#เพราะป่วย..จึงได้เกิดมา
บางครั้ง..เราไม่เคยรู้เลยว่าเราเองนั้นป่วย
ทั้งๆ ที่อาการก็แสดงออกอยู่
คือความผิดหวังและสมหวังที่จิตใจเราแสดง..
สมหวัง..เป็นอาการป่วยที่ดูเหมือนจะหายป่วย
ผิดหวัง..เป็นอาการป่วยที่ดูเหมือนจะป่วยหนัก
เรา..มีชีวิตอยู่ด้วยความสมหวังและผิดหวังเสมอ
นั่นแหละ..เราไม่เคยรู้เลยว่าเรา ป่วยเรื้อรังมานานแสนนาน..
ดีใจ..เมื่อสมหวัง นี่ไม่รู้ว่าป่วย
เสียใจ..เมื่อผิดหวัง นี่ไม่รู้ว่าป่วย
เฉยๆ ทั้งผิดหวังและสมหวัง นี่ก็ไม่รู้ว่าป่วย..
#คำถาม..แล้วชีวิตกุจะอยู่อย่างไรถึงไม่ป่วย...
นี่ก็คืออาการป่วยอยู่เช่นกันที่สงสัยในอาการ
คนเราป่วยน้อยป่วยมาก..
ขึ้นอยู่กับยางแห่งตัณหาที่ไหลย้อนออกมา
#ตัณหามาก ป่วยมาก
#ตัณหาน้อย ป่วยมาก
#ไม่มีตัณหาเลย ป่วยหนักมากๆ
นี่..คนป่วยเขาไม่รู้จักโรค!!
ตัณหามาก ความอยากมาก ..#ป่วยหนัก
ตัณหาน้อย ความอยากน้อย..#ป่วยหนัก
ไม่มีตัณหา ไม่มีความอยาก..#ป่วยหนักมากๆ
ฟังดูเหมือนแย้งกับที่เราคิด
ที่ดูเหมือนแย้ง..เป็นเพราะเราป่วยน่ะ อาการมันเลยกำเริบ เมื่อโดนของแสลง จากวาทะที่ผิดไปจากสัญญา..
#ตราบใดที่เรามีตัณหา ..ป่วยแน่
#ตัณหาทุเลาลงมา..นี่ป่วย
#หมดตัณหาแล้ว..ป่วยหนักต้องเยียวยา
มันเป็นอาการสูงสุดของอาการป่วย.
มนุษย์ สัตว์ เหล่าชีวภาพต่างๆ
เกิดมาด้วยเชื้อแห่งความป่วยด้วยไวรัสชีวิต
มันมาพร้อมกับชีวิตที่เราหวงแหน
#ความหวงแหนเป็นอาการป่วยที่เกิดมาจากตัณหา
#ตัณหา..เกิดจากความรู้สึก เรารู้สึกกับป่วย แต่เราไม่รู้ว่าเราป่วย
#เมื่อไม่รู้ว่าป่วย เราจึงตามใจตนเองไปตามตัณหา
ที่ผุดออกมาโดยไม่รู้จบจากใจดวงนี้
ไวรัสแห่งตัณหาแตกตัวออกไป
จากการผุดขึ้นมาไม่รู้จบจากใจดวงนี้
(เมื่อผุดออกมา...เราอ่อนแอเกินกว่า
จะไปต้านทานกระแสแห่งตัณหานี้ )
มันจึงเป็นป่วยที่ไหลไปทางทำให้เกิดทุกข์..
ท่านจึงเรียกหนทางเส้นนี้ว่า #สมุทัย.
#สมุทัย ความหมายคือเส้นทางดำเนินไปสู่ทุกข์
อะไรที่เป็นทุกข์ นั่นคือฆาตกรเรื้อรังที่มันกระหน่ำคุณ ไม่ยอมให้คุณพ้นไปจากเตียงคนป่วยแห่งชีวิต.
เราป่วย โดยไม่รู้ว่าป่วย นั่นก็คือเราไม่ป่วยเแบบโง่ๆ อย่างใครเขาคิด เพราะคิดว่าตนฉลาด มองไม่เห็นอาการป่วย #แต่เราฉลาดไม่พอที่จะไปรู้จักมัน
#ตัณหาเป็นต้นเหตุแห่งการป่วย
ปัญหาคือ เราตัดมันออกไปจากช่อชีวิตเราไม่ได้
มันเป็นมะเร็งร้าย ที่ต้องเอาตัวรอดและเราต้องไปเป็นเจ้าของมัน โดยยอมให้มันขี่คอเรา
#คนป่วยที่ป่วยหนัก มักจะบอกว่า เขาตัดตัณหาได้แล้ว เขาไม่ป่วยอีกต่อไป
นั่นแสดงว่า..เขาคือผีร้ายซอมบี้ที่ไร้ความรู้สึกใดๆ
ทั้งๆ ที่อาการป่วยกำลังแสดง และกำเริบยามเขาโอหังเห่าหอน
#เขาไม่รู้ว่าตัณหานั้น อาศัยความรู้สึกเกิด ไม่ได้อาศัยตัวตนเขาเกิด
#เมื่อตัวตนมี..ที่จะไม่มีตัณหา นั่นคือตัณหา
ที่อาศัยตัวตนป่วยๆ ที่รู้สึกอยู่ แต่ไม่รู้ว่ามันยังมีความรู้สึก มันรู้สึก เพราะตัวตนมันมี
#เมื่อตัวตนมี ตัณหาก็ย่อมมี
#เมื่อตัณหามี ยามเจอของแสลงทางอารมณ์
อาการป่วยหนักก็เลยกำเริบ และกำเริบตลอดไป..
ธรรมกะ บุญญพลัง
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
