เรื่องของกาย ..มายาที่เกิดขึ้นที่กาย มันมีมีการเปลี่ยนแปลง ตลอดเวลา ไปตามวันเวลา มีการนับปี นับอายุ .ก็นับมาหลายปี พอวันปีใหม่ ก็นับเพิ่มไปอีกปี ..เวลาที่จะอยู่กับกายนี้ ..อยู่กับสิ่งที่ยึดถือ .ก็น้อยลงไป เหมือน พ่อแม่เรา ปู่ย่าตายาย ที่เราเคยเห็น เคยอุปถัมภ์ค้ำชูเรามา ท่านเหล่านั้น รูปนั้น ไม่มีเดินไปเดินมาในโลกอีก หายลับตาไป ในสิ่งที่เคยสัมผัส ..แต่ก็เหลืออยู่ในความทรงจำ ในสิ่งที่ท่าน เกื้อกูล .แนะนำช่วยเหลือ จิตน้อยๆ ให้มีชีวิตเติบโตมีกายครบสามสิบสอง ท่านเหล่านั้น เป็นผู้ที่มีพระคุณ
การที่โลกหมุนเวียน นับวันเวลาหลาย ก็ทำให้เราได้ค่อยทบทวน นาฬิกาชีวิต ..ว่า ความแก่เฒ่าชราตาย มันรอเราอยู่ข้างหน้า วันเวลาจะอยู่กับโลกก็น้อยลง ก็ค่อยทบทวน เลือกในสิ่งที่ สมควรทำ เพือช่วยหนุนจิต ที่จะต้องเดินทางออกจากกาย พิจารณาเรื่องราวของความตาย สิ่งทั้งหลายที่เสาะแสวงหามา ก็ต้องทิ่งไว้ในโลก แล้วสิ่งไหนที่จิตเราจะต้องใช้
เมื่อถึงคราวต้องเปลี่ยนแปลง ..เปลี่ยนแปลงที่อาศัยที่อยู่ของจิต ..เราก็ต้องทบทวน หาสิ่งสำคัญเก็บเกี่ยวเสบียง ไปกับธาตุทั้งสี่ ในสิ่งที่เรียกว่า..สัญญา ..สัญญาแห่งกรรม สัญญาที่เก็บเกี่ยวบุญ เก็บเกี่ยวสิ่งที่เรียกว่า กัลยาณมิตร ไว้กับธาตุทั้งสี่
เมื่อนับปีใหม่ ..สิ่งได้เรียนรู้สะสมมา ..มันยังทำได้ไม่ถึงไหน ในสิ่งที่ว่า เรียนรู้จัก การสร้างบุญกุศลบารมี ..ยังทำไดไม่ถึงไหน ..ก็ต้องแบ่งเวลาสร้างกรรมอยู่กับอารมณ์นึกคิด มาเป็นเวลาของธรรมให้มากขึ้น ให้เวลา ..มี่สร้างบุญกุศลบารมี ปลดเปลื้องอารมณ์กรรมตัวกระทำ สีเวรสีกรรมให้มากขึ้น เพื่อที่จะเอาสีดีมาสู่กายสู่จิต สีดีๆ สีแสงแห่งรัตนะธรรม ..ให้กายนี้เป็นสุข ..เพราะใช้กายนี้ไปตามอารมณ์เสียยาวนาน
พอปีใหม่ ก็ตั้งใจ..ก็จะพยายามแบ่งปันเวลา เจียดเวลา มาเดินในรอยของพระ ให้กายมีบุญ จิตมีธรรม ทั้งกายทั้งใจ ก็มีความสุข ไม่วุ่นวาย ..เพราะอารมณ์.เหมือนอดีตที่ไม่รู้จักอารมณ์เอาเสียเลน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
