แหล่งพำนักทางใจ
ช่วงเย็นย่ำค่ำ ท้องฟ้าสดใสสีฟ้ากระจ่าง อากาศเย็นพอดี ฉันนั่งผ่อนคลายอารมณ์มองสวน
เล็กๆข้างบ้าน ใจลอยไปถึงภาพที่เห็นเมื่อเช้าตอนเดินอยู่ในสวนสาธารณะ ดอกแคนาร่วงจาก
ต้นแต่ไม่ตกถึงผืนดิน มันค้างอยู่บนใบไม้ด้านล่างอย่างงดงามเหมือนมีที่พักใจ ในวันที่ฟ้าหม่น
รู้สึกว่าชีวิตช่างสับสนวุ่นวาย ความหดหู่ท้อถอยก้าวเข้ามาเยือน แต่ละคนทำอย่างไรกันนะ
ภาพดอกแคนาร่วงเมื่อเช้าทำให้คิดไปถึงคำๆหนึ่งที่พระอาจารย์ชุนเมียวเขียนไว้ท่านใช้คำว่า
“แหล่งพำนักของจิตวิญญาณ” ที่อาจเป็นแท่นบูชา หิ้งพระหรือบริเวณเล็กๆที่ใดที่หนึ่งในบ้าน
ของเราที่เราจะวางภาพหรือสิ่งยึดโยงจิตใจได้เช่นภาพพ่อแม่ สิ่งที่เราเคารพ ศรัทธาหรืออะไร
ก็ตามที่เราสามารถนั่งลง พนมมือและกราบไหว้ได้ การโน้มตัวลงไปกราบไหว้จะทำให้เรารูสึก
ผ่อนคลาย เราจะพูดหรือบอกกล่าวกับแท่นบูชาหรือหิ้งพระได้ทุกสิ่ง ในแต่ละวันการออกไป
ทำงาน พบปะผู้คนก็สามารถสร้างความรู้สึกทางลบได้ เมื่อกลับมาบ้านหากเรามีแหล่งพำนัก
สักที่ให้ปลดเปลื้องอารมณ์ ความรู้สึกหนักๆก็จะดีไม่น้อย เราจะได้เห็นว่าพื้นที่เล็กๆสำหรับจิต
วิญญาณของเราส่งผลต่อตัวเราได้ดีขนาดไหน ลองทำดูนะ อีกไม่กี่วันก็จะสิ้นปีแล้ว หาแหล่ง
พำนักสำหรับพักใจในวันที่ฟ้าหม่นเพื่อปลุกปลอบอารมณ์ความรู้สึกให้ผ่อนคลายลง ปีใหม่นี้
หวังว่าทุกคนจะค้นพบและมีแหล่งพำนักทางจิตวิญญาณเพื่อชีวิตที่สดใสในปีต่อไป
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
