ลมไหว? ธงไหว? ใจไหว? | The Zen Moment
(เล่าเรื่องท่านฮุ่ยเหนิงต่อจากสัปดาห์ที่แล้ว)
หลังจากข้ามฟากไปแล้ว ฮุ่ยเหนิงลี้ภัยไปยังแผ่นดินทางใต้หนีการตามล่าของเหล่าศิษย์ที่ไม่เห็นด้วยกับการตัดสินใจของอาจารย์หงเหริ่น หมายแย่งชิงบาตร จีวร สังฆาฏิที่สืบทอดมาหลายรุ่นกลับไป
ฮุ่ยเหนิงยังเป็นเพียงมนุษย์ที่ถ่อมตนและเปี่ยมเมตตา มิได้ไยดีกับตำแหน่งพระสังฆปริยณายกแต่อย่างไร
ฮุ่ยเหนิงอาศัยอยู่กับชาวบ้านป่านาน 15-16 ปี ยังชีพด้วยอาหารเจ ด้วยจิตเมตตา มักจะปล่อยสัตว์ที่พรานดักจับได้เป็นอิสระ
ฮุ่ยเหนิงดำริกับตัวเองว่า เราจะหนีเช่นนี้ตลอดชาติมิได้ จึงตัดสินใจกลับสู่โลกภายนอกเพื่อเผยแผ่ธรรม
วันหนึ่งฮุ่ยเหนิงเดินทางถึงวัดแห่งหนึ่ง เจ้าอาวาสนามว่า หยินสง มีศิษย์หลายคน
ยามนั้นธงที่ลานวัดกำลังสะบัดด้วยต้องแรงลม ฮุ่ยเหนิงได้ยินพระสองรูปถกเถียงกัน รูปหนึ่งกล่าวว่า "ลมกำลังไหว"
อีกรูปหนึ่งกล่าวว่า "หามิได้ ธงกำลังไหวต่างหาก"
ฮุ่ยเหนิงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยแทรกว่า "ลมไม่ได้ไหว ธงก็มิได้ไหว ใจต่างหากที่ไหว"
เจ้าอาวาสได้ยินคำนั้น ก็นึกทึ่ง รู้ทันทีว่าพบผู้รู้ทางธรรมที่แท้แล้ว หลังจากสนทนากันไม่นานก็พบว่า ฮุ่ยเหนิงก็คือพระสังฆปริณายกองค์ที่หกที่ไม่มีผู้ใดพบตัวมาหลายปี แต่เนื่องจากฮุ่ยเหนิงยังอยู่ในสถานะฆราวาส จึงจัดการบรรพชาฮุ่ยเหนิงที่วัดนั้น
ฮุ่ยเหนิงตั้งหลักแหล่งที่วัดหนานฮวา (แปลว่า ดอกไม้ทางใต้) เป็นวัดเก่าริมแม่น้ำเฉาซี ห่างราวยี่สิบกิโลเมตรจากเมืองเส้าโจว (ปัจจุบันคือเส้ากวน) กวางตุ้ง วัดนี้พระอินเดียรูปหนึ่งก่อตั้งในปี ค.ศ. 502 รายล้อมด้วยต้นไม้นานาพรรณ เป็นที่อยู่ของฮุ่ยเหนิงนานปี ด้วยเหตุนี้ คำว่า เฉาซี จึงกลายเป็นอีกชื่อเรียกหนึ่งของอาจารย์ฮุ่ยเหนิง เพราะการใช้ชื่อสถานที่จำวัดเป็นชื่อของอาจารย์เซนเป็นเรื่องปกติ ชื่อต้นของอาจารย์เซนชาวจีนส่วนใหญ่มักเป็นชื่อสถานที่ที่อาจารย์ผู้นั้นจำวัด
