สิ้นแสงก็แทบจะสิ้นคิด
... บิดคันเร่งส่งตัวเองที่เต็ดเตร่มาช่วงกลางวันให้ใจหวั่นยามสิ้นแสง เพราะเมื่อสังเกตุดูบริบทของเส้นทางแล้ว การไม่คุ้นชินเส้นทางยามค่ำคืนย่อมมีอันตรายเพิ่มขึ้น ย้อนนึกถึงเมื่อคราวล่องช่วงอุตรดิตถ์ที่ทำเอาเสียวสันหลังเพราะไฟตามเส้นทางมีน้อยและไฟส่องสว่างของพาหนะเราเองก็มีน้อยเช่นกันมันจะพาเอามองทางไม่ค่อยเห็นจึงทำความเร็วได้น้อย(ใช่ซิเพราะรถฉันมันเก่า555)
เปล่าเปลี่ยวเอกา บอกกับตนเองว่ามาทำอะไรที่นี่
... ผมชะลอรถอยู่สองหนเพื่อถามเส้นทางผู้คนท้องที่ให้มั่นใจอีกครั้งก่อนแสงอาทิตย์จะดับสนิท ขอบคุณพี่บ่าวละแวกนั้นที่แนะนำรายละเอียดเส้นทาง ครั้นส่งคันเร่งต่อก็เหลือบมองดูหน้าปัทม์น้ำมัน แน่ล่ะเจอปั๊มต้องเข้าทันทีอย่าให้พาเสียวเหมือนที่ผ่านมา จากนั้นก็ต่อด้วยเส้นทางที่ประกอบไปด้วยเขตป้ายเตือนเส้นทางชัน แม้สังเกตุได้ว่านานๆทีจะมีรถสวนให้ใจพาไขว้เขวแต่ก็ใช่แน่ในจุดสังเกตุจึงหยุดแชะเก็บภาพบรรยากาศตามลำพังอย่างอารมณ์เย็นยะเหยือกแถวๆศาลอันศักดิ์สิทธิ์ที่มีเรื่องราวจากอดีตนาม... พับผ้า
ยาวไปๆแค่ๆแปลว่าไม่ไกลแระ
... หลังจากหลุดเขตควนเขาก็เข้าเขตแยกเขตชุมชน นึกได้ว่าเขาพับผ้าเส้นนี้เป็นเส้นใหม่ที่สร้างขนานจากเส้นเก่าที่ทำให้เดินทางปลอดภัยง่ายขึ้นกว่าแต่ก่อน ซึ่งตอนนี้เมื่อเข้าเขตถนนหลักเพชรเกษมอีกครั้งสิ่งควรระวังคงจะเป็นบรรดารถใหญ่รถบรรทุกที่มีมากมาย และไม่พลาดที่จะเจอแจ๊คพอดบนเส้นทางที่กำลังปรับปรุงของช่วงพัทลุงที่พาเอาทั้งฝุ่นและความล่าช้าก่อนที่จะปลดปล่อยให้หลุดมาถึงรัตภูมิ แน่ล่ะไม่ไกลแระเมื่อพบป้ายคาลิฟอนิควนเนียง-คาลิฟอนิควนลัง และสวัสดีประเทศหาดใหญ่(ใน)55555
(ผมอัพโหลดบทความนี้เส้นทางพัทลุงเสร็จเรียบร้อยแล้วโซโล่กันได้ตามปกติ.. คริๆ)
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
