สิ่งที่รู้แล้วกับสิ่งที่ยังไม่รู้...
สิ่งใดสำคัญกว่า
อดีตที่ผ่านมาแล้ว
กับอนาคตที่ยังมาไม่ถึง
ตรงไหนสำคัญสุด
คนที่กำลังเรียนรู้อยู่...
หาทางหลุดพ้นจากการเวียนว่ายอยู่
ย่อมต้องบอกว่าปัจจุบันสำคัญกว่า
แต่คนที่หลุดพ้นออกมาแล้ว
มีประสบการณ์ผ่านมาแล้ว
เป็นผู้เฝ้ามองดูแล้ว...
จะบอกว่าทุกสิ่งนั้นสำคัญเสมอ
เพราะ ณ จุดๆหนึ่ง...
สิ่งที่มีอยู่ ณ จุดๆนั้น
คือตัวช่วยที่ดีที่สุดที่เรามีอยู่
เราใช้มันได้เสมอเพื่อการเรียนรู้ของเรา
เพราะการว่างเปล่า ไม่มีอะไรมาเลย
ย่อมไม่มีอะไรที่เราสามารถใช้อิงอาศัยเรียนรู้ได้
การรู้สึกตัวตื่นที่แท้จริง...
คือการได้รู้ ได้เห็น ได้เข้าใจ
ในสรรพสิ่งต่างๆที่มันมีอยู่และดำเนินไปของมัน
เห็น..ทุกสิ่งอิงอาศัยกัน เอื้อเฟื้อต่อกัน
และพึ่งพากันเพื่อให้พลังงานนั้นได้หมุนไป
เคลื่อนที่ไปตามธรรมชาติที่มันควรจะเป็น
เช่นนั้นเอง...
สิ่งที่เราเคยรู้และสิ่งที่เรายังไม่รู้
มันจึงมีอยู่และมีจริงเสมอในเวลานั้นๆ
แม้จะไม่มีเราเข้าไปรู้ไปเห็นในสิ่งต่างๆเหล่านั้นก็ตาม
จักรวาลนั้นแสนกว้างใหญ่
ยังคงมีความเป็นจริงอีกมากมายที่ดำรงอยู่
ที่ยังรอผู้ที่เสมอด้วยวาสนาเข้าไปเรียนรู้อยู่
และปกปิดผู้ที่ไร้วาสนาอย่างสุดกำลังด้วยแรงดึงดูด
สิ่งที่ใช่ย่อมสมควรกับคนที่ใช่โดยไม่ต้องแย่งชิง
ธรรมชาติที่เหนือโลก...
ย่อมต้องคู่ควรกับจิตที่หลุดพ้น
จากแรงยึดโยงของโลก..ธรรมแท้จึงดำเนินต่อไปได้
ไม่ถูกลดค่าไปตามจิตที่ยังไม่พ้นโลก
#ธรรมย่อมเสมอด้วยธรรมเช่นนี้เอง
I AM HOLY
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
