หน้าที่ของมนุษย์
2 พงศ์กษัตริย์ 5:1-3 KJV
[1] นาอามานผู้บัญชาการกองทัพของกษัตริย์ประเทศซีเรียเป็นคนสำคัญมากของกษัตริย์ เป็นคนมีเกียรติ เพราะว่าพระเยโฮวาห์ทรงนำชัยชนะมายังซีเรียโดยท่านนี้ ท่านเป็นวีรบุรุษด้วย แต่ท่านเป็นโรคเรื้อน
[2] ฝ่ายคนซีเรียยกพวกไปปล้นครั้งหนึ่งนั้น ได้จับเด็กหญิงคนหนึ่งมาจากแผ่นดินอิสราเอลมาเป็นเชลย และเธอมาปรนนิบัติภรรยาของนาอามาน [3] เธอได้เรียนนายผู้หญิงของเธอว่า “อยากให้เจ้านายของดิฉันไปอยู่กับผู้พยากรณ์ผู้ซึ่งอยู่ในสะมาเรีย ท่านจะได้รักษาโรคเรื้อนของเจ้านายเสียให้หาย”
ระหว่างเจ้านายกับทาส ถ้าเลือกได้คนทั่วไปต่างก็อยากจะเป็นเจ้านาย และมองว่ากับคนที่อยากจะเป็นทาสนั้นผิดปกติ เป็นบ้าแน่ๆ
แต่ความจริงล่ะครับ เราเป็นเจ้านายกันได้จริงๆหรือ? ความจริงเราเป็นไม่ได้ แค่เป็นเจ้านายจิตใจตัวเอง ควบคุมมันให้ได้มนุษย์ยังทำไม่ได้เลยครับ จะให้มันคิดมันพูดมันทำดั่งใจต้องการจริงๆ ยังไม่ได้เลย จะให้คิดแต่เรื่องดีๆ เรื่องลามกสกปรกน่าเศร้าน่ากลัวไม่เอามันยังไม่ยอมเลย จะให้พูดแต่เรื่องดีๆ ไม่โกหกตรงกับใจมันก็ไม่ยอม ให้ทำแต่เรื่องดีๆ ตลอดเวลามันก็ไม่ได้อีก แล้วคนแบบนี้มันจะไปเป็นเจ้านายใครได้ครับ เป็นได้แต่โจรผู้ร้ายบังคับจิตใจคนอื่นเท่านั้นถ้ายังอยากจะเป็น
เจ้านายหรือเจ้าชีวิตจริงๆของทุกสิ่งมีอยู่จริงก็คือพระเจ้าครับ นั่นน่ะสมควรเป็นเจ้านายเจ้าชีวิตจริงๆ แต่กับมนุษย์มันไม่ใช่มันไม่ได้ครับ แต่หลายคนเพราะกำลังเข้าใจผิดจึงพยายามมุ่งไปแต่ทิศทางนั้น ชีวิตจึงได้แต่ความทุกข์ทรมานเข้ามา หาความสุขสงบแท้จริงไม่ได้ กับการใช้ชีวิตที่ผิดๆ พยายามจะเป็นในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้แบบนี้ครับ
ที่ถูกของมนุษย์คือการยำเกรงพระเจ้า ฝากชีวิตไว้ใต้พระองค์ สนใจศึกษาติดตามกับพระคำที่พระองค์ให้มาคือผ่านทางคริสตจักรและพระคัมภีร์ไบเบิ้ลนี้ครับ
ภาพของนาอามานกับสาวใช้ในที่นี้จึงทำให้ผมได้คิดแบบนี้ครับว่า กับชีวิตที่มันพยายามจะรอดด้วยตัวเองสุดท้ายมันจะจบแบบนาอามานครับ คือได้แต่ต้องฆ่าทำลายคนอื่นและเป็นโรคเรื้อนซึ่งในพระคัมภีร์ฯกำลังเปรียบเหมือนกับความบาปหรือการแยกขาดจากพระเจ้าครับ
