"ไทย 2-3 เวียดนาม: ทีมชาติไทย มาตรฐานที่ยังไปไม่ถึง"
จบบอลอาเซียนคัพไป
แบบชอกช้ำระกำใจสุดๆ
.
.
.
1. กรรมการรับจ้าง!?
- ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่าอีกแล้ว นัดชิงทั้ง 2 นัดเราเจอกรรมการไม่ดีทั้งหมดเลย นกหวีดหวานกับเวียดนาม สะกิดนิดหน่อยเป็นเป่า แต่นกหวีดขมกับเรา โจนาธารโดนเสียบขาแทบหักกลับไม่แดง / โกลรับนอกเส้นไม่โดน / เซฟ ศุภนันท์โดนหวดร่วงในเขตไม่จุดโทษ
เล่นสควิดเกมกับกูมั้ยจารย์!? ไม่มีจรรยาบรรณอะไรเลย 🔺⭕⏹️
###
2. "ปัญหาที่ตัวเราเอง"
- ตัดปัญหาเรื่องกรรมการออกไป ก็ต้องยอมรับว่าเราเองก็ดีไม่พอจริงๆ ทั้งรับและรุก เริ่มจากเกมรับที่ยุ่ยยิ่งกว่าทิชชู่ พร้อมจะเสียได้ทุกเมื่อ (ขนาดเขาไม่มี "เหงียน ซวน ซอน" ดาวยิงตัวเก่งแล้วนะ ขอให้หายช้าๆ และกลับมาไม่เหมือนเดิมนะ ด่าเช็ก สุภโชคขนาดนี้ ไม่น่ารักเลยครับ ทั้งที่จารย์ยกมือให้เล่นต่อแล้ว ลูกยิงนั้นขาวสะอาด ทีมตัวเองนอนเป็นว่าเล่น เตะติดดาบนับมั้ย ออกค่าผ่าตัดให้ คิดสำนึกบ้างมั้ย?) รวมถึงก่อนนี้ที่มักจะเสียประตูจากลูกยิงแถวสองบ่อยๆ
ทั้งการคุมอารมณ์ไม่อยู่จนนำมาซึ่งใบแดง ขอติ "เตอร์ วีระเทพ" แบบตรงๆ ว่าพลาดแบบไม่มีอะไรปน ทำให้ตั้งคำถามไปถึงอิชิอิว่าทำไมไม่รีบเปลี่ยนตัวเอาชัวร์ ซึ่งตรงนี้เห็นมาตลอดเลยกับการเปลี่ยนตัวช้าเกิน หรือเปลี่ยนให้แย่ลง แถมโรเตชั่นเยอะเกินไปจนขาดความต่อเนื่อง
สังเกตได้ว่าทุกครั้งพอเกมกำลังทำท่าจะดี มันก็มักจะมีเหตุให้พังต่อไป จังหวะเสียประตู 2-2 แม้คนทำเข้าประตูตัวเองจะเป็นโย่ง พรรษา แต่ก็ต้องติงเซฟ ศุภนันท์ แบ็คขวาที่หุบเข้าในมาดื้อๆ ไม่เข้าไปบีบกดดัน ปล่อยเวียดนามแท็บอินเข้ามาง่ายๆ พอเหยียดสกัดก็ไม่ทันแล้ว ง่ายๆ คือความผิดพลาดส่วนบุคคลมี "เยอะเกินไป" ต่อให้รุกดีเท่าไหร่ ถ้ารับแย่ก็จบ
ต่อด้วยเกมรุกที่ยังคงไม่เนี้ยบในพื้นที่สุดท้ายเช่นเคย หลายครั้งที่ถึงจังหวะ transition จากรับเป็นรุกก็คิดช้าทำช้าจนเขาไปแพ็คโซนรับพร้อม หรือการสักแต่บอมบ์เข้าไปทั้งที่เราตัวเล็ก ตรงนี้แอบสงสาร "พาตริก" เหมือนกัน ที่โยนมากี่ครั้ง ต้องเจอสถานการณ์เคว้งคนเดียว โดนแนวรับทีมเยือนบีบให้โหม่งยาก เล่นยากไปหมด แต่ลูกโหม่งเหน่งๆ น้องก็ควรทำได้ดีกว่านี้ด้วย เกมก่อนๆ ก็มีหลายครั้งที่จังหวะทีเด็ดทีขาดยังทำไม่ได้ ให้กำลังใจครับ
