คุณเคยตั้งข้อสังเกตแบบกลับด้านหรือไม่ว่า ทำไมคนที่ไม่ได้รักกัน กลับอยู่ด้วยกันได้ ตัวอย่างเช่น เพื่อนร่วมงานที่จงเกลียดจงชังกัน หรือริษยาหมั่นไส้กัน หรือแม้แต่เจ้านายของคุณ ที่มักจะทำให้คุณปวดเศียรเวียนเกล้าได้ทั้งวัน คุณก็จะพบคำตอบว่า คนเหล่านี้อยู่ร่วมกันได้เพราะ "ความอดทน" เพราะหากอยู่ไม่ได้ หรือความอดทนไม่มากพอ ก็แค่ลาออกกันไป คนเหล่านี้ ต่างยอมอดเปรี้ยวไว้กินหวาน ความหวานที่ว่าก็คือ "ผลตอบแทนและสวัสดิการ"
ในกรณีคนสองคนที่ต่างก็ "ยืนยันว่ารักกัน" ต้องมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน แน่นอนว่ามันไม่ใช่นิยายรักเหมือนเมื่อครั้งแรกรู้จักอีกต่อไป ความตื่นเต้นในกันและกันย่อมจะค่อยๆเลือนหายไปเป็นเรื่องธรรมดา ไม่ว่าจะเป็นความคิดทัศนคติต่างๆ ก็ดูจะไม่เหมือนเดิม เกิดการเปลี่ยนแปลงไปมากน้อยแตกต่างตาม "ระยะเวลาที่ยอมอดเปรี้ยว" ไหนจะร่างกายที่ย่อมจะเกิดการเปลี่ยนแปลงไปตามอายุขัย
ชายหนุ่มที่ไล่ล่าตามจีบคุณ จะให้อดตาหลับขับตานอนก็ยอมหมด เพราะเขาอดเปรี้ยวไว้กินหวาน แต่ตัวคุณอาจรู้ได้ หรือรู้ไม่ได้ ว่าหวานที่ว่านี้ มันคือ "ความรัก" หรือ"ตัณหา" กันแน่ หญิงสาวที่ไร้ประสบการณ์ความรัก หรือขาดความรัก และมักแสวงหาตลอดเวลาจึงมักคิดว่า "เขารักฉันแน่ๆ จึงยอมทำทุกอย่าง" แต่แล้ว เขาอยู่กับคุณไม่ได้เพราะ "ความหวานนั้น น่าเบื่อเกินไป แถมไร้รสชาติ"
หญิงสาวที่แสนสวยยั่วยวนคุณ เธอเพียงอยากหว่านเสน่ห์ เธอรู้ดีว่า การจะมีเสน่ห์ลึกลับ จะต้องไม่เปิดเผยตัวตนทั้งหมด เพราะเธออดเปรี้ยวไว้กินหวาน แต่ตัวคุณอาจรู้ได้ หรือรู้ไม่ได้ ว่าหวานที่ว่านี้ มันคือ "ความรัก" หรือ "เงินทองที่เลี้ยงดูเธอได้" ชายหนุ่มที่ไร้ประสบการณ์ความรัก จึงมักคิดว่า "เธอรักเราแน่ๆ แต่แสนจะขี้อายบอบบางน่าทนุถนอม" แต่แล้ว เธอก็อยู่กับคุณไม่ได้เพราะ "ความหวานนั้น มีให้คุณได้สัมผัสเพียงชั่วคราว เพราะเธอรู้แล้วว่า คุณไร้ความสามารถจะลี้ยงดูเธอได้ เพราะเธอต้องใช้เงินตลอดเวลา "
สรุปก็คือ
มันไม่มีสูตรสำเร็จในทุกความสัมพันธ์
ความจริงก็คือ คนสองคนจะอยู่ด้วยกันได้ชั่วระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น
บนพื้นฐานความอดทน หรืออดเปรี้ยวไว้กินหวาน
แต่ในที่สุดแล้ว ก็หนีไม่พ้นที่คนสองคนจะต้องแยกย้าย
อาจเลิกราต่อกัน หรือไม่ก็ตายจากกันตลอดไป
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
