6 ม.ค. เวลา 22:26 • ปรัชญา
เคยได้ยินคำว่า "โอบกอดความทุกข์" ไหมคะ
ครั้งหนึ่งเราเคยติดแหง็กอยู่ในที่พักหลายวัน เพราะเจอพายุหิมะ เกิดอาการ cabin fever เป็นครั้งแรกที่รู้สึกหดหู่ไม่สบายใจจนเกินจะรับไหว จนมีอาการทางกายอื่นๆตามมา กระวนกระวาย หายใจไม่เต็มปอด หูดับฟังใครพูดอะไรก็ไม่รู้เรื่องซักอย่าง
ยิ่งดิ้นรน ดิ้นหนี ยิ่งดิ่ง!!
แต่แล้วอยู่ๆก็รู้สึกเหมือนภาพตัดฉับ เข้าใจว่าเป็นกลไกหนึ่งของสมอง ที่ป้องกันไม่ให้ depress ทำอันตรายสมองส่วนสั่งการอื่นๆ
ความทุกข์ใจ ไม่สบายใจทั้งหลายแหล่ที่เราเผชิญ แม้สมองจะมีระบบป้องกันตัวเอง แต่ถ้าเราหมั่นเติมเรื่องไม่สบายใจอยู่เรื่อยๆไม่หยุดหย่อน สมองก็รับไม่ไหวค่ะ แล้วในที่สุดเราจะมาถึงทางแยก..
1
ทางหนึ่งคือค้นพบสัจจธรรม อีกทางคือเป็นบ้า!!
1
โอบกอดความทุกข์ คือการที่เราไม่ผลักไสความทุกข์ แต่รับรู้และรับมืออย่างเป็นมิตร ไม่ซ้ำเติมตัวเอง อะไรที่ยังแก้ไม่ได้ก็วางไว้ก่อน ไม่ต้องแบกไว้ตลอด ก้าวข้ามไม่พ้นก็ต้องอดทน ฯลฯ
1
ใจคนเรา ไม่ใช่จะสั่งได้ง่ายๆเหมือนสั่งขี้มูก แต่ใจคนเรา ฝึกกันได้ค่ะ หมั่นฝึกไปเรื่อยๆแล้วจะเห็นความก้าวหน้าค่ะ
1
โฆษณา