"คนไม่ถูกติเตียน ไม่มีในโลก"
ชายคนหนึ่งออกเดินทางพร้อมลูกชาย เขาให้ลูกนั่งบนหลังลา ส่วนตนเองเดินจูงไป สักพักใหญ่ สองพ่อลูกก็ได้ยินเสียงค่อนขอดลอยมาเข้าหูเรื่อยๆ
“ดูเด็กนั่นสิ ยังหนุ่มยังแน่น เรี่ยวแรงดี แต่กลับปล่อยให้พ่อเดิน ตัวเองขี่ลาสบาย เป็นเด็กรุ่นใหม่ขนานแท้ ไม่มีสัมมาคารวะเอาเสียเลย”
ลูกชายเริ่มรู้สึกละอาย จึงขอสลับที่กับพ่อ ไม่นานก็ได้ยินเสียงค่อนขอดดังมาอีก
“ดูสิ น่าสงสารเด็กคนนั้นเหลือเกิน ต้องเดินต้อยๆ ส่วนพ่อขี่ลาสบายใจเฉิบ”
ชายคนนั้นเริ่มอึดอัดจึงบอกลูกชายว่า “เดินกันไปทั้งสองคนเถอะ จะได้ไม่มีใครว่า”
สองพ่อลูกเดินทางต่อ โดยต่างคนต่างเดินกันทั้งคู่ ไม่นานก็ได้ยินเสียงจากคนสองข้างทาง
“ดูสิ คนอะไรโง่ดักดานทั้งพ่อทั้งลูก เดินตากแดดอยู่ได้ ไม่รู้จักนั่งบนหลังลา”
ในเรื่องนี้พระพุทธองค์เคยตรัสสอนว่า
ชนทั้งหลายติเตียนทั้งคนนิ่ง ทั้งคนพูดมาก
ทั้งคนพูดพอประมาณ โลกนี้ไม่มีใครเลยที่ไม่ถูกติเตียน
บุคคลผู้ถูกติเตียนอยู่ถ่ายเดียว
หรือได้รับสรรเสริญถ่ายเดียวย่อมไม่เคยมีมาก่อน
ไม่มีทางจะมีได้ในอนาคต และไม่มีเลยแม้ในปัจจุบัน
สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
(พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท โกธวรรคที่ ๑๗)
ธรรมะคำสอน โดย พระอาจารย์ชยสาโร
แปลถอดความ โดย ปิยสีโล ภิกฺขุ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