###
3. "เรื่องราวดีๆ ระหว่างทาง"
- ถึงจะจบทัวร์นาเม้นต์ไปแบบขมขื่น แต่อย่างน้อยเราก็มีเรื่องให้ชื่นใจบ้างล่ะ ตั้งแต่
3.1 "แบงค์ & เบน" ร่างทอง
- คนแรกทั้งกระชากลากเลื้อย เป็นทุกอย่างให้แนวรุก ป่วยแค่ไหนก็ลงมายิงประตูสำคัญพาทีมคว้าชัย กลายเป็นทุกอย่างที่ชาติขาดไม่ได้ และคู่ควรกับรางวัล "Rising Star" ด้วยประการทั้งปวง
ส่วนคนหลังมานิ่งๆ แต่ฟอร์มดีเกินคาด อุ่นใจทุกเมื่อเวลาบอลอยู่กับเขา เข้ามาเป็นพลังขับเคลื่อนในแดนกลาง ถ้าแบงค์คือคนปิดทองหน้าพระ เบนก็คือทองหลังพระที่งดงามจริงๆ นัดชิงก็ยิงตีเสมอ 1-1 เสียบมุมเต็มๆ ปลุกความหวังให้ช้างศึกมีลุ้นกลับมาโดยเร็ว
3.2 "ลูกครึ่งหัวใจไทยแทร่"
- "พาตริก" ฝึกความคมเพิ่ม จะน่ากลัวขึ้นอีกมาก อย่างน้อยเรากลับมามีเบอร์ 9 ให้ลุ้นเพิ่มแล้วล่ะ / "ไวเดอร์เฌอ" ที่เติบโตขึ้น นิ่งขึ้น วิ่งสู้ฟัดได้ดี / "มิคเคลสัน" ที่วื่งขึ้นลงไม่มีหมด แม้จะเหนื่อยล้าแค่ไหน / "โจนาธาร" ที่เกมก่อนสู้จนเลือดอาบแข้ง มาเกมนัดชิงรอบสอง หลังทีมพลาดเสียลูกแรก ก็ตั้งสติกลับมา คอยกระตุ้นเพื่อนๆ อยู่ตลอด (รวมถึงเบนที่ชมไปข้อบนด้วย) ถึงจะเป็นลูกครึ่งแต่พวกเขาก็สู้เพื่อชาติอย่างเต็มที่ เรียกติดทีมก็มาและทุ่มสุดหัวใจ I love u guys! ขอบคุณที่เลือกทีมชาติไทยนะ
ส่วนตัวผมไม่ติดเลย ถ้าเราจะมีแข้งลูกครึ่งมากขึ้น ตราบใดที่พวกเขาช่วยยกระดับการเล่นได้ อย่างน้อยก็ภูมิใจกว่าการใช้ตัวโอนสัญชาติ กระนั้นก็ยอมรับว่าเหงียน ซวน เซิน กองหน้าจอมพลัง ทั้งถึก แกร่ง เร็ว น่ากลัวทั้งการเลี้ยงไลน์และลูกกลางอากาศ มองอีกแง่ หากไทยเราอยากจะพัฒนาให้ไกลกว่าอาเซียน เราต้องหยุดแข้งอิมพอร์ตให้ได้ การเจอพวกนี้บ่อยๆ ก็จะยิ่งช่วยอัพฝีเท้าด้วย
ใดๆ ก็ยินดีกับเวียดนามด้วยนะครับ
ว่ากันตามเนื้อผ้า เขาก็ดีกว่าเราจริงๆ
ได้แต่หวังว่าเมื่อกลับมาฟูลทีม
ทุกอย่างจะลงตัวกว่านี้
และที่สำคัญคือทุกสโมสร ทุกฝ่าย
ต้องร่วมด้วยช่วยกันอย่างแท้จริง
(ขอบคุณอุทัยธานี FC ด้วยนะครับ
ที่ปล่อยนักเตะมาให้หลายคนในถ้วยนี้
มีโอกาสจะไปเที่ยว ไปเชียร์นะ)
เปิดปีกันแบบเหงาๆ ก็ขอให้เรา
นำความผิดพลาดทั้งหมด
มาเป็นบทเรียนสู้ใหม่ให้ดีกว่าเก่า
อย่างน้อยการใช้ทีมชุดผสม
แล้วมาได้ถึงขนาดนี้ก็ดีแล้วล่ะ,,,🇹🇭🇻🇳⚽
ขอบคุณภาพจาก: ช้างศึก
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
