เรื่องของพระพุทธเจ้า นั้นเป็นเรื่องของการ กระทำเพื่อยุติ การเกิดตายๆ ท่านทำอย่างไร ทิ้งทุกอย่าง ทิ้งเวียงวัง ทรัพย์สิน ญาติมิตร ไปอยู่ป่า ไปอยู่ตัวคนเดียว ไม่มีใครไปรับใช้ ท่านไปทำกายนิ่ง จิตนิ่ง ปลดเปลื้องเรื่องราวต่างๆ ที่สะสมเก็บอยู่กับธาตุุทั้งสี่ ดินฟ้าอากาศ ท่านก็ทำจิตของท่าน ..จนกายนั้นหมดจด ปราศจากธุลี สิ่งที่เป็นมนทิน พระพุทธเจ้า ท่านก็อยู่ปกติของท่าน ท่านตรัสสอนเพียงสั้นๆไม่กี่คำ
แม้พระอรหันต์บางองค์ก็ไม่เคยพบพระพุทธเจ้า แต่อาศัยพระอรหันต์ที่ท่านสำเร็จบรรลุธรรม แนะนำให้ ท่านก็ไปกระทำตาม พอกายนิ่งจิตนิ่งได้ ธรรมขององค์พระสัมมาสัมพุทธเต้าที่ท่านฝากไว้กับดินฟ้าอากาศ ก็ไหลลงสู่จิต ที่ท่านก็มีความนอบน้อมความเพียร ปฏิบัติธรรมตามรอยพระพุทธเจ้า .เรื่องราวของธรรม เป็นเรื่องราวของการดับเหตุที่ต้องมาเกิดแก่เจ็บตายอีก แม้แต่เป็นเทพยดาอินทร์พรหม ก็ต้องลงมาเกิด
แล้วเรื่องของคำว่า ธรรมขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น เทพยดาอินทร์พรหม ทั้งหลาย ที่ท่านยังต้องมีกรรม หมดบุญก็ต้องลงมาเกิด มีทุกข์อีกแล้ว ..เค้าต้องมาเริ่มต้นสะสมบุญบารมีใหม่ แต่อาศัยสิ่งที่เคยสะสมคำว่านิสัยที่เคยกระทำมา เมื่อมีกายเป็นมนุษย์เค้ากสร้างบุญกุศลต่อ ..
..แล้วเค้าก็สามารถทำความเข้าใจ ในเรื่องของผ้ากาสาวพัสตร์เครื่องหมายของธรรมขององค์พระสัมมาสัมพุทธเต้า ก็อาศัยเครื่องหมายนี้ นำปัจจัยสิ่งของมาถวายต่อผู้ครองเครืองหมายธรรม นอบน้อมถวาย เปล่งวาจา จิตของข้าพเจ้าอาศัยอยู่ในเรื่อนกายของคุณบิดามารดา ข้าพเจ้าได้นำปัจจัยที่ใช้กายบิดามารดาไปเสาะแสวงหามาได้ ข้าพเจ้าขอนำกายบิดามารดามาน้อมถวายปัจจัยนี้ ต่อองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพื่อทะนุบำรุง ศาสนาขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ..ขอให้กายบิดามารดาอนุโมทนา ให้ดินฟ้าอากาศเป็นสักขีพยานในการกระทำของข้าพเจ้า
เรื่องราวของธรรมนั้น ท่านชี้ทาง ..ทางให้หมดกิเลสตัณหาราคะ อุปทาน.ความโลภโกรธหลง อาฆาตพยาบาทจองเวร มันมีเรื่องราวต่างๆให้เรียนรู้จัก ที่ท่านบอกว่า เป็นมะโนทะศึกษา ของจิต ที่มาเรียนรู้จักธรรมขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า
พระอรหันต์ (มีผู้ยอกให้เราฟัง) ท่านก็บอกว่า พระพุทธเจ้าท่านไม่เขียนตำรับตำราอะไร ..ธรรมของท่านฝากไว้ กับดินฟ้าอากาศ ฝากใครเค้่าก็แก่เจ็บตาย ..ก็มีผู้ที่ปฏิบัติธรรมสำเร็จธรรม ท่านก็อยู่ป่า
..ผู้ที่บารมีไม่ถึงขันติบารมีไม่เพียงพอ ก็ออกจากป่า ความโลภโกรธหลง ก็ไหลเข้ามาสู่จิต สร้างกายวาจาใจ ให้จิตมีกรรม ไม่สามารถที่จะยุติกรรม ความโลภโกรธหลงไปได้ ..พระท่านที่สำเร็จบรรลุเป็นพระอรหันต์ กายของท่านเป็นแก้วเจียไน ท่านก็ไม่ได้เข้าพระนิพพาน ..ท่านก็ดำรงสังขารของท่าน อยู่หนุนนำพยุงพระศาสนาขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้ครบห้าพันปี ตามที่พระพุทธเจ้าท่านอธิฐานไว้
จิตผู้ใด เดืนตามรอยคำสอนขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านก็ช่วยเกื้อกูล แนะนำ สอนให้ ..ชี้เหตุผลให้ ให้นำไปพิจารณา กลั่นกรองเหตุผล เรื่องโลกเรื่องธรรม เรื่องกรรม เรื่องจิต เรื่องอารมณ์กรรมต่างๆ ไปจนเรื่องราวของตัวกระทำ ตลอดจนผู้ที่คอยขัดขวาง ในการสร้างบุญกุศลบารมี ท่านก็ชี้ให้ว่า ควรประพฤติตัวอย่างไร สร้างบุญกุศลบารมีอย่างไรให้ถูกต้อง ย้อนไปถึงยุคต้นพุทธกาล ว่าท่านทำกันอย่างไร ในการใช้กายบิดามารดา มาสร้างบุญกุศลบารมี
ใครจะมาเรียนรู้ ก็เดินตามรอยที่ท่านทรงกระทำ เราจึงได้รับฟัง เรื่องราว ในต้นพุทธกาล ..ที่เจ้าชาย เศรษฐี ต่างทิ้งทรัพย์สมบัติ ยศฐานบรรดาศักดิ์ ..การทิ้งทรัพย์สมบัติ ท่านก็นอบน้อมในการกระทำให้เป็นทาน ..แล้วท่านก็เดืนเจ้าป่าด้วยเสื้อผ้าชุดเดียว ตามรอยองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ไปสะสางกรรม สะสางทุกข์ แม้พระกัปปสะ แก่เฒ่าชรา เดินไม่ไหวท่านก็คลายจงกรม มีขันติเป็นบารมี จนจิตของท่านพ้นทุกข์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
