เพราะคอมมิวนิสต์ ไม่ใช่เผด็จการ …
“ทำไมจีนก็เป็นเผด็จการ แต่ไม่เห็นมีผู้นำแซ่เหมาอีกเลย ?”
…ลูกน้องผมถาม ระหว่างนั่งรถไปด้วยกัน แล้วฟังข่าวตระกูล
อัสสาดแห่งซีเรียล่ม …
…ผมก็ตอบแบบหัวโพสต์ด้านบนนั่นแหละ…
ถ้าถามว่าผู้นำจีนในอดีตมีความพยายามไหม
ในการดันลูกหลานตัวเอง ให้เป็นใหญ่เป็นโต
ก็ต้องตอบว่ามีครับ มีทุกคนนั่นแหละ
แล้วก็สำเร็จด้วย แต่มันแค่ในระดับหนึ่ง
และไม่สามารถไปได้สูงนัก ส่วนมากก็เป็นสมาชิกพรรค
ระดับสูง หรือเต็มที่ก็คณะโปลิตบูโรของเขา
…ไอ้ประเภทบ้านเดียวสามผู้นำแบบของเรา
หรือข้างบ้านนี่ ไม่มีอ่ะ….
ที่จริง การเป็นลูกหลานผู้นำ หรือคนระดับสูงมากๆ
ในพรรคคอมมิวนิสต์จีนนั้น ต้องถือว่าเป็นอุปสรรคด้วยซ้ำ
ในการขึ้นถึงตำแหน่งสูงมากๆได้
แม้หลายคนจะมีโปรไฟล์ดีมากๆก็ตาม
…อย่างปัจจุบัน ก็มีแต่ เหมาหนิง โฆษกกระทรวงการต่างประเทศ ที่มีเขื้อสายเหมาเจ๋อตุงอยู่คนเดียว ที่ดูจะมีตำแหน่ง
สำคัญ แต่ก็คงได้แค่นั้นแหละ เพราะค่านิยมมันไม่ได้…
หลานทวดท่านประธานเหมา คงเห็นกันบ่อยๆแหละ
อย่างนึง ที่เราต้องเข้าใจ คือ จีนเป็นคอมมิวนิสต์
ไม่ใช่เผด็จการ อย่างที่หลายคนนำมาเปรียบเทียบ
กับว่า เนี่ย เป็นเผด็จการก็เจริญได้
คอมมิวนิสต์ แม้มีลักษณะของอำนาจนิยม
แต่มันคืออำนาจนิยมที่อิงกับประชาชนมากพอสมควร
โดยมีแนวคิด “สังคมนิยม” เป็นกรอบใหญ่
ในตำรารัฐศาสตร์นั้น คอมมิวนิสต์โดยเนื้อของมันจริงๆ
จะต่างกับเผด็จการ หรือ คณาธิปไตย โดยสิ้นเชิง
โดยแนวคิดหลักนั้น คอมมิวนิสต์จะคล้ายกับประชาธิปไตย
เพียงแต่ว่า จะต่างกันในเรื่องเสรีภาพ ที่ประชาธิปไตย
จะมองความเท่าเทียม ความต้องการของชาวบ้านเป็นแกน
แต่คอมมิวนิสต์นั้นจะมองรัฐเป็นตัวตั้งเสมอ
อะไรที่มองว่ารัฐเป็นประโยชน์ ประชาชนก็ต้องเสียสละ
บางอย่าง รวมถึงสินทรัพย์ ที่ไม่ควรเป็นของคนคนเดียว
หรือครอบครัวเดียวอย่างถาวร
ดังนั้น คนจีนคนหนึ่งในปัจจุบัน จึงครอบครองที่ดิน
ได้เพียง 70 ปี จะไปถึงลูกหลานหรือไม่ รัฐจะดูคุณสมบัติ
(เพราะงี้ ถึงแห่มาแต่งงาน ซื้อที่ในไทยไง)
…ซึ่งเพราะเป็นแบบนั้นแหละ หัวหน้าคอมมี่หลายคน
จึงเอามาเป็นข้ออ้างได้ ในการจำกัดสิทธิชาวบ้าน
เพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง….
