2 ม.ค. เวลา 08:34 • นิยาย เรื่องสั้น

เห็นใจมาก

แล้วเป็นเวลานานพอสมควรไม่อยากบอก ไม่อยากบอกว่าใกล้จะถึงเวลาไปแล้วกระมังเห็นข่าวแปลกๆ การสังหารกันตาย การสังหารหมู่และการต่อสู้เพื่อชาติมันน่าคิด
ทำไมถึงต้องทำแบบนั้นไม่สงสารเลยกับผู้สูญเสียก็ได้คำตอบขณะพูดคุยกันในหมู่เพื่อนๆว่า เพราะเขาไม่เคยสูญเสียจึงไม่รู้สึก แต่จะให้ผู้อื่นตายเพราะจิดใจมันอำมหิตเพราะว่าเป็นเรื่องของกิเลสเราบอกเพื่อนๆ เพราะรู้ว่าพูดไปก็เท่านั้นเองนั่งคิดอยู่คนเดียวสักครู่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นดูเบอร์โทร
แล้วมันไม่ใช่ก็กดทิ้งไป สักครู่ก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกแล้วก็เบอร์เดิมไม่รับไม่โกรธทั้ง 3 ครั้งเสียงเงียบไป เพราะช่วงนี้มิตรเข้ามาเยอะมาก มิตรทั้งหลายจะมาแปลกๆน่ารำคาญเอาอีกแล้วเสียงดังขึ้นอีก ครั้งนี้ดังนานเบอร์เดิมก็เลยกดรับได้ยินเสียงปลายทางดีใจบอก ไหมสูงค่ะไหมสูงค่ะ เพื่อนเฮาเสียงผู้หญิงใสแจ๋วเพื่อนเราเอง ลืมไปแล้วเป็นครึ่งค่อนปี ไหมสูงค่ะ
เราตอบเพื่อนแสดงความยินดีสวัสดิกันที่ได้เจอทางโทรศัพท์ เป็นการทักทายระหว่างภาษาไทใหญ่ เราบอกเพื่อนว่าคิดถึง คิดถึงหาเน้อบอกเพื่อนแล้วก็คุยกันสารพัดเรื่องเกือบจะได้เวลาเป็นชั่วโมง แหมเวลารวดเร็วมากพูดยังไม่ทันจบเลยเพื่อนบอก ( เธอเป็นเพื่อนรุ่นน้องหลายปี ) เราบอกไปว่าเกือบจะไม่ได้เจอกันแล้วเพราะไม่ค่อยสบาย เพื่อนบอกฝันเห็น
คิดถึงเป็นห่วง เพราะตอนนี้ก็ไม่มีใครแล้วเพื่อนบอก เหมือนสมัยก่อนโน้นไม่มีใครนั่นแหละ ตอนนั้นยังรุ่นเยาว์อยู่แต่กลับมาเหมือนเดิม แต่เป็นรุ่นใกล้อวสานเราพูดตลกกับเพื่อน เธอเพื่อนบอกทางนี้ลูกหลานก็มาหามาสั่งเสียกันกอดคอร้องไห้ เพราะจะต้องไปออกรบ ร้องคิดถึงพ่อแม่ลูกเมีย ไม่ใช่ร้องกลัวตายหรอกเพื่อนบอก พวกเราต้องไปสู้แล้ว ต้องเป็นกันชนสู้ก่อน
นึกถึงสมัยก่อนไม่เจริญรถเรือไม่มี สมัยนี้รถยนต์มากมายเจริญมากจะต้องกลัวอะไรเราบอก ก็จริงเพื่อนตอบเด็กสมัยนี้สบายกว่าเมื่อก่อนน่ะ ไม่ต้องแบกอาหารขึ้นหลังม้า ตอนนี้รถยนต์คันเดียวก็ไม่พอมีอีกหลายคันขนเสบียง เราพูดไปเหมือนเป็นแม่ทัพ จะต้องกลัวอะไรไปรบตายก็ชนะไม่ตายก็ชนะเราให้กำลังใจ ทางนี้ก็ดูแลกันไป กิจการธุรกิจก็ดีแล้ว จะให้พวกอื่นมา
รุกรานน่าจะไม่เข้าท่านะ ถ้าไม่สู้เราก็จะขี้แพ้ เราบอกเพื่อนไปบอกลูกหลานที่เป็นทหารทั้งหญิงและชายเลือดนักรบ เราบอกให้เข้าใจด้วยพ่อแม่สู้มาแล้วเราบอกเพื่อนลำบากกว่านี้อีกนะ เพื่อนก็เห็นด้วยเข้าใจ ที่โทรมาบอกเพราะต้องการกำลังใจ เราบอกว่าเป็นเพื่อนก็ลำบากใจนะ ลูกเป็นทหารไทย ลูกพี่ชายเป็นทหารไทใหญ่อยู่กับท่านยอดศึก ก็ยังดีเป็นพวกเดียวกัน เกิดเป็นชาติอื่นๆแย่เลย
แต่ไม่ต้องกลัวหรอก ถึงตายในสนามรบเพื่อป้องกันประเทศชาติศาสนาพระมหากษัตริย์ก็ได้ไปเกิดบนสรวงสวรรค์ เรากล่าวกับเพื่อนให้หายกังวล เพราะรู้ว่าการรบก็เหมือนกับทำทานนะเราบอก ขอเป็นการเอาชีวิตเป็นทาน คำสอนพุทธองค์ยังบอกว่าทานัญจ ยุทธัญจ สมานมาหุ ท่านเล่าว่า ทานและการรบเสมอกัน ( เล่าให้กำลังใจเพื่อน ) พอพูดถึงตรงนี้
ก็ให้เบื่อหน่ายการเกิดการตายจะเกิดอีกเท่าไหร่ กี่ชาติ กี่ภพไปอยู่ในท้องแม่เปลี่ยนแปลงธาตุจากเด็กทารกมาเป็นคนเริ่มโตแล้วก็แก่และก็ป่วยแล้วก็ตายจะมีกี่คนที่อยากหลีกให้พ้นจากวัฏจักรนี้เวียนว่ายตายเกิดแล้วเอาอะไรไปไม่ได้หามาทั้งชีวิตก็ต้องทิ้งไปเป็นของคนอื่น ตอนนี้แล้วก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว
โฆษณา