10 ธ.ค. เวลา 23:24 • ความคิดเห็น
ผ่านไปหลายสิบปี
จนวันนี้ที่แก่เฒ่า
สุขทุกข์หรือร้อนหนาว
เพียงสองเราที่เข้าใจ
ล้มลงสักกี่ครั้ง
ไม่หมดหวัง ลุกขึ้นใหม่
รวบรวมกำลังใจ
ก้าวต่อไปไม่ทิ้งกัน
เคยขัดใจก็หลายเรื่อง
เคยโกรธเคืองแทบสะบั้น
รู้ให้อภัยกัน
เพื่อพ้นผ่านวันเลวร้าย
สองบ่าแบกภาระ
ชีพสละแทนกันได้
สิ่งดี..จดจำไว้
ขุ่นเคืองใจ..ใยต้องจำ
ชีวิตคู่รู้อาทร
รู้โอนอ่อนคือเลิศล้ำ
พิสูจน์ด้วยการกระทำ
จดจำกันที่ความดี
ชีวิตคู่ จุดที่ตกต่ำดำดิ่งที่สุดอาจยาวนานชั่วกัปชั่วกัลป์หากมัวแต่ยึดทิฐิ จุดที่(มโนไปเองว่า)ดีที่สุดอาจสั้นแค่กระพริบก็ผ่านไป
ใดๆก็ตาม เมื่อเราเห็นคุณค่า เราจึงปฏิบัติต่อสิ่งนั้นอย่างรู้คุณค่า ความรักก็เช่นกัน หากไม่เห็นในคุณค่าของความรัก อะไรๆก็ยากส์ไปหมดนั่นแล
โฆษณา