๐เรามาช่วยกันปลูกรักจักสดใส
หมดเวลาน้ำตาไหลแล้วล่ะหนา
น้ำตานั้นสูญเปล่าสิไร้ค่า
มิทำให้มวลผกางอกอย่างใด
๐สิ่งดีดีทั้งผองต้องประสงค์
จะเจาะจงให้แก่ผู้รอคอยได้
กับคนที่รอจนสายไปอดได้ไซร้
เราต้องเดินหน้าไปด้วยประสบการณ์
๐ฉันได้ยินประกายฝนหล่นพราวพร่าง
บนหน้าต่างแล้วไหลลงโถงสถาน
และมันกลับกลายกลั่นให้บันดาล
เป็นน้ำค้างเช้าสำราญสำเริงใจ
๐ที่รักรุ่งอรุณเยือนแล้วเล่า
และฉันเห็นตะวันเช้าแสนสดใส
ฉันเฝ้าใฝ่ฝันอยู่เป็นนิจไซร้
อยากจะเป็นขวัญหทัยคู่กับเธอ