รักย้อนอดีตภาค5 ภัยร้ายจากดาวหางฮัลเลย์
.
บทที่ 14 แฟรงเกนสไตน์ 1931
.
แล้วมิติของเวลาก็นำพันและแสนสุริยามาสู่วันรุ่งที่แสงแดดแผดจ้า ทั้ง2ออกเดินทางไปเรื่อยๆโดยไม่มีจุดหมายหลังจากรับประทานอาหารที่หาได้ในบริเวณนั้นแล้ว
.
ราวเที่ยงวันป่าที่ผ่านก็สูงขึ้นพื้นดินเต็มไปด้วยกรวดและลูกรัง เมื่อถึงสันเนินที่ลมแรงแสงสว่างจับอยู่ที่ขอบฟ้า พร้อมด้วยทิวเขาสูงเบื้องหน้า เงาของมันทาบอยู่ในทะเลสาบ
.
พันจึงนอนเล่นอยู่ริมทะเลสาบที่เงานั้นทาบ สักครู่แสนสุริยาก็ตามมานอนใกล้ๆแต่ไม่ได้หันหน้ามาหาเหมือนคืนนั้นที่หิรัณยนคร
ทำให้พันนึกไปถึงคำเตือนของศาสตราจารย์พาราด็อกซ์ "ผมรู้ว่าคุณลำบากใจที่ไม่สามารถเปิดเผยตัวต่อคนรัก เรื่องบางเรื่องหากพูดไปแล้วไม่มีประโยชน์ ก็อย่าพูดดีกว่า"
.
พัน "ทำไมคะ"
.
พาราด็อกซ์ "ตอนช่วงเวลานั้นคือพศ.2529ซึ่งคุณและแสนสุริยาไม่เคยพบกันมาก่อน คุณจะอธิบายเรื่องการย้อนเวลาอย่างไร แถมตอนพศ.นั้นคนไทยยังมีความเข้าใจในเรื่องของมิติแห่งเวลาน้อยถึงน้อยมาก"
.
จริงตามที่พาราด็อกซ์พูด หากพันเปิดเผยเรื่องนี้แสนสุริยาต้องคิดว่าเธอไม่สบาย ที่ผ่านมาถึงตอนนี้GPSฝอยกลายร่างได้สารพัดและคุวามสามารถในการต่อสู้ที่เกินคนธรรมดาของเธอก็ทำให้เขากังขาอยู่แล้ว
.
แถมตอนนี้ยังมีมิติเวลาที่ผิดเพี้ยนซึ่งเธอตอบแสนสุริยาทุกครั้งที่ถามเพียงว่า "ไม่รู้" แสนสุริยามองใบหน้าด้านข้างของพันอย่างเพ่งพิศ ผู้ชายอะไรยิ่งดูยิ่งเหมือนผู้หญิงแล้วถามขึ้น "คิดอะไรอยู่หรือ พัน"
.
พันหันไปมองหน้าเขาทำให้ต่างคนต่างหัวใจปั่นป่วน พันจึงลุกขึ้นนั่งแก้เขินด้วยการหยิบของใกล้มือโยนลงไปในน้ำแล้วหันมายิ้มทำเหมือนไม่มีอะไร "ผมกำลังนึกถึงนิยายเรื่องหนึ่งอยู่ครับ"
.
แสนสุริยา "นิยายเรื่องอะไรจึงทำให้พันนึกถึงได้"
.
"แฟรงเกนสไตน์ ครับ"
.
แสนสุริยา "ผมคุ้นกับชื่อนี้แต่จำรายละเอียดไม่ได้ เล่าให้ฟังได้ไหม"
.
(จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี) แฟรงเกนสไตน์ เป็นนวนิยายสยองขวัญยอดนิยมเรื่องหนึ่ง เขียนโดย แมรี เชลลีย์ จัดพิมพ์ครั้งแรก ณ กรุงลอนดอน เมื่อวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 1818
.
แมรี เชลลีย์ ได้ความคิดการเขียนนวนิยายเรื่องนี้เมื่อคศ. 1816 ขณะที่เธออายุเพียง 18 ปี เธอได้เดินทางไปเที่ยวพักผ่อนพร้อมกับสามีของเธอยังคฤหาสน์หลังใหญ่
ที่สวิสเซอร์แลนด์ของลอร์ด ไบรอน
.
แต่ทว่าสภาพอากาศที่นั่นเกิดฝนตกหนัก คนทั้ง 3 จึงติดอยู่ภายในคฤหาสน์ ไม่สามารถออกไปไหนได้
ด้วยบรรยายกาศที่น่ากลัวและอึดอัด ทั้ง 3 จึงคิดการละเล่นขึ้นมาด้วยการแต่งเรื่องสยองขวัญแข่งขันกันเอง เพื่อหาผู้ชนะซึ่งแต่งได้น่ากลัวที่สุด ปรากฏว่าเป็นเชลลีย์
ที่แต่งได้น่ากลัวกว่าอีก 2 คน และเป็นที่มาของแฟรงเกนสไตน์ในที่สุด
.
