ภาพเขียน ประติมากรรม ทรงจำจาง
สมัยมหาวิทยาลัย สถานที่ซึ่งไปแอบเร้นกายบ่อยสุด คือซอกหลืบเย็นเต็มไปด้วยกลิ่นอับหนังสือเงียบสงบ
ห้องสมุดทึบทึม ตู้ยาวจรดเพดาน หนังสือเรียงรายแน่นขนัด กำแพงหนังสือซ้อนเรียงกันไม่มีที่สิ้นสุด ราวกับว่าถ้าเดินเข้าไปข้างใน จะหาทางออกไม่เจอ คล้ายเขาวงกต พิศวงทรงเสน่ห์ ยากลืมเลือน ฉันจึงฝังกายได้เช้าจรดเย็น
ที่ฉันชอบอีกอย่างคือ ช่วงปลายเทอมใกล้ปิดการศึกษา ที่ชั้นหนึ่งของห้องสมุดจะมีนิทรรศงาน thesis เพราะมหาวิทยาลัยของฉันเป็นมหาวิทยาลัยศิลปะ บรรยากาศจึงห้อมล้อมไปด้วย บทกวี สื่อผสม ภาพพิมพ์ ประติมากรรม และวงสตริงควอเต็ท ขึ้นสลับกับแมกไม้ บึง ทะเลสาบ
ฉันชอบเดินดูงานจบการศึกษาของพวกรุ่นพี่ พออ่านหนังสือจนเบื่อตา ก็ลงมาดูงานศิลป์สลับไป รมย์รื่นในอารมณ์เหลือ หลังจากเรียนจบมาก็ไม่เคยสัมผัสบรรยากาศเช่นนั้นอีก แมัจะโหยหาท่องไป ตามวิทยาลัยใกล้บ้าน ไปชมพิพิธภัณฑ์และหอศิลป์ หรือแม้แต่กลับไปเยี่ยมคณะในฐานะศิษย์เก่า
ความรู้สึกเช่นนั้นก็ไม่เคยว่ายวนกลับมาอีกเลย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
