EP : 393 SAIKANO อาวุธสุดท้ายคือเธอ ...... repost
การ์ตูนเรื่องนี้เป็นการ์ตูนที่ถูกห้ามพิมพ์เล่มจบในบ้านเราครับ เขาบอกว่าเนื้อหามันรุนแรงและเกี่ยวกับทางเพศและการใช้อาวุธหรือสงครามมากเกินไป ทำให้เป็นการ์ตูนดองที่ผมเก็บไว้นานมากกว่าจะเอามาอ่าน ไม่ใช่สิ เคยอ่านเล่มนึงแล้วรู้สึกว่าไม่เก็ทก็เลยวางทิ้งเอาไว้ครับพอได้ฤกษ์งามยามดีก็เอามาอ่านแม้ว่ามันจะไม่จบก็ตาม
ด้วยความที่เรารู้กันอยู่ว่าเรื่องนี้โดนแบน ก่อนอ่านเราเลยต้องระวังตัวและพยายามทำความเข้าใจในเนื้อหาของมันให้มากๆหน่อยในแต่ละหน้าก่อนจะเปิดหน้าต่อไป เพราะมันคงมีประเด็นที่ทำให้โดนแบนจริงๆ แล้วเรื่องนี้มันเกี่ยวกับอะไร ทำไมมันถึงมีเนื้อหาความรุนแรงละครับ
SAIKANO อาวุธสุดท้ายคือเธอ เป็นเรื่องราวความรักระหว่าง หนุ่ม ม.ปลาย นามชูจิ กับสาว น้อยชื่อจิเสะ ซึ่งตัวจิเสะเองนั้นได้เข้ามาสารภาพรักกับ ชูจิ และเขาก็ตกลงคบกันเป็นแฟน ตัวทั้งคู่อยู่ในเมืองๆนึงในฮอกไกโดครับ ในเมืองที่ไม่ได้เป็นเมืองใหญ่อะไร เวลาจะเข้าไปซื้อของหรือเดินเล่นทีก็ต้องเข้าไปเมืองใหญ่อย่างซับโปโรแทน ตัวทั้งสองคนแม้จะเพิ่งคบกันกันได้ 1 สัปดาห์แต่ความรู้สึกรักของเด็กในวัยเขาก็ไม่ใช่ธรรมดา ทั้งสองคนรู้สึกว่านี่คือรักที่จะเป็นรักครั้งสุดท้ายของกันและกัน แม้จะมีความต่างกันมากก็ตาม
จนวันนึง ชูจิและเพื่อนๆในกลุ่มเขาได้เดินทางไปยังซับโปโรเพื่อซื้อของกัน ขณะที่ซื้อของกันอยู่ จู่ๆ ก็มีฝูงเครื่องบินรบจำนวนมากโผล่เข้ามาในน่านฟ้า พร้อมทิ้งระเบิดจำนวนมาก สร้างความเสียหายทั้งคนและสิ่งของเป็นอย่างมาก
ท่ามกลางความตะลึงของทุกคนในกลุ่มที่เกิดเรื่องแบบนี้ สายตาของชูจิ ก็พบสิ่งแปลกๆบางอย่างบนท้องฟ้า มันเป็นอะไรซักอย่างที่บินไปบินมาอย่างรวดเร็วและทำลายเครื่องบินรบลำต่างๆไปเรื่อยๆ และเมื่อควันไฟเริ่มจางและสิ่งนั้นได้บินลงมายังพื้นเขาก็พบว่า เจ้าสิ่งที่บินอยู่บนท้องฟ้าและทำลายเครื่องบินรบลำต่างๆนั้นก็คือ จิเสะ นั้นเอง และนี่คือเรื่องราวแห่งโชคชะตาของทั้งคู่ที่กำลังจะนำโลกไปสู่จุดจบ
ผมรู้สึกว่าผมอาจเล่าถึงเรื่องนี้แตกต่างจากมุมมองของใครหลายๆคนก็ได้นะครับ เพราะผมค่อนข้างสับสนในสิ่งที่ผมต้องการจะสื่อสารหลังจากอ่านการ์ตูนเรื่องนี้ครับ ผมขอเล่าแบบตื้นเขินหน่อยนะครับ และผมก็คิดว่าคงมีเพื่อนๆหลายคนเข้ามาคอมเม้นท์หลังจากได้อ่านรีวิวของผมจบแล้วเพราะเห็นต่างครับ อันนี้ผมถือว่าดีครับที่เป็นอย่างนั้นเพราะเรื่องนี้ผมรู้สึกเข้าไม่ถึงเหมือนเรื่องอื่นๆที่เคยอ่านมาครับ คือมุมมองของผมเป็นแบบนี้นะครับ.
