 1960 วิลมาเป็นหญิงผิวดำชาวอเมริกันคนแรกที่ได้รับเหรียญทองโอลิมปิกถึงสามเหรียญ ชนะ 100 เมตร 200 เมตร และนำทีม 4 x 100 เมตร
จัดว่าเป็นผู้หญิงที่วิ่งเร็วที่สุดในโลก
วิลมากล่าวว่า "ชัยชนะไม่อาจได้มาโดยปราศจากการดิ้นรนอย่างหนักหน่วง"
เธอยังบอกว่า "สิ่งสำคัญที่สุดคือการเป็นตัวของตัวเอง และมีความเชื่อมั่นในตัวเอง"
นางสาว วิลมา รูดอล์ฟ สูงห้าฟุตสิบเอ็ดนิ้ว แต่เธอ 'สูง' กว่านั้น...
นักวิ่งผู้เคยต้องสวมขาโลหะเดินทางกลับสหรัฐอเมริกาในฐานะผู้ที่สร้างชื่อเสียงให้ชาติ บ้านเกิดของเธอจัดงานเลี้ยงต้อนรับวิลมาอย่างใหญ่โต ทว่ามันจะเป็นงานฉลองที่คนผิวดำไม่มีสิทธิ์เข้าร่วม
เธอปฏิเสธอย่างเด็ดขาดที่จะไปงานเลี้ยงนั้น ทางการไม่มีทางเลือกนอกจากจะจัดงานในแบบที่เธอต้องการ
ปีนั้น... เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของถิ่นเกิดของเธอ ที่คนผิวขาวกับผิวดำร่วมฉลองด้วยกัน
จาก อาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตก / วินทร์ เลียววาริณ
- 32
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
