20 ธ.ค. เวลา 15:26 • ความคิดเห็น

Day5

day5
ตั้กแตนบนเครื่องบิน ...
กระโดดจากเก้าอี้นึงไปอีกเก้าอี้นึง
ในขณะที่ทุกคนต่างพยายามปัดมันออก
การที่มันกระโดดไปมานอกจากจะเป็นธรรมชาติของมันแล้ว มันก็คงรู้ดีว่าที่ตรงนี้ไม่ใช่ที่ของมัน
เก้าอี้แล้วเก้าอี้เล่า จนถึงเก้าอี้ของผู้ชายคนหนึ่ง ที่ไม่เพียงไม่ปัดมัน แต่ยังพยายามประคองมันไว้ พร้อมกับเรียกให้เราไปช่วยเก็บ
เมื่อเราเก็บตั้กแตนไว้ในแก้วใบหนึ่ง คำแรกที่ผู้ชายคนนั้นถามคือ เราจะเอามันไปปล่อยไว้ที่ไหน ถ้าเอาไปปล่อยตอนนี้ มันจะเจอกับพื้นสนามบินและคอนกรีต คงไม่ใช่ที่สำหรับมันแน่ๆ เราเลยให้คำมั่นว่าจะไปปล่อยในที่ๆเหมาะสมกับมันแน่นอน
 
ในที่สุดตั้กแตนก็มาแลนด์ที่สมุยด้วยกัน เราได้พามันไปปล่อยที่สนามหญ้าหน้าสนามบิน และเหมือนมันรู้แน่ว่าที่นี่เปนที่ของมัน มันยิ้มร่าและกระโดดออกจากแก้วไปอย่างดีใจ เราเฝ้ามองมันกระโดดไปจนลับตา
คงเช่นกันกับคนเรา หากเจอที่ๆเหมาะกับเราจริงๆ เราก็คงรู้สึกดีได้จากภายในใจ เราคงอยากกระโดดเข้าไปในที่ตรงนั้น
และมันจะดีแค่ไหนถ้ามีคนคนนั้น คนที่คอยเอาใจใส่และประคองเราไปจนถึงที่นั่นเหมือนกับเจ้าตั๊กแตน
โฆษณา