เพราะโรคเรื้อนมันจะทำให้สูญเสียประสาทสัมผัสความเจ็บปวดครับ โดนมีดบาดหรือไฟเผาก็ไม่รู้สึก เกิดแผลเหวอะแค่ไหนก็ไม่เจ็บปวดอะไรเลยครับ ต่อให้อวัยวะหลุดออกไปเป็นชิ้นๆก็ยังไม่รู้สึกเลยครับ เหมือนศพเดินได้ โรคนี้มันก็จะกินร่างกายไปเรื่อยๆ เน่าเฟะไปเรื่อยๆ จนกว่าจะตายครับ พระเจ้าจึงใช้โรคนี้มาอุปมาเปรียบเทียบกับชีวิตมนุษย์ที่ไม่สามารถสัมผัสถึงการมีอยู่ของพระเจ้าได้เหตุเพราะกลายเป็นคนบาปไปแล้วครับ
นาอามานสุดท้ายเขาหายจากโรคเรื้อนได้เพราะได้เจอกับสาวใช้คนนี้ ตลอดมาก็ทุกข์ทรมานกับโรคเรื้อนที่ตนพยายามปกปิดมาโดยตลอดครับ ภายนอกดูดีปกปิดด้วยเสื้อเกราะหรือยศตำแหน่งที่ได้มาด้วยกำลังความสามารถ ผู้คนมากมายพากันสรรเสริญเยินยอมีความสุขผิวเผินอยู่กับสิ่งเหล่านี้ แต่ข้างในจิตใจจริงๆ นั้นทุกข์ทรมานกับโรคเรื้อน เมียลูกรู้แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้เลย จึงได้แต่ทุกข์ทรมานใจไปด้วยกันทั้งบ้าน จนกระทั้งได้มาพบกับสาวใช้คนนี้ครับ จึงได้เริ่มสัมผัสกับความสุขแท้
กับสาวใช้แค่ในใจมีเพียงพระเจ้าจึงสามารถทำเรื่องแบบนี้ให้เกิดขึ้นได้ครับ ภายนอกก็ดูต่ำต้อยยากจนไม่มีอะไรเลย แต่สามารถช่วยคนที่ดูมั่งมีใหญ่โตของโลกนี้ได้ครับ
ยิ่งมั่งมีฝ่ายโลกมากความใกล้ชิดสนิทสนมพระเจ้าก็ยิ่งจะน้อย เพราะเวลาถูกแบ่งทอนให้กับสิ่งอื่นๆมากแบบนี้ครับ
เพื่อสันติสุขและสวัสดิภาพความมั่นคงปลอดภัยแท้จริง ผมก็เลยยอมแลกครับกับทุกสิ่งที่เคยมีเคยยึดถือไว้ตลอดมากับพระเจ้า ซึ่งมันไม่ง่ายเลยครับกับการย้ายออกจากตัวเองเพื่อจะเหลือไว้เพียงพระเจ้า เพราะมันเสพมานานตั้งแต่เกิดจนติดไปแล้วกับการพึ่งพาเนื้อหนังวัตถุของโลกนี้ ถ้าไม่มีคริสตจักรกับพระคัมภีร์ไบเบิ้ลช่วยก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะหลุดออกมาได้ครับ
เพราะบนโลกตอนนี้มันมีมารซาตานที่คอยล่อลวงตลอดเวลาอยู่ด้วย เป็นโจรขโมยที่จ้องฆ่าทำลายเราตลอดเวลา มองไม่เห็นด้วย เห็นแต่ผลงานของเขา ถ้าไม่มีคริสตจักรกับพระคัมภีร์ไบเบิ้ลก็จะไม่มีทางรู้เท่าทันกับวิถีทางการทำงานของเขาได้เลยแบบนี้ครับ
นึกถึงช่วงเวลาตั้งแต่ก่อนมารู้จักกับพระเจ้าจนมาถึงวันนี้ก็เกือบจะครบสามสิบปีแล้วครับกับชีวิตผม มองย้อนขึ้นไปกับกระบวนการทำงานของพระเจ้าเพื่อจะย้ายผมออกจากการเชื่อวางใจตัวเองมันไม่ได้เกิดขึ้นแบบปุ้บปั้บทันทีทันใดครับ มันค่อยๆเป็นค่อยๆไปครับ
