เป็นคำถามที่ดีมากเลยค่ะ ขอชื่มชมเป็นการส่วนตัว คำถามคุณภาพจะช่วยให้ผู้คนมีสติกล้าตั้งคำถาม เป็นประโยชน์ต่อสาธารณะที่สุด
สำหรับเรา เวลามีคำถามทำนองนี้ เราจะเริ่มจากเอาคำศัพท์มายึดเป็นหลักก่อนค่ะ หาไม่แล้ว จะเต็มไปด้วยความเห็นที่เจือด้วยอารมณ์และความคุ้นชิน แล้วก็จะตอบโดยอาศัยความคุ้นชินนั่นแหละ ซึ่งไม่เกิดประโยชน์เลย
คำว่า "งมงาย" ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถานบอกว่า มันคือความหลงเชื่อโดยไม่มีเหตุผล และไม่ยอมฟังความคิดของคนอื่น จะเห็นได้ว่า มันมีคำว่า "หลงเชื่อ", "ไม่มีเหตุผล" และวลี "ไม่ยอมฟังความคิดของคนอื่น"
เราจึงมองว่า ความเชื่อไม่ใช่เรื่องผิด มันเป็นเรื่องส่วนบุคคล แต่เมื่อซักถามเหตุที่มาของความเชื่อ แล้วคนผู้นั้น หรือคนเหล่านั้นไม่สามารถให้คำอธิบายได้ด้วยตรรกะ หรือแหล่งอ้างอิงอันเป็นที่ยอมรับ ซ้ำยัง "หลง" ไปกับความเชื่อนั้น คือหมายถึงเชื่ออย่างเดียวไม่พอ ยังหลงเข้าไปยึดในความเชื่อนั้น อย่างนี้สรุปได้ทันทีว่า "งมงาย"
ในขณะที่วลี "ไม่ยอมฟังความคิดคนอื่น" เราตีความตามเจตนารมณ์ราชบัณฑิตฯ น่าจะต้องการย้ำว่า แม้คนอื่นๆทั่วไป หรือเหล่าอื่นทั่วไป จะให้ความเห็นเพื่อฉุดรั้งตั้งสติให้ผู้งมงาย ออกจากการยึดในความเชื่อนั้น ก็ไม่เป็นผล อย่างนี้ จึงสรุปว่า "งมงาย"
และเมื่อเห็นตรงกัน
กับ principle ที่เรายกมาข้างต้น
ก็จึงค่อยนำเอาแต่ละปรากฎการณ์ในสังคม
มาไล่ดูว่าอะไรบ้างคือความงมงาย
ก็จะช่วยให้การสนทนาราบรื่น
ในแบบผู้มีสติปัญญาค่ะ
ซึ่งไม่ได้หมายถึง ยกตนข่มท่าน
หรือหยามเหยียดความเชื่อของผู้คนนะตะ
เพราะเรื่องความเชื่อเป็นเรื่องละเอียดอ่อนมาก
ขอบคุณคำถามค่ะ^^
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
