ณ จุดบรรจบของผืนฟ้าและมหาสมุทร มี "วาฬสีน้ำเงิน" ตัวหนึ่งล่องลอยอยู่ใต้ผิวน้ำนั้น
มันเป็นวาฬที่ส่งคลื่นเสียงที่สูงเกินกว่าวาฬตัวอื่นจะได้ยิน เลยไม่มีเสียงตอบรับจากวาฬตัวใดกลับมา ทำให้มันต้องว่ายน้ำเพียงลำพังมาเนิ่นนาน
นับตั้งแต่วันที่มันโตพอจะหากินได้ด้วยตัวเอง มันได้ออกหากินไปไกลขึ้นเรื่อย ๆ จนพลัดหลงจากแม่ของมัน
ทันทีที่มันรู้ตัว มันรีบว่ายตามหาแม่ของมันอย่างสุดชีวิต
ผ่านกลางวันและกลางคืนนับร้อยนับพันครั้ง
มันไม่รู้ว่ามันอยู่ตรงไหนในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่นี้ และไม่รู้ว่าแม่ของมันอยู่ตรงไหนเช่นกัน
ความโดดเดี่ยวท่ามกลางผืนน้ำสีน้ำเงินได้เข้าโอบล้อมมัน พาให้มันไปพบกับความเหงาสุดขั้วหัวใจ แต่มันก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องว่ายน้ำต่อไป
จากความกลัวกลายเป็นความเคยชิน
จากความโดดเดี่ยวกลายเป็นความธรรมดา
มันเริ่มรับรู้ได้ถึงความอุ่นและเย็นของกระแสน้ำ
เริ่มมองเห็นสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ รอบตัว ผ่านการล่องลอยที่เนิบช้า
เวลาที่ผันผ่านกลับกลายเป็นเพื่อนเพียงหนึ่งเดียวของมันที่ไม่เคยจากไปไหน
เพราะความกลัวเมื่อถึงที่สุดก็จะจากมันไป
ไม่ต่างกับความเหงาพอถึงที่สุดก็จากมันไปเช่นกัน
เหลือเพียงเวลาในลมหายใจที่ยังคงอยู่เป็นเพื่อนมันเสมอ
ทำให้มันไม่รู้สึกกลัวอีกแล้ว และไม่เหงาอีกเลย
เพียงแค่เลื่อนไหลไปในสายน้ำแห่งกาลเวลา และอยู่กับความธรรมดาของทุกวันอย่างอิ่มเอม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
