ตำนานรักอสูรร้าย (2 เล่มจบ)
เอ๋อเหมย เขียน / ถิงถิง แปล
โปรยสำนักพิมพ์แจ่มใส :
เมื่อเหล่าอสูรร้ายแห่งบรรพกาลผู้ถนัดแต่การใช้กำลัง ถึงคราวถูกกำราบให้หมอบราบอยู่แทบเท้าเหล่าปีศาจสาว
หลังอ่านอย่างสำราญใจ :
นักอ่านสายต้องการความหวานน่ารักเจืออารมณ์ขันโปรดมารวมตัวกันที่เรื่องนี้! เพราะนี่คือตำนานรักสามเรื่อง (สั้นๆ แต่อ่านอิ่ม) ของสามสัตว์อสูรบรรพกาลที่คนเกรงกลัวในความร้ายกาจ เป็นเล่มปฐมบทที่เชื่อมโยงกับน้องกระต่ายหลงทางเสี่ยวฮุยและเยี่ยนเสวียนเทาเที่ยใน “ราชันใต้อาณัติ” ด้วยนะคะ แต่อ่านแยกกันได้ค่ะ
เรื่องแรก “บุปผาพิษโฉมสะคราญ” เล่าเรื่องของนางเอก “ซิน ซิน" ปีศาจบุปผาแห้งเหี่ยวจอมเจื้อยแจ้ว ผลิบานแต่ละทีเกิดโศกนาฏกรรมทำลายล้างทุกที จากนั้นนางจะหลับใหลอีกยาวนาน ตื่นขึ้นมาอีกครั้งมักหลงลืมหลายเรื่องราว ซินซินหาเรื่องไปเกาะแกะ "เจี๋ยผาน" ราชาอสูรเถาอู้ ให้เขาคอยเลี้ยงดู ป้อนหินค่าควรเมืองถึงขนาดไปถล่มถ้ำโกลาหลของเยี่ยนสวินเพื่อขนหินกลับมาให้นางกิน
ดูแลกันไปมาหลายร้อยปี เจี๋ยผานก็เริ่มคิดว่าต้อง "ขุน" นางอีกนานเท่าไร กว่านางจะบานสะพรั่งพอให้เขาแตะต้องได้สมใจ
เรื่องที่สอง “ปีศาจสาวยอดดวงใจ เล่าเรื่อง "ตี้เจียง" ราชาอสูรฮุ่นตุ้นจอมเกียจคร้าน รับดูแล "เป้ยเชี่ยนเชี่ยน" ปีศาจหอยมุกม่วงอย่างไม่เต็มใจ ปีศาจสาวน้อยร่างบอบบางขนาดนี้ เทาเที่ยกลับเห็นเป็นราชาปีศาจมารม่วงไปเสียได้ ทำให้เขานึกวาดหวังว่าจะได้เห็นนักรบลึกลับที่ทำให้เผ่ามังกรทะเลบูรพาต้องหนีหัวซุกหัวซุน ร่างผอมบางชนิดที่ลมพัดก็แทบจะปลิวเช่นนี้ เขาซัดเปรี้ยงเดียวก็หมดท่าแล้วกระมัง
แต่การณ์กลับตรงข้ามเมื่อนางฟื้นขึ้นมาก็หาว่าเขาซกมก เห็นแก่ที่นางทำอาหารอร่อย นางจะ "ทำความสะอาดร่างกาย" เขาอย่างไรก็เชิญ!
เรื่องที่สาม “กิ่งหลิวสยบมาร” เล่าเรื่อง "ซื่อเอ้อ" อสูรบรรพกาลยงฉีได้รับบาดเจ็บจนต้องหนีมารักษาอาการยังแดนมนุษย์ เขาได้พบ "หลิ่วซั่นซั่น" กิ่งหลิวในแดนพุทธ ขอเพียงเขาได้กินนาง ร่างกายก็จะฟื้นฟูพลังคืนมาได้รวดเร็ว ทว่าจากที่อยากกินนางลงท้องจนน้ำลายสอ ไม่รู้เหตุใดจึงกลายเป็นอยาก "กิน" อย่างอื่นแทนเสียได้เล่า
และนับแต่ชื่อเอ้ออุ้มนางออกมาจากคุกขึ้นรถม้าหรูหราของเขาแล้วก็ไม่ได้หยุดยั้งที่จะลวนลามนางเลย ทุกครั้งที่หลิ่วชั่นชั่นจะเอ่ยปากพูดอะไร เขาก็จะชิงปิดผนึกริมฝีปากของนางไว้ด้วยจูบเสมอ จนตอนหลังนางจึงได้แต่กัดฟันก้มหน้าไม่พูดอะไรอีก
ทั้งสามเรื่องขึ้นต้นมาด้วยพระเอกทรงอย่างแบด ดำเนินเรื่องไปพักเดียวเริ่มกลายร่างเป็นอสูรครึ่งบกครึ่งน้ำ คือครึ่งจระเข้ครึ่งแมวน้อย พอใกล้จบเรื่องก็แปลงร่างเป็นสุนัขแสนใจดี คอยเดินตามนางเอกต้อย ๆ 5555
ทุกเรื่องเหมาะจะอ่านในวันหยุด อ่านก่อนนอน หรือต้องการหนังสือผ่อนคลายจากงานใช้สมองจนล้า เพราะเป็นเล่มที่ให้ความสบายใจไร้ความหน่วงหนัก แต่มีเนื้อหาเข้มข้นอย่างที่ควรมีครบครัน พระนางทุกเรื่องน่ารักน่าเอ็นดู เราจะยิ้มตามเขาและนางอย่างไม่รู้ตัว ส่วนตัวเรายกความชื่นชอบพิเศษให้คู่เยี่ยนสวินกับน้องกระต่ายอวี้โหรวโหรว อาจจะไม่ใช่คู่หลักสามคู่ แต่กลับเป็นคู่ที่สร้างสีสันและเชื่อมด้ายแดงระหว่างพวกเขาและนางได้ละมุนยิ่งนัก
คะแนนเต็ม 10 ให้ 9 น้ำหนักเทไปยังเอ๋อเหมย-นักเขียนที่เราปลื้มตั้งแต่ “ราชันใต้อาณัติ” และ “ผู้เป็นหนึ่งในใต้หล้า...คือข้าผู้เดียว” เอ๋อเหมยเก่งกาจในด้านการเขียนตำนานเหนือธรรมชาติและนำมาผูกโยงเป็นเรื่องราวได้ตื่นเต้น ชวนติดตามแต่ต้นจนจบจริง ๆ ส่วนสำนวนแปลไว้ใจแจ่มใสได้เลย อ่านลื่นไหลมาก ๆ ค่ะ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