ภาพรวมของเรื่องนี้คือเรื่องราวความรักของคนสองคนโดยมีจุดเปลี่ยนเมื่อตัว จิเสะ ถูกดันแปลงเป็นอาวุธครับ ทำให้ความรักที่ควรจะดำเนินไปอย่างปกติของเด็ก ม.ปลายไม่เป็นดังนั้น สิ่งที่เราจะเห็นก็คือ ตัว ชูจิ ที่พยายามจะเข้าใจตัวจิเสะ ที่ร่างกายเป็นแบบนี้ และยังคงยืนยันในความรักของเขาที่มีต่อเธอ
แม้จะมีบางช่วงที่เขาต้องปล่อยมือจิเสะ เพราะอุปสรรค์มันเยอะกว่าที่เขาคิดไว้ ส่วนจิเสะ ที่ทางนึงก็รู้สึกทำตัวลำบากในการบริหารชีวิตความรักของเธอภายใต้อาวุธในร่างเธอ และต้องเข้าไปช่วยเหลือกองทัพของญี่ปุ่นสู้รบกับศัตรูที่มีตลอดทั้งเรื่องครับ เพราะฉะนั้นสิ่งที่ผมจะเห็นในแง่มุมของสองคนนี้มันจะมีทั้งลึกเกินบรรยาย ทั้งรักสุดหัวใจ ทั้งสับสนกับสิ่งที่เจอ หรือการเลือกเดินในชีวิตที่แม้เป็นของพวกเขาแต่ก็ไม่ใช่สำหรับพวกเขาเท่านั้น
ส่วนที่ผมรู้สึกว่ายังเข้าไม่ถึงหลักๆเลยคือเรื่องความสัมพันธ์ครับ อาจด้วยวัยของผมที่อายุประมาณนึงอยู่แล้ว ผมเข้าใจว่าวัยรุ่นช่วง ม.ต้น หรือ ม.ปลาย มุมมองความรักมันจะแตกต่างกว่าความรักของคนที่เป็นผู้ใหญ่ครับ ผมรู้สึกว่ามันเชื่อยากเหมือนกันนะที่จะเชื่อว่า สองคนนี้รักกันสุดหัวใจ
เพราะด้วยวัยมันอาจเป็นไปได้ยากที่จะเจอคู่แท้แบบนี้ครับ และเรื่องเริ่มต้นก็ไม่ได้เชื่อมต่อความสัมพันธ์อันแนบแน่นให้เห็นซักเท่าไหร่ เพราะนำเสนอว่าพวกเขาเป็นแฟนกันแล้ว ในขณะเดียวกันเรื่องราวก็พยายามนำเสนอความมุ้งมิ้งของ จิเสะ ต่อ ชูจิ ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดานะไม่ได้รู้สึกว่าเวอร์
แต่ก็มีบ้างที่รู้สึกว่าการบรรยายความรู้สึกของทั้งสองคนวันเว่นเว้อเอามากๆครับ ไม่ได้ดูหลักความเป็นจริงในบางจังหวะ อาจจะด้วยวัยของทั้งสองคนก็ได้ครับ เอาเป็นว่าโดยส่วนตัวผมว่าการสื่อสารว่าสองคนนี้รักกันมากผมสัมผัสมันไม่ได้ถึงขั้นนั้นด้วยตัวผมเองครับ
และผมค่อนข้างรำคาญกับการที่เรื่องพยายามนำเสนอฉากที่เพื่อนๆของทั้งสองคนเข้ามาช่วยหรือเม้าท์เพื่อช่วยเหลือความรักของสองคนให้ไปรอด คือมาคอยแนะนำนั่นแหล่ะ แต่ด้วยการนำเสนอให้มันดูเป็นเรื่องเมาท์มอยในกลุ่มเพื่อนมากเกินไปทำให้ผมรู้สึกว่ารำคาญมากกว่าชอบครับ อาจด้วยบรรยากาศการนำเสนอแบบนี้ผมไม่อินก็ได้นะครับ
