13 ธ.ค. เวลา 02:47 • ความคิดเห็น
ขอตอบจากประสบการณ์ตรงที่บ้านของผมเองมีห้องสมุดที่มีหนังสือหลักหมื่นเล่มนะครับ
ไม่คิดจะบริจาคครับ
หนังสือพวกนี้เป็นหนังสือเก่าแก่ อยู่มาตั้งแต่สมัยปู่ผม แน่นอนว่าจะให้อ่านครบทุกเล่ม มันคงไม่ได้หรอก แต่มันก็เป็นความสุขใจอย่างหนึ่ง ความสุขของการครอบครอง
ผมว่ามันต้องแยกกันนะ บริจาคก็บริจาค ของส่วนตัวก็คือของส่วนตัว
ทุกวันนี้ผมมีเสื้อผ้าแบรนด์เนมล้นตู้ (น่าจะเกิน 500 ตัว) รองเท้าแบรนด์เนมอีก 10-11 คู่ นาฬิกาสวิสอีก 7-8 เรือน
แน่นอนผมใส่เสื้อผ้าไม่ครบหมดหรอก รองเท้ากับนาฬิกาก็ด้วย
แต่ผมพอใจที่เป็นเจ้าของมันครับ ไม่ได้คิดจะแบ่งให้ใคร
แล้วเอะอะอะไรก็บริจาคๆ ผมว่ามันก็ไม่ใช่นะ มันน่าจะต้องแยกส่วนกัน ไอ้ส่วนที่บริจาค ครอบครัวผมก็บริจาคครับ รวมๆ แล้วก็น่าจะหลายเงินอยู่ แต่ไอ้ส่วนของที่ชอบ ของสะสม ก็ขอเก็บไว้ครับ ไม่จำเป็นต้องบริจาคทุกอย่างที่มีก็ได้
แล้วผมว่าสถาบันการศึกษาก็ต้องหาทางเอาเองเหมือนกันนะ จะนอนรอเศษอาหารเหลือๆ ของคนอื่น รอการบริจาคตลอด ถ้ามันอนาถาขนาดนั้น ผมว่าปิดสถาบันไปเถอะครับ ถ้าอยู่ได้เพราะเศษอาหารที่คนกินเหลือมา ผมว่าก็ปิดสถาบันไปเถอะ
โฆษณา