เป้าหมายที่แท้จริงในการทำบุญ(จาคะ)ของชาวพุทธเราคือ "ทำบุญ (จาคะ) เพื่อประดับจิต วัตถุประสงค์เพื่อการเสียสละ ขจัดความตระหนี่อันเป็นมลทิน เช่น ให้ของที่ปกติชนจะหวงแหน ให้สิ่งที่มีค่า หรือ ให้ไปโดยวางใจเสียสละ ไม่ขอหวังผลใดๆกับการให้นั้นของตน" เพราะฉะนั้น การให้ ควรจะยังประโยชน์ท่านให้มากที่สุด แม้ตนจะไม่ได้อะไรก็ตาม ทั้งนี้ การวางจิตใส่ใจอุปาทานต่อสิ่งที่เกินกำลังจะไปแก้ไขได้ ย่อมไม่เป็นประโยชน์ต่อนิพพิทาคือเบื่อหน่ายคลายกำหนัดรำงับสู่นิพพาน การมองทุกสิ่งเป็น "ตถตา" คือเป็นไปเช่นนั้นเองตามโลกธรรม
ตามกฎไตรลักษณ์ จึงเป็นวิธีการมองโลกในแบบที่นำไปสู่การรำงับดับไปซึ่งอุปาทานและกำหนัดต่างๆ ช่วยให้จิตเดินสู่เส้นทางดับเย็นได้มากกว่า สามารถหลุดพ้นจากวัฏสงสารได้ง่ายกว่าครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
