มันเป็นเช่นนี้เอง
ลมหนาวพัดมาอีกแล้ว น้องแก้วคงคิดถึงพี่ จากกันอย่างนี้คิดถึงพี่บ้างไหม เรารดน้ำต้นไม้อยู่ตอนเช้าก่อนจะมีการรับอรุณตอนเช้าพร้อมกับคอยพระสงฆ์เดินมาผ่านหน้าบ้านทุกวัน 2 รูป 4 รูป ตักบาตรให้พระเพื่อทำทานทุกวัน
ก็ได้ยินเสียงเพลงจากวิทยุข้างบ้านเป็นน้องรุ่นคนทำงานเปิดวิทยุฟังเพลงหลายๆเพลงไพเราะดีเราคิดแต่มันกินใจเจ็บปวดในคำร้องของเพลง คนแต่งเพลงคงจะเหงาและรู้สึกเดียวดายคิดถึงคนรักที่จากไปเราคิด พิจารณาในคำร้องของเพลงช่างน่าสงสารเราคิด การพลัดพรากเป็นทุกข์เราคิด การไม่สมหวังเป็นทุกข์เราคิด เราเคยเจอมาหลายครั้ง
ผ่านไปได้ทุกครั้งเพราะมีคำสอนของศาสดาผู้เมตตาให้คำสอนเป็นพระธรรมเตือนสติมีสติบ้างคุณแม่เคยเตือนเวลาทำข้าวของที่ถือหลุดจากมือแตกแล้วคุณแม่บอกลูกเอ๋ยมีสติบ้างแล้วท่านก็หยุดพูดท่านคงนึกได้ว่าเราเหนื่อยเราทำงานมากตั้งแต่เล็กจนโตเป็นผู้นำวัยเด็ก พูดภาษาบ้านบ้านก็บอกว่าหัวไปท้ายไป เวลานายเรือพูดภาษาก็บอกตัวเป็นน็อตหัวเป็นเกลียวอะไรทำนองนั้น
แน่นอนเป็นพี่คนโตไหนจะเรียนหนังสือก็ให้เก่งได้นะคะแนนสูงเป็นหัวหน้านักเรียนกิจกรรมในโรงเรียนก็ต้องมีส่วนร่วมเวลามีงานในโรงเรียนก็ต้องออกหน้าเรานั่งคิดพิจารณาโดยตัวเองไม่ต้องโดยคนอื่นหรอกแค่ตัวเราเองก็มากมายเหลือเฟือปัญหาต่างๆนี่มนุษย์นะยังลำบากขนาดนี้ถ้าเป็นอย่างอื่นที่ไม่ได้เป็นมนุษย์จะลำบากขนาดไหนเราคิด
ไปเรียนประจำคนอื่นมีจดหมายมาหากันทุกอาทิตย์ ( สมัยก่อนต้องใช้จดหมายสื่อสาร ) แต่เราเองเงียบๆแฟนก็ยังไม่มียังไม่รู้เลย ถ้ามีแฟนแล้วจะเป็นอย่างไรเหนื่อยไหมเห็นเพื่อนเพื่อนมีแฟนแล้วเหนื่อยใจจัง ต้องตอบจดหมายต้องหาของขวัญวันเกิดวันไหนหลายอย่าง เพื่อนถามเราว่าไม่เห็นมีจดหมายผ่านมาเลยเหรอเราตอบมีคุณพ่อส่งเงินมาให้เดือนละครั้งไม่มีแฟน
เราลืมไปว่าโลกนี้มีผู้ชายเป็นเพื่อนร่วมโลกเหมือนกัน พวกเพื่อนๆขำหัวเราะท้องแข็งสนุกสนานตามประสาไปวันๆ เราคิดก็ดีนะไม่ต้องห่วงหาอะไรกับใครให้หนักสมองแล้วบอกมีรักมีทุกข์เราก็ยังไม่รู้ว่ามันจะทุกข์อย่างไรเพราะเราไม่มีเพื่อนบอกเราจะรักไม่เป็นเราบอกจริงเพราะไม่เคยเจอความรัก เพื่อนคนสวยนอนหัวเดียวกันบอกจะสอบแล้วยังจำอะไรไม่ได้เลยเพราะมัว
แต่ตอบจดหมาย เพราะกลัวแฟนไม่รัก ไปรักคนอื่น เราบอกเพื่อนสวยระดับนางสาวถิ่นไทยงาม แฟนจะมีแฟนใหม่ได้ยังไง เราปลอบเพื่อน เพื่อนบอกว่าก็ของมันไม่แน่นอน แล้วก็กลุ้มใจมันเป็นอย่างนี้ความรักก็คือความทุกข์แล้วคิดในใจน่าปวดหัวพอเราไม่สบายพักรักษาตัวเจ็บอกคงหัวใจไม่ค่อยดี หมอให้พักหมอถามคิดถึงบ้านเหรอเราตอบเปล่าคะ
เราเหนื่อยเพราะเล่นกีฬาลำบากร่างกายไม่แข็งแรง ทางบ้านก็เป็นห่วงเพราะคุณพ่อคุณแม่รักลูกเป็นอย่างงี้ บอกตัวเองเราปกติเราจะเป็นอย่างไรบอกไม่ถูก จนมีงานทำ แต่งงานมีครอบครัว ถึงรู้ว่าความรักมันไม่ใช่แค่มามือเปล่านะ มันทั้งหอบทั้งหิ้วกันมาด้วยความลำบาก บางครั้งก็ต้องกินพร้อมกับน้ำตา บางครั้งก็ต้องยิ้มทั้งที่รู้ว่ามันยิ้มไม่ออก การเป็นผู้นำ
ครอบครัวแม้เราจะมีหัวหน้าครอบครัวแต่เราก็ต้องปฏิบัติหน้าที่ของฝ่ายแม่บ้านแม่เรือนด้วยคำพูดว่าจะรักเท่าสิ้นลมปานเราไม่เข้าใจหรอก ไม่โรแมนติกขนาดนั้นแต่นาทีนั้นมันค้ำไว้ให้ต้องรักและเป็นห่วงเป็นใยกันจนวันตายมันเป็นเช่นนี้เองเพราะพระธรรมสอนไว้ความทุกข์แรกของอริยสัจ 4 คือทุกข์นั่นเอง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
