ถึงผู้อ่านในศตวรรษที่ 22
หากคุณพบฉัน เผอิญเดินสวนกัน บนสายทางหรือที่ใดสักแห่ง คุณจะเดินสวนไปไม่หวนหลัง คุณจะไม่จดจำฉัน ฉันจะเป็นเพียงตัวประกอบฉากในบรรยากาศแห่งช่วงวัน ที่ล่วงเลยผ่านคุณไป
บางทีคุณสมบัติที่ดีสุดและสืบได้ว่าคือพรสวรรค์ อาจเป็น ‘ธรรมดาเกินจดจำ’
ความสามารถที่จะกลมเกลียวราวเนื้อเดียวในธรรมชาติฉากหลัง อาจเป็นปัจจัยสำคัญแห่งการคงอยู่
ตัวฉันธรรมดาเกินจดจำ แต่ตัวอักษรของฉัน มีความสามารถพิเศษในการจารึกลงจิตใจ และความทรงจำของผู้อ่าน ( อ้างอิงจากอีเมลล์ ที่ได้รับมา แม้ไม่มาก แต่ก็ประปรายตลอด 20 ปี )
ดังนั้น แม้ไม่รู้จะเขียนอะไร แม้อยู่ในวาระที่ไม่พบเรื่องที่ใจอยากเขียนจริงมา 5 ปี ฉันก็ครั่นเนื้อครั่นตัวอยากจิ้มสักนิ้วลงในมือถือ เพื่อประกอบสร้างความคิด สลักบนโลกดิจิตอลอยู่ดี ไม่ใคร่จะมีคนอ่านในเวลานี้ ก็ปลอบใจตนเอง
ฉันอาจมีแฟนนักอ่านที่เหนียวแน่น ในศตวรรษที่ 22 ก็เป็นได้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