ชีวิตส่วนตัวสุดสะเทือนใจของแมรี เชลลีย์ อาจมาจากความต้องการในส่วนลึกของหัวใจที่หวังเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไปในแต่ละช่วงชีวิตที่ผ่านมา เพราะเธอสูญเสีย
แม่เพียงไม่กี่วันหลังจากเธอคลอด และเธอยังสูญเสียลูกถึง 3 คน
.
แฟรงเกนสไตน์ เป็นเรื่องราวของนักศึกษาแพทย์ชาวสวิสคนหนึ่งที่ชื่อ แฟรงเกนสไตน์ เขาทำการประดิษฐ์สิ่งมีชีวิตขึ้นมาจากซากศพมนุษย์โดยนำชิ้นส่วนต่าง ๆ
มาประกอบเข้าด้วยกัน
.
ด้วยวิทยาการทางการแพทย์และวิทยาศาสตร์ที่ล้ำหน้าเกินกว่าคาดคิด ทำให้มันฟื้นคืนชีพขึ้นมาอย่างมหัศจรรย์ แฟรงเกนสไตน์เรียกมันว่า มอนสเตอร์(monster-สัตว์ประหลาด)
.
แฟรงเกนสไตน์ ถูกนำไปสร้างเป็นภาพยนตร์ในปีคศ.1931(พศ.2474) เรื่องราวที่แสนสะเทือนใจนี้ทำให้ผู้สร้างภาพยนตร์รู้สึกโหดร้ายเกินไป หากมิได้เตือนท่านผู้ชมก่อนว่า
.
"ภาพยนตร์เรื่องนี้อาจสร้างความกลัว ความตกใจ ให้แก่ท่านผู้ชม เพราะหลักคิดที่ไม่เหมือนใครของนักวิทยาศาสตร์เพี้ยนชื่อ ดร.เฮนรี่ แฟรงเกนสไตน์
.
เขาต้องการสร้างมนุษย์ตามจินตนาการของเขาโดยไม่คำนึงถึงพระเจ้า แล้วยังไปเกี่ยวข้องกับ2ความลึกลับยิ่งใหญ่ของโลก คือ ชีวิต และ ความตาย ดังนั้นตอนนี้จึงเป็นโอกาสของท่านแล้วหากไม่อยากเครียด"(หมายความว่า อย่าดู)
.
เรื่องราวเริ่มต้นที่......
.
เอลิซาเบธ ลาเวนซาคู่หมั้นสาวแสนสวยของเฮนรี่ แฟรงเกนสไตน์ ได้ติดต่อวิกเตอร์ มอริตซ์ เพื่อนของเธอช่วยติดตามหาเฮนรี่ คู่หมั้นที่ขาดการติดต่อไปถึง 6 เดือน
จดหมายฉบับหลังสุดเขียนข้อความแปลกๆ และเฮนรี่ทำการทดลองอยู่ที่หอคอยร้างกับผู้ช่วย 2 คน
.
วิกเตอร์จึงแนะนำให้หารือกับดร. วัลด์แมน อาจารย์ของเฮนรี่ที่มหาวิทยาลัย ซึ่งงานนี้เอลิซาเบธขอติดตามไปด้วย
เรื่องของเฮนรี่ที่วัลด์แมนบอกเป็นเรื่องความคิดที่แปลกประหลาดมาก เพราะเฮนรี่เชื่อว่าการตายเป็นเพียงการพักผ่อนรอชีวิตใหม่
การทดลองของเขาจึงเป็นไปอย่างบ้าคลั่ง เฮนรี่ต้องการศพเป็นจำนวนมากเพื่อสร้างแล้วทำลาย เมื่อทางมหาวิทยาลัยตอบสนองให้ไม่ได้ เฮนรี่จึงออกไปทั้งๆที่ที่นี่เป็นสถานการศึกษาที่มีชื่อเสียงมาก
.
ดร.วัลด์แมนยอมช่วยติดตามเฮนรี่ตามที่เอลิซาเบธร้องขอ พวกเขาเดินทางไปที่หอคอยร้างนอกเมืองในขณะที่พายุใหญ่กำลังจะมา ส่วนที่หอคอยร้างเฮนรี่และลูกน้องคู่ใจชายหลังค่อมที่ชื่อ ฟริตซ์ กำลังเตรียมการขั้นสุดท้าย
.