…ที่เห็นชัดๆ ก็คือตระกูลคิมแห่งเกาหลีเหนือนั่นแหละ
ดังนั้น ตระกูลคิม และเกาหลีเหนือ จึงไม่ใช่คอมมิวนิสต์อีกแล้ว
แต่เป็นเผด็จการตามนิยามเต็มรูปแบบเลยทีเดียว…
ในประเทศคอมมิวนิสต์ มันก็มีการเลือกตั้งนั่นแหละครับ
แต่ทำกันในกลุ่มคนที่เป็นสมาชิกของพรรคคอมมิวนิสต์
ที่ได้รับการคัดเลือกกันมา จากทั่วรัฐนั้นๆ
ที่เราเห็นกันบ่อยในช่วงหลัง ก็คือเวียดนาม ส่วนจีนนั้น
ท่านสี่นั่งยาว เลยไม่ได้เห็นกัน
มันไม่ใช่ว่าใครก็มีสิทธิ์เลือกตั้งได้แบบในประชาธิปไตย
มองในแง่หนึ่ง ถ้าไม่ใช่ว่ามีระบบเส้นสาย
แนวคิดเอาคนเก่ง ที่คัดสรรแล้ว มาเลือกกันเอง
มันก็ดีนั่นแหละ และดีกว่าประชาธิปไตยด้วย
ปัญหาคือ การทำแบบนั้น มีความโปร่งใสแค่ไหน
และสามารถสมประโยชน์กับทุกคนในสังคมหรือไม่
เพราะในทางปฏิบัติคนระดับล่างๆ ที่มีมากที่สุด
มักไม่มีปากเสียงอะไรในระบอบคอมมิวนิสต์
…และแม้ว่าในทางปฏิบัติ ไม่ว่าจะระบอบไหน คนรวย
หรือคนชั้นสูงก็มีอำนาจมากกว่าเสมอ
…แต่กับประชาธิปไตย อย่างน้อยคนก็ยังมีสิทธิพูด รวมกลุ่ม
เพื่อเรียกร้อง เป็นสหภาพแรงงาน พรรคการเมือง
หรืออะไรก็ว่าไป มันย่อมดีกว่าในแง่สมประโยชน์ของสังคม
ที่จริง ประชาธิปไตยหรือคอมมิวนิสต์นั้น
ถือเป็นระบอบที่ดีทั้งคู่ ถ้าดูแนวคิดพื้นฐานของมัน
ปัญหามันอยู่ที่ การที่คน หรือกลุ่ม ที่ได้อำนาจไปแล้ว
บิดเบือนมันเสียมากกว่า….
…แต่จะอย่างไร โดยพื้นฐาน คอมมิวนิสต์ก็ไม่ใช่เผด็จการ….
คอมมิวนิสต์นั้น มีแนวคิดต่อต้าน อภิชน ราชวงศ์อยู่แล้ว
มันจึงไปกันไม่ได้กับแนวคิดเผด็จการ ที่ชูบุคคลเป็นหลัก
ดังนั้น ใครหรือครอบครัวใดก็ตาม จะมาตั้งตัวเป็นใหญ่
รวบอำนาจไว้ ในลักษณะเดียวกัน มันจึงเป็นเรื่องรับไม่ได้
สำหรับจีน เรื่องนี้เข้มข้นกว่าในโซเวียตสมัยก่อนด้วยซ้ำไป
คนจีนแผ่นดินใหญ่ 100% ไม่ชอบราชวงศ์
ไม่ชอบจอมเผด็จการ ไม่ว่าจะของตัวเอง หรือที่อื่นใด
เวลาเขามองไปที่ประเทศอื่น
เขาจะมองว่านั่นคือความงมงาย สิ้นเปลือง และคอรัปชั่น
เช่น ในงานที่อังกฤษล่าสุด คนจีนที่เห็นข่าว
ทางโซเชี่ยลของพวกเขา ก็เม้นท์วิจารณ์กันสนุกปากแหละ
มองว่าพวกอังกฤษโง่ ล้าหลัง ที่ยังจ่ายให้อภิชนเหล่านี้
…ซึ่งทางการจีนก็ไม่ได้ห้ามปรามหรือปิดกั้นอะไร
ปล่อยให้พูดไป …
…ที่จริงแล้ว ทางการจีน ปล่อยให้คนพูดประเด็นเหล่านี้
สนุกปากเสมอแหละ ไม่ว่ากับราชวงศ์ไหน ญี่ปุ่น แขก
โดนหมด เพียงแต่คนไทยไม่รับรู้ เพราะระบบของเราเอง
ที่มองว่าการรับรู้เรื่องเหล่านี้ ดูจะไม่ถูกต้อง…
