เรื่องราวของความว่างเปล่า มีพระที่เรานับถือ ท่านก็มีปัญหาสุขภาพ ท่านบอกว่า ร่างกายมันเจ็บปวดยังไง จิตฉันมันก็เฉย แต่เราก็ไม่รู้ว่าที่จิตเฉยนั้นมันเป็นอย่างไร
คราวนี้ มีครั้งหนึ่ง ท่านก็เหมือนอ่อนเรียวแรง ก็เลนพาไปโรงพยาบาล ..พอไปถึงท่านก็นอนที่ห้องฉุกเฉิน มีพยาบาล สามคน มาถือเข็มเจาะ กันคนละเล่ม ที่ขาสองคน ที่แขนอีกหนึ่ง ช่วยกันเจาะหาเส้นเลือด เราก็ยืนดู คุยกับท่าน ..ท่านไม่มีอาการ กระตุก ตากระพริบ ไปตามที่เข็มเค้าแทงเจาะเส้นเลือด ท่านก็คุยกับเราเป็นปกติ ผ่านไปร่วมชั่วโมง ก็ยกเลิก บอกว่าเอาไว้รอหมดศัลยกรรม มาเจาะให้เส้นเลือดใหญ่ให้
นั่นก็เป็นเรื่องราวของผู้ที่ท่านทำจิตได้ แม้แต่การป่าตัดที่มีการวางยาสลบ ท่านก็บอกเราว่า ยาสลบเค้าข่มจิตฉันไม่ได้หรอก ..ออกจากห้อง ผ่าตัด ท่านก็มาเล่าเรื่องหมอเค้าคุย ทำอะไรบ้างให้ฟัง ท่านมักพูด เรื่องทำจิตว่างๆ ให้ได้ยินบ่อยๆ แต่เราก็ไม่รู้จัก เรื่องราวความเจ็บปวด ก็เป็นอารมณ์ การนอนหลับก็เป็นอารมณ์อย่างหนึ่ง เพราะฉะนั้น เรื่องราวของจิตว่าง นั่น มันก็ยากที่เราจะเรียนรู้จักว่าจิตว่างนั้นเป็นอย่างไร
มันก็เลยมีคำถามว่า จิตของเราที่อาศัยกายนั้น เรารู้จักจิตตัวเราเองจริงมั้ย เมื่อเราเรายังไม่จักจิตของตัวเอง แล้วสิ่งต่างๆที่ปรากฏขึ้น รูปเวทนาสัญญาสังขารวิญญาณ อารมณ์ต่างๆ นั้นก็ก็ไม่ใช่จิต แต่เป็นสิ่งที่จิตนั้นยึดถือ เราเอาอารมณ์ขันธ์ห้าที่เกิดขึ้นนั้นเป็นจิต จึงไม่สามารถจะปลดเปลื้อง ยกเอาสิ่งต่างๆที่ทับถมจิตนั้นออกไปได้เลย
แต่นั้นก็ยังมีจิตที่ท่านมีกำลัง สามารถยกเรื่องราวขันธ์ห้า ออกไปจากจิตได้ เมื่อยกออกไปได้ จิตก็เป็นอิสระ มีความสามรถที่จะเข้านิโรธได้ แต่นั้นก็เป็นเรื่องยากที่จะมีผู้ที่กระทำได้ จิตที่ว่างเว้นจากอารมณ์กรรมตัวกระทำ ที่เป็นลักษณะพิเศษ เป็นจิตของพระอเสขะ ที่จิตนั้นเดินทางเข้าใกล้จะเป็นพระอรหันต์์ ที่เรียกว่า สะสมบุญบารมีมาใกล้จะเต็มแล้ว
เรื่องราวของสมาธิที่ทำจิตไปถึง เอกัคคตาจิต ..จิตก็จะสามารถเรียนรู้จัก เรื่องของจิตว่าง จิตไม่อารมณ์นึกคิดอะไรกายก็เป็นเหมือนหุ่นยนต์ตัวหนึ่ง ท่่จิตนั้นอาศัย ปราศจากอารมณ์ทั้งหลาย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