ภายใน15นาทีนี้งานทดลองที่ลำบากยากแค้น หามรุ่งหามค่ำทั้งกลางวันกลางคืนมาเป็นเดือนกำลังจะสำเร็จ เขาเพียงรอพายุให้ขึ้นไปถึงระดับสูงสุดเท่านั้น
เสียงทุบประตูที่ดังแข่งกับพายุสร้างความหงุดหงิดให้เขามากจึงสั่งฟริตซ์ไปไล่ แต่เมื่อพบว่าผู้ที่มาคือคู่หมั้นของเขาจึงยอมเปิดประตูให้เข้ามาหลบพายุ
.
วิกเตอร์เห็นความเอาเป็นเอาตายกับงานทดลอง จนไม่สนใจคู่หมั้นที่เสี่ยงตายมาตามหาจึงพูดขึ้นว่า "คุณบ้าไปแล้ว" ซึ่งทำให้เฮนรี่โกรธมากจึงนำวิกเตอร์ไปดูงานของเขาที่โต๊ะผ่าตัด
.
ร่างที่ไร้ชีวิตนั้นดูประหลาดเป็นชายสูงกว่าคนทั่วไป มันถูกเรียกว่าสัตว์ประหลาด(Monster) เฮนรี่บอกด้วยความภูมิใจว่าเขานำชิ้นส่วนของศพ มีทั้งที่เพิ่งฝัง และ
จากตะแลงแกง(ศพคนร้ายที่ถูกแขวนคอ)มาปะติดปะต่อด้วยการเย็บเล็กน้อย
ศพเหล่านี้ไม่มีเลือด เนื้อไม่เน่า ทำให้งานดำเนินไปได้ดี เมื่อพายุโหมกระหน่ำเต็ม
ที่ เฮนรี่และฟริตซ์ก็ยกโต๊ะผ่าตัดไปทางช่องเปิดที่ด้านบนของหอคอย
ทุกสิ่งและอุปกรณ์ของเฮนรี่เผชิญกับพายุฝนฟ้าคะนองและได้รับพลังพิเศษจากฟ้าผ่าที่มีพลังงานไฟฟ้านับหมื่นโวลต์ ซึ่งทำให้Monsterมีชีวิตมีชีวิตขึ้นมา
.
เฮนรี่ตะโกนอย่างบ้าคลั่งว่า "ฉันคือพระเจ้า ฉันเข้าใจแล้วว่ารู้สึกอย่างไรกับการสร้างชีวิต"
.
หลังจากวิกเตอร์และเอลิซาเบธกลับไปแล้ว ดร.วัลด์แมนจึงเตือนเฮนรี่ถึงอันตรายจากMonster แต่เฮนรี่ยังเชื่อว่าเขาสามารถสอนมันได้เพราะมีสมองที่สมบูรณ์แบบ "ฟริตซ์ไปขโมยจากห้องทดลองของคุณนั่นเอง"
.
ดร.วัลด์แมนจึงบอกว่าสมองที่ถูกฟริตซ์ขโมย เป็นสมองของอาชญากรที่ชั่วร้ายโหดเหี้ยม ฆ่าอย่างไม่ปราณี แต่เฮนรี่จึงบอกว่าถ้าเขาสร้างชีวิตอมตะได้ เขาไม่
สนใจว่าจะเป็นสมองของใคร
เจ้าสัตว์ประหลาดของเฮนรี่ แม้มันจะมีรูปร่างแปลกประหลาด แต่ก็ดูเหมือนว่ามันไร้เดียงสา มันค่อยๆก้าวเข้ามาในห้องที่ศิษย์-อาจารย์สนทนากันอยู่
.
เฮนรี่หรี่ไฟให้สลัวลง เนื่องจากเจ้าMonsterอยู่แต่ในที่มืดตลอดนับแต่มีชีวิต เขาต้อนรับมันเข้ามาในห้องทดลองของเขาและขอให้มันนั่งซึ่งมันก็เป็นเช่นนั้น
.
เขาเปิดหลังคาทำให้สัตว์ประหลาดยื่นมือออกไปหาแสงแดด แต่เมื่อฟริตซ์เข้ามาพร้อมกับคบเพลิงในมือทำให้สัตว์ประหลาดหวาดกลัว
ความหวาดกลัวของมันถูกเข้าใจผิดเพราะคิดว่ามันจะโจมตีพวกเขา จึงเกิดการชุลมุนขึ้นก่อนที่เจ้าMonsterจะถูกทุบหัวสลบ มันจึงถูกล่ามโซ่ไว้ในคุกใต้ดินโดยที่ฟริตซ์เฆี่ยนมันด้วยแส้และทำให้มันกลัวด้วยคบเพลิง
.
แต่เมื่อได้ยินเสียงฟริตซ์กรีดร้อง เฮนรีและวัลด์แมนก็วิ่งไปตามเสียง และพบว่าสัตว์ประหลาดได้ฆ่าและแขวนคอฟริตซ์แล้ว ซ้ำมันยังพุ่งเข้าใส่คนทั้งสอง
.