การวาดให้มันดูน่ารักในบางจังหวะผมไม่เก็ทเอาซะเลยทั้งๆที่ผมควรเข้าใจอารมณ์ของเด็กที่มีความรักในวัยนี้ก็ตาม หลายครั้งที่ผมเห็นหน้าตาของเพื่อนของแต่ละฝ่ายถูกวาดออกมาให้ดูตลกหรืออินโนเซ็นท์เกินไปในวัยระดับนี้ผมรู้สึกว่าระดับความจริงในช่วงเวลานั้นมันถูกลดทอนลงไปด้วยการนำเสนอแบบนี้ครับ
ผมกลับชอบฉากการนำเสนอของเรื่องนี้ในฉากที่เขียนใครคนใดคนนึงหรือสองคนโดยใส่คำพูดที่ไม่เยอะไป แล้วปล่อยให้คนอ่านอย่างเราคิดและรู้สึกตามมากกว่า เพราะสเปซที่ว่างในกรอบและรูปที่เราเห็นมันไม่แน่นเกินไปและปล่อยให้เราคิดและจินตนาการไปกับความคิดและความรู้สึกของสองคนนั้นในตอนนั้นได้ดีกว่ามาก ดีกว่าการใส่บรรดาเพื่อนๆมาเยอะๆ มาเมาท์มอยพร้อมแสดงสีหน้าแบบอินโนเซ็นต์กับ
แค่การพูดว่าแกมีอะไรกันหรือยังแล้วทุกคนก็ทำหน้าอายที่พูดหรือได้ยินคำนี้ไปทั้งๆที่พวกที่พูดนี้คือผู้ชายในระดับ ม.ปลาย หรือใส่คำพูดที่กำลังแนะนำอย่างหนัก อ่านแทบไม่ทันจนผมคนอ่านรู้สึกลายตาในกรอบๆและในหน้าๆนั้นครับ
ในเรื่องมีหลายอย่างที่ทำให้ผมงง และสับสน เพราะไม่ได้บอกที่มาที่ไปให้เรารู้เลย มันดูลอยๆเอามากๆครับทั้งๆที่มันเป็นประเด็นใหญ่ อย่างเช่น พวกเขากำลังรบกับใคร ประเทศอะไร เพราะอะไร เพื่ออะไร เพราะนี่คือเหตุผลหลักที่ทำให้เกิดปัญหากับตัวจิเสะเลยครับ หรือแม้กระทั่งคำถามใหญ่ของเรื่องว่า ทำไมต้องเป็น จิเสะ ? ก็ไม่มีการอธิบายให้เราเข้าใจซักหน่อยเลย การที่กองกำลังป้องกันประเทศของญี่ปุ่น เลือกนำเด็กแค่คนเดียวมาสร้างเป็นหุ่นยนต์รบระดับสุดยอด
มันต้องมีเหตุผลสิครับ เพราะความเข้ากันของทางโครงสร้างกับอาวุธเหรอ ? คือจิเสะเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ บางๆ บางทีเดินแทบจะล้มอยู่ละ อยู่ๆถูกนำตัวไปดัดแปลงซะงั้น ไม่มีตัวเลือกที่ดีกว่านี้เหรอ ซึ่งประเด็นนี้ผมว่ามันสำคัญมากนะครับ เพราะมันคือต้นตอของทั้งเรื่อง ผมไม่อยากคิดว่าเรื่องนี้คือเรื่องเหนือจินตนการเพราะความรักมันจับต้องได้ ในเมื่อทั้งเรื่องต้องการสื่อสารให้เห็นความรักของ 2 คนนี้ ทำไมเหตุต้นเรื่องถึงไม่ใส่มาครับ ผมพลาดตรงไหนไปหรือเปล่า พอทำออกมาแบบนี้ผมเลยไม่เก็ทกันทั้งเรื่องเลยครับ