ฮุ่ยเหนิงเป็นปรมาจารย์เซนที่ต่างจากอาจารย์เซนท่านอื่น ๆ ในหลายทาง การที่ท่านไม่ได้เรียนหนังสือทำให้ท่านสื่อสารแบบง่าย ๆ โดยไร้ข้อจำกัดของตัวหนังสือ ใช้ภาษาง่าย ๆ ไม่ใช้ศัพท์แสงยาก ๆ ท่านไม่สนใจเรื่องการสืบสายเซนในทางดิ่ง แต่พยายามถ่ายทอดเซนออกไปในทางกว้าง
แนวคิดของฮุ่ยเหนิงล้มล้างความคิดแบบทวิลักษณ์ แบบแผนเดิม ปลดปล่อยทุกอย่างเป็นอิสระ มองทุกอย่างเป็นความว่างเปล่า (สุญตา) เผยให้เห็นความจริงแท้ ดังนี้ฮุ่ยเหนิงจึงได้รับฉายา ต้าเจี้ยน (大鑒) หน้าชื่อของท่าน แปลว่า กระจกเงายิ่งใหญ่
พระสูตรของฮุ่ยเหนิงบอกว่า ธรรมก็คือธรรม ไม่มีเร็วหรือช้า การบรรลุธรรมเร็วหรือช้าอยู่ที่การมองเท่านั้น เพียงแต่ว่าคนบางคนอาจฉลาดล้ำ บางคนอาจช้ากว่า ก็เท่านั้น
ฮุ่ยเหนิงเพียงแต่เตือนให้ระวังการนั่งสมาธิแบบผิด ๆ ประเภทนั่งจนแน่นิ่งไป นั่งจนเห็นสวรรค์เห็นเทวดา การฝึกแบบนี้จะขัดขวางการเดินทางสายที่สุด (เต๋า) ฮุ่ยเหนิงมองเห็นว่าการฝึกที่ภายในสำคัญกว่าภายนอก
มังกรเซนฮุ่ยเหนิงมิได้แต่งตั้งผู้สืบทอดต่อจากตน ท่านเพียงมอบบาตร จีวร สังฆาฏิที่สืบสายมายาวนานให้ศิษย์ชื่อ ชิงเหยียนสิงซือ เก็บไว้ที่วัด ดังนั้นตำแหน่งพระสังฆปริณายกแห่งจีนก็ถือว่าสิ้นสุดในยุคของท่าน ถือว่าอาจารย์ฮุ่ยเหนิงเป็นพระสังฆปริณายกองค์สุดท้ายของจีน
ศิษย์ของท่านฮุ่ยเหนิงได้แตกสายธารเซนออกไปอีกห้าทางในช่วงรอยต่อระหว่างราชวงศ์ถังกับซ่ง (ศตวรรษที่ 8-13) ผลงานชิ้นสำคัญของท่านคือ พระสูตรของฮุ่ยเหนิง ทั้งห้าสายมีหลักการเดียวกันคือมุ่งการรู้แจ้ง แต่มีวิธีการสอนที่ต่างกันออกไป ส่วนแนวทางของสำนักฝ่ายเหนือนั้นก็ค่อย ๆ กลืนหายไปกับกาลเวลา
ก่อนสิ้นศตวรรษที่สิบ ธงทั้งห้าแห่งเซนที่สืบรากกลับไปยังท่านฮุ่ยเหนิงก็ลงหลักปักฐานในเมืองจีนอย่างหนักแน่น ภายในศตวรรษที่สิบสอง สายลมแห่งเซนก็พัดไปถึงญี่ปุ่น เกาหลี เวียดนาม ธงแห่งธรรมสะบัดไหว
ทว่าลมไม่ได้ไหว ธงก็มิได้ไหว ใจมนุษย์ต่างหากที่ไหว
จาก มังกรเซน และ Mini Zen (เซนฉบับการ์ตูน)
หนังสือหมดเมื่อไร จะไม่ตีพิมพ์ใหม่แล้ว
มังกรเซน Shopee คลิก https://shope.ee/2VUCymbmSh?share_channel_code=6
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