…เรื่องไร้สาระแบบโถส้วมทองคำของบรูไน
และความฟุ่มเฟือยของพวกราชวงศ์อาหรับนั้น
คนจีนด่ากันมันส์สุดๆ รองมาก็ราชวงศ์ญี่ปุ่นที่มักโดนด่าเสมอ แต่อันนี้คงเพราะปมทางประวัติศาสตร์…
หรืออย่างเกาหลีเหนือ แม้จะเป็นมิตรประเทศ
แต่ความจริงคือคนจีนเหยียดคิมจองอึนและ
ชาวเกาหลีเหนือมากนะครับ…
…ไอ้ประเภทมาต้อนรับท่านคิมแล้วร้องไห้ซาบซึ้งอะไรเนี่ย
คนจีนบอกปัญญาอ่อน เป็นหนี้กู กูจ่ายให้ มาขอบคุณพวกกูนี่
ไม่ใช่ไอ้อ้วนนั่น…
การต่อต้านราชวงศ์ อภิชนของจีนคอมมิวนิสต์มีมาตลอด
เพราะประวัติศาสตร์ของพวกเขาเจ็บปวดมาก
กับเรื่องราชวงศ์ ที่พาชาวบ้านเดือดร้อน กับฮ่องเต้งี่เง่า
และขุนนางกังฉิน
เราจะเห็นชัดจากหนังจีน ตั้งแต่ยุคหนังฮ่องกง
พวกเขาสับราชสำนักโบราณแบบไม่มีชิ้นดีเลย
และไม่ค่อยยกย่องฮ่องเต้ปรีชานัก จะหนักไปทางยกย่อง
ขุนนางที่มาจากคนธรรมดาสามัญมากกว่า
เข่น เปาบุ้นจิ้น งักฮุย จางจวีเจิ้ง กวนอู ฯลฯ
บทประพันธ์อย่างมังกรหยก หยิบตอนฮ่องเต้โง่เขลาสมัยซ่ง
กับขุนนางลูกชาวบ้านที่แสนดีอย่างงักฮุย มาเป็นแกนเรื่อง
หรือหนังอิงประวัติศาสตร์อย่างสามก๊ก ก็ฉายให้เห็น
ถึงความวุ่นวายในราชวงศ์ และความอุบาทว์ของขุนนาง
ในยุคฮั่นตอนปลาย จนชาวบ้านเดือดร้อน ตายเป็นเบือ
มาจนถึงหนังอิงประวัติศาสตร์ยุคหลัง
อย่างว่านลี่ ในราชวงศ์หมิง หรือซูสีไทเฮาในยุคท้ายของชิง
ก็มักถูกแต่งแต้มให้ร้ายกาจเกินจริง ทั้งที่ความจริงก็แย่อยู่แล้ว
สุดท้าย แม้แต่ปูยึ ฮ่องเต้คนสุดท้าย ก็ถูกฉายภาพ
ให้เป็นพวกไม่ได้ความ กึ่งๆปัญญาอ่อนซะด้วยซ้ำไป
…หนังจีน เป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น ที่เป็นเครื่องมือ
ที่รัฐจีนใช้ให้เห็น ว่าราชวงศ์ หรืออภิชนขุนนางนั้น
มีแต่เรื่องแย่ๆ มันยังมีรูปแบบอื่นอีกมาก
และพวกเขาก็ทำแบบนี้มานานแล้ว…
…จึงไม่ต้องแปลกใจ ว่าทำไม คนจีนถึงแอนตี้คนเหล่านี้…
ในแนวคิดแบบคอมมิวนิสต์นั้นจะเหมือนกับประชาธิปไตย
ที่จะมีมุมมองว่า การยึดติดกับบุคคลหรือครอบครัว
ใดๆนั้นเป็นเรื่องไม่ถูกต้อง
เพราะนั่นหมายถึงการรวบอำนาจไว้ที่คนกลุ่มเดียว
เป็นเวลายาวนาน
เมื่อเป็นแบบนั้น เครือข่ายหรือครอบครัว ก็จะยิ่งใหญ่โต
การที่มีเครือข่ายใหญ่โต ก็หมายถึงการที่ต้องกระจาย
ผลประโยชน์ต่างๆไปให้เครือข่าย เพื่อรักษาอำนาจ
แน่นอน สิ่งนี้จะทำให้เกิดการคอรัปชั่น ทั้งเงินทอง
และทางอำนาจอย่างเลี่ยงไม่ได้
เราจะเห็นว่า ประเทศที่เป็นเผด็จการแท้ๆนั้น