ให้ลองคิดดูนะครับว่าเรื่องนี้ตัวเอกเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่อยู่ในจังหวัดเหนือสุดของญี่ปุ่น ตัวเล็กๆไม่มีแรง อยู่มาวันนึงเธอโดนนำตัวไปผ่าตัดเป็นหุ่นรบประสิทธิภาพสูง โดยที่พ่อแม่เธอก็ไม่รู้ในตอนต้น และปล่อยให้เธอมาใช้ชีวิตเรียนกับเพื่อนๆเหมือนปกติ ให้เธอมาใช้ชีวิตกับแฟนเหมือนเดิม แต่พอวันไหนมีเครื่องบินรบมาทิ้งระเบิด เธอก็ต้องรีบบินไปโดยไม่ให้ใครรู้เรื่องนี้เพื่อไปรบกับพวกนั้น
และสงครามก็ขยายตัวมาเรื่อยๆ จากเมืองใหญ่ๆมายังเมืองของเธอ โดยที่ทั้งกองทัพญี่ปุ่น ดัดแปลงตัวเธอมาเพียงคนเดียว ด้วยเหตุผลอะไรไม่รู้ ทำไมไม่สร้างมาเยอะๆเป็นกองทัพให้เหนือกว่าศัตรูจะได้รบจบๆไป มันดูไม่สมเหตุสมผลเอาเลยใช่ไหมครับ
เรื่องความรักของสองคนนี้ที่เจอเหตุการณ์แบบนี้ผมพอเข้าใจได้นะกับสิ่งที่พวกเขาทำหรือตัดสินใจหรือรู้สึก ว่าทำไมพวกเขาต้องมาเจอแบบนี้ ก็นั่นนะสิทำไมละ ไม่รู้นะไม่มีใครบอก ผมออกจะชอบสำหรับการพยายามสื่อสารเกี่ยวกับความคิดของเด็กตัวเล็กๆที่มีร่างกายแบบจมเมืองได้ในไม่กี่นาที
แต่ก็อยากมีความรักตามที่ควรเป็น เธอย่อมรู้สึกเสียใจและผิดหวังเป็นธรรมดาที่ไม่สามารถทำความรักของพวกเธอให้เป็นเหมือนคนอื่นๆได้ ประเด็นนี้ผมชอบ รวมถึงการสร้างภาพความเป็นอยู่ของเมืองพวกเขาที่ตอนแรกได้รับผลกระทบยังไม่เยอะมาก แล้วค่อยๆตีวงแคบมาเรื่อยๆ โดยระหว่างนั้นในเมืองก็ยังใช้ชีวิตตามปกติ แต่มีการพูดถึงสงครามให้เห็นแล้ว เหมือนอารมณ์ว่าถ้ายังออกมาเดินได้ก็ออกมาแม้จะมีสงครามก็ตาม มันดูเรียลดีครับ 555
รวมถึงการเรื่องราวการค้นหาความรักของสองคนพระนางกับคนอื่นที่ไม่ใช่แฟนของตัวเอง เพราะเงื่อนไขความรักของสองคนมันยากนี่แหล่ะ ยิ่งตัวจิเสะที่ต้องใช้ชีวิตกับการฆ่าคนเพื่อป้องกันประเทศและป้องกันชีวิตของพวกพ้องในกองกำลังที่เธอต้องพิทักษ์ หัวใจที่ต้องฆ่าและปกป้องไปด้วยในขณะที่เนื้อแท้เธอก็คือหญิงสาวทั่วไป การปะทะของอารมณ์แบบนี้นี่แหล่ะทำให้ตัวตนของเธอแกว่งไปมาอย่างที่เธอไม่อาจควบคุมได้
การต้องการความรักซึ่งเป็นพื้นฐานของมนุษย์เราเป็นสิ่งที่ยอมรับได้ แน่นอนเธอก็ยังคงเป็นมนุษย์100% เรื่องต้องการไออุ่น ความรัก การยอมรับ เป็นเรื่องปกติมาก การที่เรื่องเล่าในช่วงกลางๆท้ายๆนำเสนอการค้นหาสิ่งนี้ของจิเสะเลยเป็นอะไรที่ผมชอบและจับต้องได้มากกว่าหลายๆตอนครับ