แต่พวกเขาปิดประตูทันและขังมันไว้ข้างใน เมื่อตระหนักถึงพละกำลังของมัน ประตูคงถูกทำลายในไม่ช้า เฮนรี่จึงตัดสินใจทำลายมันด้วยยาฉีดที่ทรงพลัง แล้วรอให้มันพังประตูโดยเฮนรี่เบนความสนใจมันด้วยคบเพลิง
.
ในขณะที่มันโจมตีเฮนรี่ ดร.วัลด์แมนที่ซ่อนตัวอยู่ก็ฉีดยาเข้าที่หลังของมัน สัตว์ประหลาดล้มลงกับพื้นหมดสติ ทั้ง2จึงช่วยกันหามมันไปไว้ที่เตียงผ่าตัด
.
เฮนรี่หมดแรงล้มลงในเวลาเดียวกับที่พ่อของเขา(บารอนแฟรงเกนสไตน์) และเอลิซาเบธไปถึง ทั้งคู่จึงพาเฮนรี่กลับบ้าน วัลด์แมนให้ความมั่นใจกับเฮนรี่ว่าเขา
จะทำลายMonsterให้เอง
.
ขณะที่เฮนรีเตรียมงานแต่งงาน วัลด์แมนก็ตรวจดูรายละเอียดของสัตว์ประหลาดและจดบันทึกไว้ โดยไม่ได้สังเกตุว่ามันเริ่มฟื้น
ดังนั้นขณะที่เขาเตรียมที่จะชำแหละมัน สัตว์ประหลาดก็บีบคอและฆ่าเขาแล้วหนีออกจากหอคอยเดินสะเปะสะปะไปจนพบกับหนูน้อยมาเรีย ลูกสาวของชาวนา
.
เธอขอให้มันเล่นเกมกับเธอ โดยต่างโยนดอกไม้ลงทะเลสาบ สัตว์ประหลาดสนุกกับเกมนี้ แต่เมื่อดอกไม้ของมันหมด มันก็โยนมาเรียลงไปในทะเลสาบ ทำให้เธอจมน้ำตาย
.
การเตรียมงานแต่งงานเสร็จสิ้น พวกเขากำลังจะเข้าพิธีทันทีที่วัลด์แมนมาถึง วิกเตอร์รีบวิ่งเข้ามาบอกว่าวัลด์แมนถูกรัดคอตาย
เฮนรี่ตกใจสงสัยว่าสัตว์ประหลาดมาอยู่ที่นี่แล้ว ซึ่งก็เป็นความจริงมันเข้าไปในห้องของเอลิซาเบธทำให้เธอกรีดร้องตกใจและหมดสติไป
เมื่อเฮนรี่มาถึงมันก็หนีไปแล้ว พ่อของหนูน้อยมาเรียอุ้มร่างไร้ชีวิตของลูกสาวที่จม
น้ำตายมาร้องเรียนนายกเทศมนตรี เขาบอกว่าเธอถูกฆาตกรรม
.
ชาวบ้านจึงจัดตั้งกลุ่มเพื่อจับฆาตกร เฮนรี่เองก็ไม่สามารถเข้าพิธีแต่งงานได้ตราบใดที่สัตว์ประหลาดยังอยู่
ในระหว่างการค้นหา เฮนรี่ถูกสัตว์ประหลาดโจมตี มันทำให้เฮนรี่หมดสติแล้วพาเขาไปที่กังหันลมเก่า มันปีนขึ้นไปด้านบนและลากเฮนรี่ไปด้วย
.
เฮนรี่พยายามหนีเมื่อได้สติ แต่สัตว์ประหลาดก็จับเขาไว้ได้อีก และเหวี่ยงนักวิทยาศาสตร์เพี้ยนที่สร้างมันขึ้นมาลงไปข้างล่าง โชคดีที่เฮนรี่ไปค้างที่ใบกังหัน
ลมก่อนตกลงพื้นเขาจึงรอดชีวิต
.
ชาวบ้านบางคนช่วยพาเขากลับบ้าน ในขณะที่กลุ่มคนที่เหลือจุดไฟเผากังหันลม โดยมีสัตว์ประหลาดติดอยู่ข้างในไม่มีที่ให้หลบหนี มันถูกขังอยู่ในเปลวเพลิงที่เผาผลาญมันจนตาย
.
"ผมสร้างมันได้ แต่ไม่สามารถควบคุมมันได้" เฮนรี่พึมพัมเมื่อเห็นภาพนั้นก่อนที่เขาจะหมดสติ
.
จบบทที่ 14 ภาพปกจาก ฉันรักเหมียว ครอบครัวใหญ่ที่สวยงาม
.
หมายเหตุ! หาชมได้ทางยูทูบ เสียงอังกฤษ ซับไทย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
