"หลังจบทริปตรัง ฉันยังหลุดออกจาก Coffee Bar ไม่ได้"
ในช่วงเวลาที่หัวใจยังเต็มไปด้วยเรื่องราวการเดินทาง ฉันกลับพบว่าตัวเองตกหลุมรักร้านกาแฟเล็กๆ ในตัวเมืองตรังที่ดูเผินๆ เหมือนเพียงสังกะสีธรรมดา ฉันตั้งคำถามกับตัวเองว่า "อะไรที่ทำให้สถานที่แห่งนี้ดึงดูดใจนักเดินทางได้มากขนาดนี้?"
ฉันเดินเข้าไปในร้านในวันสุดท้ายก่อนขึ้นเครื่องที่สนามบินตรัง สั่งน้ำส้มที่เคาน์เตอร์ พร้อมรับแผ่นพลาสติกในมือ เมื่อถึงคิวของฉัน แผ่นพลาสติกนั้นจะสั่นและมีแสงกระพริบเป็นสัญญาณ ฉันถือมันแน่นไว้ เดินขึ้นไปชั้นสองของร้าน สายตาของฉันจับจ้องไปยังแสงไฟที่ประดับตกแต่งและผู้คนที่พูดคุยกันเบาๆ
ฉันมองลงมาจากชั้นสอง เห็นชีวิตด้านล่างที่ไหลเวียนอย่างเรียบง่าย แต่มีชีวิตชีวา ทุกจุดที่นั่งในร้านนี้ถูกออกแบบให้สอดคล้องกับความรู้สึกของผู้มาเยือน บางคนอาจต้องการเพียงพื้นที่เงียบๆ เพื่อครุ่นคิด บางคนแค่ต้องการกาแฟแก้วโปรด แต่สำหรับฉัน มันเป็นจุดหยุดพักเพื่อทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมาของทริปนี้
ที่นี่เหมือนจะเป็นตัวแทนของตรังในมุมเล็กๆ- เงียบสงบแต่เต็มไปด้วยเรื่องราว ท่ามกลางสิ่งเรียบง่าย ฉันพบคำตอบของคำถามที่ไม่เคยตั้ง—ว่าการเดินทางไม่ใช่เพียงปลายทาง แต่เป็นการเก็บรายละเอียดในทุกช่วงขณะ แม้แต่การนั่งมองผู้คนจากชั้นสองของร้านกาแฟ
"แล้วคุณล่ะ?" ฉันอยากถามคุณว่า... เคยมีสถานที่ไหนที่ทำให้คุณรู้สึกเหมือนถูกดึงดูดและสะท้อนตัวเองในแบบที่ไม่เคยคิดมาก่อนไหม?
--ปลายดาวอินฟินิตี้---
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
