12 ธ.ค. เวลา 16:32 • ความคิดเห็น

รู้สึกตัวตลอด...

😊.... ท่านเป็นคนพูดไม่ซับซ้อน สั้นๆ ง่ายๆ
ใช้ชีวิตง่ายๆ ธรรมะง่ายๆ
ทำงานทุกอย่างในสวนธรรม ตื่นเช้า นอนนน้อย ไม่นอนในท่านอนเป็นส่วนใหญ่... ยืน เดิน ท่านจะนั่ง แม้แต่ตอนนอน ท่านก็จะนั่งหลับเป็นส่วนใหญ่ ท่านบอกเดี๋ยวมันสบายเกินไป เดี๋ยวขี้เกียจ.....
ท่านเป็นฆราวาส เป็นอุบาสิกาที่ทำความเพียรอย่างยิ่งยวด...
เมตตา เอ็นดู ให้โอกาสผู้คนท่านรักต้นพุทธะที่มีในตัวของทุกคน แต่ไม่ข้องกับใคร..
.. มาก็ดูแล ใส่ใจ เสมอกัน ใส่ใจผู้ปฏิบัติทุกคน กลับออกไปเหมือนตายจาก ไม่รำไรคร่ำครวญพร่ำเพ้อ​หา
แม่พิกุลจะเอนกายนอนก็ในวันที่เพลียจริงๆหรือป่วย... หลังๆท่านก็จะบอกว่า เราแก่มาแล้ว บางทีก็ต้องนอนบ้าง ร่างกายไม่ไหว
เราเฝ้ามองท่านจากกุฏิของตัวเอง ท่านใช้ชีวิตเพื่อตัวเองน้อยมาก ถ้าการทำอะไรเพื่อตัวเองหมายถึงการปรนเปรอร่างกายนี้... เราไม่เห็นเลย
เวลาทั้งหมดส่วนใหญ่ทำอะไรต่อมิอะไรเพื่อคนอื่นตั้งแต่เช้ามืด ตีสามตีสี่ก็เริ่มแล้วค่ะ บางครั้งก็ตีสองครึ่ง ไปจนดึกดื่น....
กุฏิท่านมีไว้แวะมาอาบน้ำชำระร่างกาย กับใช้ชีวิตส่วนตัวดูแลตัวเองเล็กน้อย ในขณะที่ท่านดูแลคนอื่นทั้งวัน ท่านทำเพื่อตัวเองตลอดเวลาคือรู้สึกตัว (เจริญสติสัมปชัญญะ)​
เวลาพักของท่านจากกิจการงานทั้งหลายคือ...
เดินจงกรมไปมาในกุฏิ .... ท่านพักผ่อนด้วยการเดินจงกรม...ท่านจะดูผ่อนคลายมากเวลาท่านเดินจวกรม.
...ขณะที่เราเดินจงกรมเหมือนเป็นงาน หนัก และเหนื่อย... แต่ท่านไม่ใช่....
หนักไปหมดค่ะปวดเท้าสองข้างเลย... จอมโวยวายคือตัวเรา... ที่วิ่งไปฟ้องเพราะทำไมมันหนักอึ้งแบบนี้
 
ท่านยิ้มละไม...ก่อนบอกว่า
เดินสบายๆนะไม่ต้องเอาอะไร ถ้าอยากมันจะหนัก อยากดีก็อยาก ไม่เอาอะไรทั้งนั้น กลางๆ แค่รู้สึกที่เท้า
หนักเพราะสะสมมาเยอะ อยู่ข้างนอกหมออยู่ได้เพราะหน้าที่ (คำนี้แทงใจแปล๊บบบบ).. อดทนขมขื่น แบกไว้สารพัดเรื่องราว หมอไม่เห็น พอมีสติก็ได้รับรู้ความทุกข์ที่มี... รู้สึกตัวไว้
กลับออกไปถ้ารู้ทุกก้าว จะไม่สะสมนะ....
ว้าวววว.. มีโปรนี้ด้วยจริงๆเหรอคะ
อยู่แบบไม่รู้โค... ตร หนักเลย
#คิดถึงท่านจัง ผู้หญิงตัวเล็กๆที่แข็งแกร่งและอบอุ่น😊
โฆษณา