น่าจะหมายถึง ยังมีอารมณ์นั้นอยู่ แต่ไม่รับอารมณ์นั้นมาใส่ตัว ตัวอย่างเช่น เมื่อมีใครทำให้เราโกรธ เมื่อความโกรธเกิดขึ้นมา หากเราปล่อยตัวปล่อยใจไปตามอารมณ์โกรธแล้วจึงได้ชื่อว่าเป็นผู้โกรธ แต่เพียงมีอารมณ์โกรธเกิดขึ้นมาแล้วมีสติยับยั้ง รู้อยู่ในเหตุและผล ไม่ปล่อยตัวปล่อยใจไปตามอารมณ์โกรธนั้น ย่อมได้ชื่อว่าเป็นผู้ไม่เป็นไปตามความโกรธ ไม่ถูกความโกรธพาไป เพราะฉะนั้น จึงเป็นผู้มีอารมณ์โกรธ แต่ไม่เป็นผู้โกรธอยู่