อีกสิ่งนึงที่ผมไม่เข้าใจก็คือการที่เรื่องนี้ถูกกองเซ็นเซอร์ลงดาบไม่ให้ออกเล่มสุดท้ายครับ ไม่รู้ด้วยความรุนแรงของเนื้อหา หรือเรื่องมีฉากโป๊เปลือยอันนี้ไม่เข้าใจจริงๆนะ เพราะทั้งสองอย่างที่จะทำให้โดนเซ็นเซอร์ไปนั้น ไม่ได้อยู่ในระดับที่น่าเป็นห่วงเลยครับ ฉากโป๊เปลือยต้องบอกว่าเด็กๆมากๆ ไม่ได้มีอะไรที่ต้องกังวลแล้วยิ่งมันจะมาหลังจากทั้งคู่ร่ำไห้ในโชคชะตาแล้วความต้องการทางร่างกายมันก็ต้องแสดงออกมา แล้วออกมานิดหน่อยแค่นั้นผมว่าไม่น่าต้องไปกังวล
หรือเพราะเนื้อหาพูดถึงสงครามหรือทหารก็ไม่น่าใช้อีกหลายเรื่องแรงกว่านี้มาก ผมเลยไม่เห็นถึงปัญหาของเรื่องนี้เลยครับ แต่เรื่องนี้อย่างที่ทุกๆคนรู้กันคือโดยห้ามพิมพ์เล่ม 7 ที่เป็นเล่มจบเล่มสุดท้ายทั้งๆที่มันควรออกมาได้ แม้เนื้อหาเล่ม 7 อาจมีภาพเปลือยมากกว่าเล่ม 1-6 แต่ไอ้เล่ม 1-6 นี้เบบี้มากๆครับเทียบไม่ได้กับการโชว์นมทะลักของเรื่องอื่นๆเลยครับ
มันทำให้ผมต้องไปหาดูตอนจบในฉบับอนิเมะมาครับ ซึ่งต้องบอกว่า ภาพห่วยมาก แถมบรรยายไทยแบบที่ผมไม่ชอบอีกเพราะอารมณ์ของเสียงมันสำคัญมาก ทำให้ผมดู 2 ตอนสุดท้ายของเรื่องนี้แบบฉบับอนิเมะแล้วรู้สึกจบไม่สวยด้วยการสื่อสารหนักกว่าเดิมอีกครับ ผมเลยรู้สึกว่าเรื่องนี้ผมตกหล่นอะไรไปหลายๆอย่างมาก มันไม่เป็นเนื้อเดียวกันตั้งแต่ต้นจนจบ ภาพรวมเลยรู้สึกขัดใจยิ่งขึ้นไปอีกครับ
อีกเรื่องนึงที่ต้องพูดถึงคืองานภาพ ลายเส้นของเรื่องนี้ผมไม่เชิงว่าชอบมากนัก แต่รับได้และรู้สึกโอเคมากในหลายๆตอนนะครับ แต่ผมมองว่างานของ อ. วาดออกมาให้เราต้องมาคิดครับ ลายเส้นเป็นแบบบางๆ ไม่เน้นรายละเอียดมากเท่าไหร่นัก แต่การออกแบบตัวละครบางอย่างทำได้ดี
ภาพรวมกับเนื้อเรื่องแนวนี้ผมรู้สึกว่าประสานออกมาเป็นทางเดียวกันครับดูสมกับเนื้อหาที่ต้องการสื่อสารให้คิดอย่างนี้ อันนี้หมายถึงตัวหนังสือนะครับ ส่วนอนิเมะนี่ ขอบอกว่าแย่มาก ด้วยเป็นอนิเมะเก่าด้วยมั้งครับและยังพากย์ไทยอีกต่างหาก ยิ่งกลุ้มใจไปใหญ่ครับ
ส่วนต่อไปนี้คือความคิดเห็นของท่านอื่นที่ได้เสนอความเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้มาให้ผมเข้าใจในหลายๆส่วนนะครับ ผมขอแยกย่อยออกมาเป็นย่อหน้านี้แล้วกันนะครับ เพราะไม่ใช่ความเห็นดั้งเดิมของผม จากที่ได้อ่านมา อ. ผู้เขียนต้องการสื่อสารเรื่องเซ็กกับเรื่องความอยากรู้ของวัยรุ่นสื่อสารผ่านสงครามโดยไม่ต้องการให้รายละเอียดใดๆ เพราะสำหรับวัยรุ่นแล้วคงไม่มีอะไรสำคัญเท่ากับแฟน และความรัก
