ถูกต้องที่สุดครับ เพราะเมื่อเรามีความรัก มันมักจะพ่วงมาด้่วยอุปาทานความยึดมั่นในบุคคลที่เรารักหรือสิ่งที่เรารัก เมื่อสิ่งนั้นไม่เป็นไปตามความคาดหวังของเรา เราก็จะถูกเจตสิกต่างๆ คือ ความโศกอาดูรย์ ความห่วงหาอาวรณ์ ความแห้งผากหดหู่ใจ ความทุกข์กายทุกข์ใจ หรือแม้แต่ความแค้นมาเล่นงานผู้ที่ยึดมั่นในรักอยู่เสมอ เพราะฉะนั้น หากเราเปลี่ยนความรักมาเป็น "เมตตา" คือความรักอันไม่มีประมาณไม่มีจุดสิ้นสุดที่ไม่มีความคาดหวังอะไรเลยนอกจากเมตตากรุณา มุทิตาและอุเบกขา ก็จะทำให้ความรักนั้นสิ้นไปซึ่งความทุกข์
และเป็นรัก ที่เรียกว่า "รักแท้" ไม่ใช่ความรักในแบบปุถุชน ที่มักพ่วงมาด้วยความคาดหวังทั้งเล็กทั้งใหญ่ ที่ล้วนแล้วแต่ทำให้มนุษย์ยึดติด และไม่อาจก้าวพ้นบ่วงทุกข์ไปได้ ดังนั้น ความรัก ที่ดูเหมือนจะเป็นฝั่งของนิยามความสุข จึงมีอีกด้านหนึ่งเป็นกับดักที่ทำให้เหล่าสัตว์โลกเวียนเกิดเวียนตายในวัฏสงสารไม่รู้จบ อย่างเหลือเชื่อ ขอให้ทุกท่านวางใจให้อยู่เหนือกับดักนี้ ด้วยการเปลี่ยน "รัก" เป็น "พรหมวิหาร๔" กันเถอะครับ เพื่อหนีพ้นทุกขภัยในวัฏสงสารไปด้วยกัน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
