7 ชั่วโมงที่แล้ว • ปรัชญา

"วิถีแห่งการกลับมา"

หลายเดือนผ่านไป ร่างกายฉันเคยถูกกักขังอยู่ในกรอบของโรงพยาบาล กายหยุดนิ่ง ใจล่องลอยเหมือนถูกพันธนาการด้วยสิ่งที่ไม่อาจมองเห็นได้ จนวันนี้ฉันได้กลับมายืนอยู่ตรงจุดเดิม—เส้นทางที่เคยวิ่งประจำ สถานที่ที่เคยเติมพลังให้ฉัน ทั้งร่างกายและจิตวิญญาณ
มองดูทางเดินที่คดโค้งในอาคาร ฉันนึกถึงจังหวะของฝีเท้าที่เคยผสานกับลมหายใจ—ครั้งหนึ่งมันเคยเป็นกิจวัตรที่พาฉันออกไปไกลจากความกังวล แต่เมื่อวิ่งผ่านไปไม่กี่ก้าว ฉันพบว่าทุกอย่างเปลี่ยนไป ไม่ใช่ทางวิ่งที่เปลี่ยน แต่เป็นตัวฉันเองที่ไม่เหมือนเดิม
เมื่อฉันก้าวออกมาเดินเล่นริมบ่อน้ำ มองดูแสงตะวันที่ทอประกายเหนือยอดต้นปาล์ม ฉันอดตั้งคำถามกับตัวเองไม่ได้ว่า—"อะไรคือสิ่งที่แท้จริงที่ทำให้เรารู้สึก 'กลับมา'?"
เป็นร่างกายที่กลับมาหายดี? เป็นหัวใจที่ได้สัมผัสสถานที่คุ้นเคยอีกครั้ง? หรือเป็นความรู้สึกว่าชีวิตกำลังหมุนกลับมาสู่จังหวะที่คุ้นชิน?
บางครั้งเราอาจวิ่งเพื่อหนีจากอะไรบางอย่าง บางครั้งเราอาจเดินเพื่อค้นหาคำตอบในใจของตัวเอง ฉันถามตัวเองว่า…ทุกก้าวที่เราเดินออกไปนั้น มันเป็นการหนีจาก หรือกลับคืนสู่บางสิ่ง?
---คุณล่ะ?
คุณเคยมีช่วงเวลาที่รู้สึกว่าตัวเองไม่เหมือนเดิมหลังจากผ่านประสบการณ์บางอย่างไหม? แล้วคุณจัดการกับการเปลี่ยนแปลงนั้นอย่างไร?
การ "กลับมา" สู่ที่เดิม—มันคือการฟื้นคืนตัวตน หรือการสร้างตัวตนใหม่กันแน่?
บทความนี้ไม่เพียงเป็นเรื่องเล่าของฉัน แต่ฉันอยากให้มันกลายเป็นพื้นที่ที่คุณได้ตั้งคำถามกับตัวเองเช่นกัน เพราะในเส้นทางของแต่ละคน เราต่างมีจังหวะฝีเท้าที่ไม่เหมือนกัน แต่ทุกคนล้วนวิ่งอยู่บนเส้นทางชีวิตของตัวเอง—จังหวะที่เราเลือกจะเดินหรือหยุดพัก ขึ้นอยู่กับสิ่งที่เรากำลังค้นหา
---ปลายดาวอินฟินิตี้---
โฆษณา