ก็เหมือนที่พระเจ้าสร้างชีวิตของอับราฮัมที่เรียกให้ออกจากครอบครัวที่ฮารานให้ไปสู่ดินแดนพระสัญญาคือคานาอัน ตัวอับราฮัมตอนนี้ก็ถิอว่าเป็นพ่อของคนที่เชื่อพระเจ้าใช่ไหมครับ ซึ่งมีหลายพันล้านคนทั่วโลกณ วันนี้ แต่แรกเริ่มกับพระเจ้าเขาก็เหมือนคนที่ต้องร่อนเร่เดินทางไปเรื่อยๆ จะต้องเจออะไรยังไงบ้างก็ไม่สามารถจะระบุได้ชัดเจนครับ บอกได้แค่ว่าแล้วแต่พระเจ้าจะให้เกิดเท่านั้นครับ ยิ่งตอนนั้นพระเจ้ายังไม่ได้มีคริสตจักรกับพระคัมภีร์ไบเบิ้ลลงมาให้ด้วย ก็ยากยิ่งกว่ายุคสมัยนี้ครับกัยการจะรู้จิตใจของพระเจ้า
พรุ่งนี้ผมกับทีมงานหลายคนก็กำลังจะจัดงานเปิดตัวโรงเรียนลินคอร์นที่เทคนิคพังงาเขต2 ครับ ถ้ามองจากสถานการหรือความคิดก็ยากครับ จะมีเด็กเข้ามาสมัครจากวิธีนี้หรือ? แต่พอมองมาที่พระสัญญาของพระเจ้ามันก็เป็นได้ทั้งหมด มันจึงได้แต่ต้องฝากความหวังไว้กับพระเจ้าแบบนี้ครับ
1 โครินธ์ 2:9 KJV
[9] ดังที่มีเขียนไว้แล้วว่า ‘สิ่งที่ตาไม่เห็น หูไม่ได้ยิน และไม่เคยได้เข้าไปในใจมนุษย์ คือสิ่งที่พระเจ้าได้ทรงจัดเตรียมไว้สำหรับคนที่รักพระองค์’
ครับ ถ้าไม่มีพระเจ้าแค่จะคิดให้จัดงานแบบนี้ผมคงไม่ทำเพราะคิดว่าทำแล้วไม่คุ้มกับราคาที่ต้องจ่าย ก็ไม่มีให้จ่ายด้วย แต่พอมองพระเจ้ามันก็จัดขึ้นได้ ปัจจัยอะไรที่จะต้องใช้ก็มีเข้ามาให้ทั้งหมด ตอนนี้ก็เหลืองานที่กำลังจะเริ่มพรุ่งนี้แล้วกับผลจะมีเด็กเข้ามายังไงก็ดูต่อไปครับ เพราะเป็นจิตใจของพระเจ้าที่ให้โรงเรียนลินคอร์นมายังโลก ก็จะเป็นความหวังให้กับผู้ปกครองและเยาวชนทุกคนบนโลกต่อไปผมได้เห็นแบบนี้ด้วยครับ
พอคิดลึกๆ ผมควรจะดีใจมากกว่ากับการที่เป็นคนอ่อนแอใช้การอะไรไม่ได้ของโลกนี้ เพราะด้วยคุณสมบัตินี้มันจะช่วยให้เชื่อวางใจกับพระเจ้าได้ง่ายขึ้น พอเก่งดีฉลาดก็เย่อหยิ่งเชื่อมั่นตัวเองดูหมิ่นคนอื่นง่ายๆ และปฏิเสธพระเจ้าแบบนาอามาน ดีเก่งฉลาดแต่ฆ่ากันแล้วก็ไปนรก แล้วจะดีเก่งฉลาดกันไปทำไม?
มนุษย์เราจะไปมีความหวังอื่นได้ยังไง ชีวิตจะดำรงอยู่ได้มันก็ต้องขึ้นแล้วแต่เจ้านายหรือพระเจ้าว่ายังไงใช่ไหมครับ เพราะพระองค์สร้างเราขึ้นมา แล้วเราจะไปควบคุมชีวิตตัวเราเองได้ยังไง? มารซาตานก็กำลังหลอกผู้คนให้หลงไปแบบนั้น ต่อต้านพระเจ้าแล้วก็จบลงที่ความพินาศรบราฆ่าฟันกันเท่านั้น ผ่านพระคำนี้ผมก็เลยได้คิดแบบนี้ครับ ขอบคุณครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
