ยางเหียง พันธุ์ไม้ป่าน่ารู้ พบได้ทุกภาคของประเทศไทย
เหียง, ยางเหียง, ซาด ชื่อวิทยาศาสตร์ : 𝘋𝘪𝘱𝘵𝘦𝘳𝘰𝘤𝘢𝘳𝘱𝘶𝘴 𝘰𝘣𝘵𝘶𝘴𝘪𝘧𝘰𝘭𝘪𝘶𝘴 Teijsm. ex Miq. วงศ์ : DIPTEROCARPACEAE
ไม้ต้นผลัดใบ สูงได้ถึง 30 เมตร เปลือกแตกเป็นร่องลึกตามยาว มีขนยาวและขนรูปดาวตามกิ่ง หูใบด้านนอก แผ่นใบด้านล่าง ก้านใบ ก้านดอก และกลีบเลี้ยงด้านนอก หรือเกลี้ยง หูใบรูปใบหอก ยาวได้ถึง 7 เซนติเมตร
ใบรูปรี รูปขอบขนาน หรือแกมรูปไข่ ยาว 10–30 เซนติเมตร ปลายมน โคนรูปลิ่มกว้างหรือเว้าตื้น เส้นแขนงใบข้างละ 10–20 เส้น ก้านใบยาว 2.5–6.5 เซนติเมตร
ช่อดอกยาว 3–10 เซนติเมตร ช่ออ่อนมีใบประดับหุ้ม มี 4–7 ดอก เรียงซิกแซ็กด้านเดียว ก้านดอกหนา ยาว 1–2 มิลลิเมตร หลอดกลีบเลี้ยงยาวประมาณ 5 มิลลิเมตร กลีบยาว 2 กลีบ รูปใบหอก ยาว 1–2 cm กลีบสั้น 3 กลีบ รูปสามเหลี่ยม ยาว 4–6 มิลลิเมตร
ดอกสีขาวอมชมพู มีสีเข้มด้านใน กลีบรูปใบหอก ยาว 4–6 เซนติเมตร ด้านนอกมีขนสั้น เกสรเพศผู้มีประมาณ 30 อัน ก้านชูอับเรณูสั้น โคนแผ่กว้าง อับเรณูยาวประมาณ 5 มิลลิเมตร รยางค์รูปเส้นด้าย ยาวประมาณกึ่งหนึ่งของอับเรณู รังไข่มีขนสั้นนุ่ม หลอดกลีบเลี้ยงหุ้มผลเรียบ เส้นผ่านศูนย์กลาง 1.5–3.5 เซนติเมตร ปีกยาว 2 ปีก ยาว 8–15 เซนติเมตร ปีกสั้น 3 ปีก รูปรีกว้าง ยาว 1.5–2 เซนติเมตร ขอบพับกลับ (ดูข้อมูลเพิ่มเติมที่ ยาง, สกุล)
พบที่พม่า ภูมิภาคอินโดจีน และคาบสมุทรมลายูตอนบน ในไทยพบทุกภาค ขึ้นกระจายหรือเป็นกลุ่มหนาแน่นตามป่าเต็งรัง ป่าสน หรือป่าดิบแล้ง ความสูงถึงประมาณ 1300 เมตร ทางภาคใต้มักพบกระจายใกล้ริมฝั่งทะเล ซึ่งส่วนต่าง ๆ มักเกลี้ยง ส่วนทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือพบทั้งมีขนและเกลี้ยง ต้นที่เกลี้ยงเคยแยกเป็น var. subnudus Ryan & Kerr
อ้างอิง : สารนุกรมพืช https://www.dnp.go.th/botany/mindexdictdetail.aspx?runno=12115
ภาพถ่าย : นายวิษณุรักษ์ ศรีบัณฑิต นักวิชาการป่าไม้ชำนาญการพิเศษ สำนักบริหารพื้นที่อนุรักษ์ที่ 7 (นครราชสีมา)
#เหียง #ยางเหียง #กรมอุทยานแห่งชาติ #สํานักบริหารพื้นที่อนุรักษ์ที่7นครราชสีมา
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