ไม่มีสักชาติเลย ที่มีความเจริญ หรือเจริญสมศักยภาพ
ก็เพราะมันติดปัญหาการคอรัปชั่นนี่แหละเป็นสำคัญ
ในความคิดแบบคอมมิวนิสต์นั้น ค่อนข้างเข้าใจ
ได้ถูกต้อง กับแนวคิดทางอำนาจลักษณะนี้
คอมมิวนิสต์ที่แท้จริงนั้น ค่อนข้างเหยียดหยามเผด็จการ
ในอดีต โซเวียตนั้นก็ต่อต้านเผด็จการ ไม่ต่างกับประชาธิปไตย
พวกเขาไม่เคยนับเผด็จการการจ๋า แบบชอว์เชสคู (โรมาเนีย)
หรือ ปิโนเชต์ (ชิลี) ว่าเป็นเพื่อนร่วมอุดมการณ์เลย
…ซึ่งในจีนก็ไม่แตกต่างกัน หรืออาจมากกว่าด้วยซ้ำ…
ปัจจุบัน มันอาจเพราะสถานการณ์โลก ที่ทำให้คนเข้าใจผิด
และเรียกรวมกัน เมื่อเห็นพวกเขาอยู่ด้วยกัน
…ปูติน , อัสสาด , คาเมนาอี พวกนี้น่ะใช่ครับ เผด็จการ
…แต่สี่จิ้นผิง และจีนนั้น เป็นลักษณะของอำนาจนิยม
ตามแนวทางสังคมนิยมเท่านั้น…
การสืบทอดทางสายเลือดทางการเมืองในจีน
จึงเป็นไปไม่ได้ แม้แต่กับสี่จิ้นผิง ที่ทุกวันนี้
เปรียบเสมือนฮ่องเต้ก็ตาม
ถ้าทำ การยอมรับในพรรคคอมมิวนิสต์มันจะไม่เกิดขึ้น
และจะมองว่าสี่กำลังทำลายหลักนิยมของคอมมิวนิสต์
สิ่งนี้ จะเกิดขึ้น แม้แต่ในหมู่ประชาชน
ในจีน หรือแม้แต่โซเวียต เป็นแบบนี้เสมอมา
และกับจีน มันจะเป็นแบบนี้ตลอดไป
ผมไม่เชื่อ ว่าสี่จิ้นผิง จะกล้าตั้งคนแซ่สี่มาสืบทอดอำนาจ
ในตำแหน่งสูงๆ
หลักปฏิบัติในสังคมพรรคคอมมิวนิสต์จีนนั้น
ผู้นำ จะต้องมองคนในพรรค ที่มีคุณสมบัติที่ดี
และมีแนวคิดไปทางเดียวกับตัวเองมาเสนอต่อพรรค
เมื่อใกล้หมดวาระ และจะมีคู่แข่งที่หลายกลุ่มในพรรค
เสนอชื่อประกบเสมอ
ซึ่งกับสี่จิ้นผิง มันอาจหมายถึง สิ่งนี้จะเกิดขึ้นเมื่อเขาตาย
แต่เชื่อเถอะว่า เขาคัดเลือกไว้แล้ว และกำลังปูทางให้คน
เหล่านี้ได้รับการยอมรับในหมู่ระดับสูงสุดของพรรคคอมมิวนิสต์อยู่ เพื่อสืบสานปณิธานของเขา
…ซึ่งสิ่งนี้เอง ทำให้สี่ทำสิ่งดีๆต่างๆมากมายเพื่อเอาใจประชาชน เพื่อไม่ให้พวกระดับสูงในพรรค ยกประชาชน
หรือผลงานมาพูด หรือต่อต้านคนของเขาได้…
…มันต่างกับเผด็จการแบบอัสสาด ที่คิดแต่ว่า
ก็กูมีปืนอ่ะ ใครจะทำไม จะให้ลูกหลาน มีไรป่าว….
และนี่ คือความแตกต่าง ระหว่างคอมมิวนิสต์กับเผด็จการครับ
ไอ้พวกตระกูลเนี่ย ไม่ค่อยยืดหรอกครับ เดี๋ยวมีร่วง
ตามตระกูลอัสสาดอีกแน่
…รายต่อไป เขาว่ากันใกล้บ้าน คือตระกูลฮุนนะ…
…เอ๊ะ ! หรือจะชิน บ้านเราเอง ไอ้นี่ก็เข้าข่ายนะ 🤣🤣🤣….
ปล. เรื่องสืบสายเลือดนี่ ปูตินผมก็เชื่อว่าเขาจะไม่ทำ
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