โดยต้องการนำเสนอให้การ์ตูนเรื่องนี้ตัวเอกเป็นผู้หญิงที่มีร่างกายเป็นอาวุธเหมือนการ์ตูนต่อสู้หลายๆเรื่องที่มีตัวเอกเป็นผู้หญิงแกร่งครับ โดยเนื้อหาของเรื่องนี้ ออกแนวอีวานเกเลี่ยนเหมือนกันในการให้ทั้งสองเป็นตัวแทนและตัวจิเสะเป็นคนเลือกชะตากรรมของโลกใบนี้ เหมือนชินจิ ในอีวานครับ เอาเป็นว่าลองนี่เป็นเหตุผลของหลายๆที่ที่แสดงความเห็นให้ผมได้อ่านครับ ผมอ่านแล้วก็พยักหน้างึกๆ เลยทีเดียวครับ ถือว่าเป็นอีกความคิดนึงที่เข้าท่าครับ
SAIKANO อาวุธสุดท้ายคือเธอ เป็นผลงานของ อ. Takahashi Shin ครับ เรื่องนี้ในไทย LC เป็นของ สนพ เนชั่นครับ ออกมาทั้งหมด 6 เล่มจาก ทั้งหมด 7 เล่มจบ โดยเล่มสุดท้ายหลายคนบอกว่าออกไม่ได้เพราะโดนห้ามตีพิมพ์ด้วยเหตุผลทางเนื้อหาครับ แต่ก็ตามที่บอกว่ายังไงก็ไม่เข้าใจเหตุผลอยู่ดีแหล่ะครับ แต่จะว่าไป งานของ อ. เขาแต่ละเรื่องที่ถูกตีพิมพ์ในไทย มักจะโดยลอยแพซะส่วนใหญ่ครับ หาจบยาก ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันนะครับ โดยเรื่องนี้ต้องหาอ่านในตลาดมือสองเอาครับ หาไม่ยากครับ
โดยภาพรวมในสายตาผมนะครับ เรื่องนี้มันมีความหนักในเนื้อหาแต่ทั้งวิธีการนำเสนอ ที่มาที่ไปมันเบาไปหน่อยครับ แม้จะเล่าเรื่องออกมาได้ดีเข้าใจง่ายก็ตาม แต่จังหวะในการนำเสนอแต่ละบทแต่ละตอนผมว่ามันขาดๆเกินๆในสายตาของผมมากไปหน่อยครับ เนื้อหาความรักของเด็กสองคนนี้ผมรู้สึกว่ามากเกินไปจนบางครั้งผู้ใหญ่ที่ผ่านประสบการณ์บางอย่างมามากๆยังสื่อสารออกมาไม่ได้มากเท่านี้เลย
แม้เรื่องราวจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับความรักแต่ผมว่าองค์ประกอบมันยังไม่ลงตัวดีครับ อยากให้เพิ่มเหตุผลรองรับในเรื่องของสงครามมาให้ผมเข้าใจมากกว่านี้หน่อย ตัดบทเพื่อนๆที่อินโนเซ็นออกไปใส่ความสมจริงในการใช้ชีวิตตามปกติ แล้วดึงเรื่องให้ดาร์ก กว่านี้อีกเยอะๆ จะดีมากครับ เรื่องนี้ไม่ได้ยากเกินเข้าใจแต่มันเข้าไม่ถึงเท่าที่ควรครับ
ภาพ 7.8/10
เรื่อง 8/10
ความประทับใจ 7.9/10
#Manga #รีวิวการ์ตูน #ยังไม่จบ #NED #การ์ตูนแนวแฟนตาซี #การ์ตูนแนววิทยาศาสตร์ #MangaAnimeReviews #การ์ตูนแนวรัก #7คะแนน #อาวุธสุดท้ายคือเธอ #หนังสือการ์ตูน #Rate18 #เธอๆอ่านเรื่องนี้หรือยัง
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
